Περὶ μεθόδου δεινότητος [Sp.]

1 Πᾶν μέρος λόγου εὕρηται μὲν ἐπὶ μηνύσει πράγματος, καιροῦ δὲ ἰδίου τυχόν, ὁ δὲ καιρὸς κατὰ ἤθους προσθήκην γινόμενος ἰδίαν διάνοιαν ἀπεργάζεται, οὐ μόνον ἰδίαν, ἀλλὰ καὶ διάφορον, οὐ μόνον διάφορον, ἀλλὰ καὶ διαφόρους, οὐ μόνον διαφόρους, ἀλλὰ καὶ ἐναντίας. οἶον κακοῦργος πᾶς ὁ κακόν τι ἐργαζόμενος, ἰδίως δʼ ὁ κλέπτης. διάφορον δέ, οἷον δημηγορεῖν τὸ ἐν δήμῳ ἀγορεύειν, ἰδίως δὲ τὸ κεχαρισμένα λέγειν κοὶ τὸ ἀπαίδευτα λέγειν. διαφόρους δέ, οἷον ἄνθρωπος γένους ὄνομα καὶ ἤθους ἡμέρου καὶ τύχης ὄνομα καὶ πανουργίας. ἐναντίας δέ, ὡς τὸ τμείνατʼ ἐπὶ χρόνον, τὸν πολύν, τὸν ὀλίγον, καὶ παρὰ Πλάτωνι χρόνονʼ δὴ τὸν πολὑν δηλοῖ· καὶ τὸ «ταὐτός, ὧ Φαίθων, [*](P ═ PaPc VcAcSf. Ph) [*](1. 2 sic PVcSfPh; Ἑρμογένους om AcLb Md 0h Vil, m.1Nc ἑρμογένους τέχνης ῥητορικῆς τὸ περὶ μεθόδου δεινότητος Οf 4 pr. δὲ om. Vf | vix san |ὁ — 5 γινόμενος post 5 ἀπεργάζεται Sc 5 ἐργάζεται VcSfPh, v I.P |καὶ οὐ Ld 6 καὶ add. ante οὐ P 7 καὶ add ante οὐ Od 8 〈ἰδίαν μὲν〉 οἷον? 9 δʼ om. m 1Sf 10 δὲ om. Ph |cf Plat. Gorg. 502 CD | καὶ Vt καὶ — 11 λέγειν om. Va 18 Hom. Β 299 14 [τὸν πολύν] Spengel; schol Ven. A: ὅτι Ζηνόδοτος γράφει ‘ἔτι χρόνονʼ, ἀπι- θάνως· ἔμιφασις γὰρ γίνεται πολλοῦ χρόνου διὰ τοῦ ‘ἔτιʼ | Plat Phaedr 278 D (ἐν χρόνω), Tin 21 D (διὰ χρόνον)? fortasse l 14 παρὰ Θουκυδίδῃ [2, 18] vel tale quid submotum est, cum glos- sema παρὰ Πλατωνι ad l. 15 ascriptum eo irreperet 15 Plat Phaedon 57 A)

Πάσης λέξεως τῆς ἀγνοουμένης ἐν πεζῷ λόγῳ τρεῖς 2 μέθοδοι τῆς εὑρέσεως· ἢ γὰρ ἐθνική ἐστιν ἡ λέξις ἢ [*](427) τεχνικὴ ἢ νομική. ὁ γοῦν παρασάγγης οὐκ οἶδα τίς ἔστιν· ἐθνικὸν γάρ ἐστι καὶ Περσικὸν ὁδοῦ μέτρον, οἱ τριάκοντα στάδιοι· σχοῖνος δὲ Αἰγύπτιον, οἱ ἑξήκοντα στάδιοι. νομικὸν δὲ ὄνομα τὸ τοιοῦτον «τπομπεύειν ἀντὶ τοῦ κατηγορεῖν εἶλετο». ἐν Ἀθήναις τοῖς Διονυσίοις ἐπόμπευον καὶ ἀλλήλοις διελοιδοροῦντο καὶ τοῦτο ἐκαλεῖτο πομπεύειν· καὶ ἡ εἴσαγγελία καὶ ἡ φάσις καὶ ἄλλα τοιαῦτα ὀνόματα νομικά ἐστι. τεχνικὰ δὲ ἐκεῖνα· τζεύξαντες τὰς παλαιὰς ναῦς» ναυπηγικὸν ὄνομα, καὶ δὶς διὰ τεσσάρων μουσικόν, καὶ μοσχεύειν γεωργικόν, καὶ ὅσα τοιαῦτα.

Τὰ ἁμαρτήματα κατὰ τὴν λέξιν κατὰ δύο τρόπους 3 [*](404) γίνεται, ἀκυρίαν καὶ παραφθοράν· ἀκυρίαν μέν, οἶον, [*](1 εἴρετο Vc 3 ἀποκρίνἕτει Pa 4 mg PPπ; om. VcSf περὶ πάσης λέξεως ἀγνοουμένης ἐν πεζῶι λόγωι LcPe: πόσαι μέθοδοι τῆς ἀγνοουμένης λέξεως ἐν πεζῶι λόγωι mg. (m.1?) Ac; πόσαι καὶ ποῖαι μέθοδοι τῆς εὑρέσεως ἀγνοουμένης λέξεως ἐν πεζῶι λόγωι mg Ph |mg. ᾱ PAc 5 aliter [Dion .] AIt lI 1 p 366, 18 386, 13 Us 7 τί Ald 8 καὶ om Nc Οd Viq 9 αἰγύπτιος Ac σχοῖνος — 10 τοιοῦτον om. Pc: cf. Herod 2, 6; Athen. IIl 121fsq οἱ om. Vb, cf Herod 10 νομικὸν δὲ om Ph |Dem. 18, 124 10. 11 τιμᾶν εν αλιοις (vel αλλω ?) mg Ph | γὰρ τοῖς Ac 13 εἰσ- αγγελία δὲ καὶ Ald. 14 τὰ ἄλλα La 15 Thuc. 1, 29 16 τὸ ὄνομα Sc Vt |διὰ πασῶν Md 0h Vs, v l. Lb 18 supr PPπ; om Vc Ac Sf Ph |mg β PAc 19 τὰ περὶ τὴν λέξιν ἁμαρτήματα Sc Vt, cf [Dion ] lI 1 p. 365, 3 Us.)