Iatrica

Anonymus Londinensis

Anonymi Londinensis ex Aristotelis Iatricis Menoniis et aliis medicis eclogae (Supplementum Aristotelicum, Volume 3). Diels, Hermann, editor. Berlin: Reimer, 1893.

  1. ὰτ(ων) ἢ παρὰ] χολὴν ἢ φλέγμα· διὰ
  2. γὰρ ταῦ[τα τὰ τρία] καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ γί(νονται)
  3. νόσοι. κα[ὶ γ(ὰρ) ἕν μό]νον αὐτ(ῶν) νόσου[ς] ἐπιφέρει
  4. καὶ δύο σ[υνάμφω] συνελθόντα παλι νόσους
  5. κ(ατα) σ[κευάζ] ει. * ὡς ὁμοίως δὲ καὶ διὰ
  6. τὰ τρία σ[υγκατ] οισθέντα αἱ νόσοι ἀποτελοῦν
  7. [ται. κα]ὶ ἡ μ(ὲν)
  8. δόξα πε[ρὶ νόσω]ν ἐν τούτοις. * * Φιλόλαος
  9. δὲ 6 Κρ[ο]τωνιάτης σνεστάναι φ(ησὶν) τὰ ἡμέτερα
  10. σώμ[ατα ἐκ] θερμοῦ. ἀμέτ<οχ>α γ(ὰρ) αὐτὰ
  11. ψυχροῦ[, ὑπομι]μνήσκων ἀπό τιν(ων) τοιούτ(ων)·
  12. τὸ σπέρμ[α εἶναι) θερ]μόν, κατασκευαστικὸν δὲ
  13. τοῦτο τ[οῦ ζώιο]υ· καὶ 6 τόπος δὲ, εἰς ὃν
    14. [*](XVII 44] Plato Tim. p. 84 CD: τρίτον δ᾿ αὖ νοσημάτων εἶδος τριχῇ δεῖ διανοεῖσθαι γιγνόμενον τὸ μὲν ὑπὸ πνεύματος, τὸ δὲ φλέγματος, τὸ δὲ χολῆς. ὅταν μὲν γὰρ 6 τῶν πνευμάτων τῷ σώματι ταμίας πλεύμων μὴ καθαρὰς παρέχῃ τὰς διεξόδους ὑπὸ ῥευμάτων φραχθείς, ἔνθα μὲν οὐκ ἰόν, ἔνθα δὲ πλεῖον, ἢ τὸ προσῆκον πνεῦμα εἰσιὸν τὰ μὲν οὐ τυγχάνοντα ἀναψυχῆς σήπει, τὰ δὲ τῶν φλεβῶν διαβιαζόμενον καὶ ξυνετιστρέφον αὐτὰ τῆκόν τε τὸ σῶμα εἰς τὸ μέσον αὐτοῦ διάφραγμά τ᾿ ἴσχον ἐναπολαμβάνεται, καὶ μυρία δὴ νοσήματα ἐν τούτωνξ ἀλγεινὰ μετὰ πλήθους ἱδρῶτος ἀπείργασται.)[*](XVII 36 K 38–40 K 42–46 K 46 extr. xe in XVIII 1–3 K 5–7 K 9 κρωτωνιατης P: suppi. K ἀμέτοχα emendavi ex v. 16. 17: αμετα vel αμεγα P; iade ἀμιγῆ K 11. 12 suppl. Blassius)
    32
    [*](XVIII)
  14. ἡ καταβολ[ή — μήτρα] δἒ αὕτη — (ἐστὶν)
  15. καὶ κυιᾶ ἐκ]είνωι· τὸ δὲ ἐοικός τινι τἀτὸ δύναται, >ὧι ἔοικεν]· ἐπεὶ δὲ τὸ κατασκευάζ
  16. ον ἀμέ] τοχ[ό]ν ἐστιν) ψυχροῦ καὶ ὁ τόπο[ς]
  17. δὲ, ἐν ὧ[ι ἡ κ(ατα)βολ]ή, κ(ατα) βολ]ή, ἀμέτοχός
  18. δῆλον [ὅτι καὶ τὸ] κ(ατα)σκευαζόμενον
  19. τοιοῦτο[ν γίνε]ται. * εἰς δὲ τούτου τὴν
  20. κατασκ[ευὴν ὑ] πομνήσει π(ροσ)χρῆται τοιαύγῃ·