Iatrica

Anonymus Londinensis

Anonymi Londinensis ex Aristotelis Iatricis Menoniis et aliis medicis eclogae (Supplementum Aristotelicum, Volume 3). Diels, Hermann, editor. Berlin: Reimer, 1893.

  1. οἶον ἡ σὰρξ λαμβάνει τὴν γένεσ[ιν]
  2. ἐξ αἵματος πεπηγότος καὶ συνεσ[τα-]
  3. μένου, τὰ δὲ νεῦρα ἀποτελεῖται ἐκ [τῶν]
  4. ε] ἰνῶν τοῦ αἵματος. ταύτῃ δὲ ἀναιρ[ε-]
  5. θεισῶν τ(ῶν) τοῦ αἵματος ἰνῶν ἄπη[κτον]
  6. διμένει λοιπὸν τὸ αἶμα, δ γί(νεται) ἐν ἐκ[είνηι,]
  7. ὅτι ἡ μ(ὲν) σὰρξ ἐξ αἵματος λαμβάνει
  8. τὴν γένεσιν, τὰ δὲ νεῦρα ἐκ τ(ῶν) το[ῦ]
    9. [*](καὶ νεύρου ξυμπαγέντος, ἔτι τε αἵματος ἄλλον μὲν τρόπον, ἐκ δὲ τῶν αὐτῶν γεγονότος, τῶν μὲν ἄλλων τὰ πλεῖστα ῇπερ τὰ πρόσθεν, τὰ δὲ μέγιστα τῶν νοσημάτων τῇδε χαλεπὰ ξυμπέπτωκεν, ὅταν ἀνάπαλιν ἡ γένεσις τούτων πορεύηται, τότε ταῦτα διαφθείρεται. κατὰ φύσιν γὰρ σάρκες μὲν καὶ νεῦρα ἐξ αἵματος γίγενται, νεῦρον μὲν ἐξ ἰνῶν διὰ τὴν ξυγγένειαν, σάρκες δὲ ἀπὸ τοῦ παγέντος, ὅ πήγνυται χωριζόμενον ἰνῶν. τὸ δὲ ἀπὸ τῶν νεύρων καὶ σαρκῶν ἀπιὸν αὖ γλίσχρον καὶ λιπαρὸν ἄμα μὲν τὴν σάρκακ κολλᾷ πρὸς τὴν τῶν ὀστῶν φύσιν αὐτό τε τὸ περὶ τὸν μυελὸν ὀστοῦν τρέφον αὔξει, τὸ δ' αὖ διὰ τὴν πυκνότητα τῶν ὀστῶν διηθούμενον καθαρώτατον γένος τῶν τριγώνων λειότατόν τε καὶ λιπαρώτατον, λειβόμενον ἀπὸ τῶν ὀστῶν καὶ στάξον, ἄρδει τὸν μυελόν, καὶ κατὰ ταῦτα μὲν γιγνομένων ἑκάστων ὑγίετα ξυμβαίνει τὰ πολλά. νόσοι δέ, ὅταν ἔναντίως.)[*](XVII 14. 15 17—19 K 20 ἑτέροις] praelongi versus litteram ultimam servavit margo sin. c. XVIII itemque v. 22. 23. 2(5. 46 21. 22 K 22 πολλὰς (sive malis τινὰς) ex c in c. XVIII residua restitui 23 τόπωι K 24. 25 K 25 αὖ addidi cf. ad v. 26 26 τι extrema c. XVII, νεστο in ω vago fragmento, ιουτ in iuarg. c. XVIII inveni; super to hasta litterae u (cf. v. 25), cuius pars superior in extr. v. 25 relicta 27—30 K 31 extr. απη vel απυ P 34 K)
    31
    [*](XVII)
  9. αἳματος ἰνῶν. ῾ταύτηι δὴ συνέχεται,
  10. φησίν, καὶ τρέφεται τὰ σώματα ταῦ[τα]
  11. πρὸς τῆς πειμελῆς, τηκομένης
  12. αὐτῆς καὶ διὰ τ(ῶν) ἀραιοτήτ(ων) τ(ῶν) ὀστέ[ων]
  13. ἐπιχορηγουμένης καὶ τρεφούση[ς]
  14. τὰ ὀστέα. ὅταν μ(ὲν) [οὖν] οὕτως γί(νηται) ἡ τ(ῶν)
  15. μάτ(ων) γένεσις, κατὰ φύσιν ἔχει τὸ ζῷιον·
  16. ὅταν δὲ μὴ οὕτως γί(νηται), ἀλ(λ᾿) αγμέ[νως]
  17. ἡ γένεσις, νόσους ἐπιφέρει.᾿ καὶ π[ερὶ τὴν]
  18. γένεσιν δὲ τ(ῶν) σωμάτων ο(ὕτως). * * παρὰ δὲ]
  19. τὰ περιττώματα συνίστα[νται τριχῶς]
  20. αἱ νόσοι, ἢ π[α]ρ [ὰ τὰς] φύσας [τὰς ἐκ