Fragmenta

19ᵃ.— von Rom [Harr.-Murr. 672. * in Kleinerts Philotesia (Berl. 1907) 39. Comp. 43].

ἔρχεται ἐκ καθαρῶν καθαρά, χθονίων βασίλεια, Εὕκλεες Εὐβουλεῦ τε, Διὸς τέκος ἀγλά’, ἔχω δὲ Μνημοσύνης τόδε δῶρον ἀοίδιμον ἀνθρώποισιν. Καικιλία Σεκουνδεῖνα, νόμωι ἴθι δῖα γεγῶσα.

20. — Thurioi [I. G. XIV 642. Comp. 6]

ἀλλ’ ὁπόταμ ψυχὴ προλίπηι φάος ἀελίοιο, δεξιὸν ἔνθ’, ἇς δεῖ [τινα], πεφυλαγμένον εὖ μάλα πάντα. χαῖρε παθὼν τὸ πάθημα· τὸ δ’ οὔπω πρόσθ(ε) ἐπεπόνθεις· θεὸς ἐγένου ἐξ ἀνθρώπου· ἔριφος ἐς γάλα ἔπετες. χαῖρε, χαῖρε, δεξιὰν ὁδοιπορ〈ῶν〉 λειμῶνάς τ(ε) ἱεροὺς κατά τ’ ἄλσεα Φερσεφονείας.

21.Ebendaher [* Orphischer Demeterhymnus (Festschr. f. Gomperz) S. 1 ff. Comp. 10]. Vgl. II 173, 23 und lustin. coh. 17 (Orph. fr. 209 Abel).

πρατογόνωι Γῆι ματρὶ ἔφη Κυβελήια Κόρρα· . . . . Δήμητρος . . . πανόπτα Ζεῦ . . . . . . . .

Ἥλιε Πῦρ διὰ πάντ’ ἄστη νίσεαι, ὅτε Νίκαις ἠδὲ Τύχαις ἐφάνης 〈καὶ ὁμου〉 παμμήστορι. Μοίραι, 5 τῆι τοι γάννυα πιαίνεις τῆι σῆι, κλυτὲ δαῖμον, δεσποτείαι· τὶν πάντα δαμαστά, 〈τὰ〉 πάντα κρατυντά, ἐμβρόντητα δὲ πάντα· 〈τὰ〉 Μοίρης τλητέα πάντη. μητέρι Πῦρ μὲν μ’ ἀγ(ε), εἰ νῆστις οἶδ’ 〈ὑπομεῖναι〉, ἑπτά τε νῆστιν νυξὶν ἢ μεθ’ ἡμέραν(?) ἐλινύεν. 10 ἑπτῆμαρ τὶν νῆστις ἔην, Ζεῦ Ὀλύμπιε καὶ πανόπτα Ἅλιε . . .

22.CLEM. Strom. v 49 (II 360 St.) οὐχὶ καὶ Ἐπιγένης ἐν τῶι Περὶ τῆς Ὀρφέως ποιήσεως τὰ ἰδιάζοντα παρ’ Ὀρφεῖ ἐκτιθέμενός φησι κερκίσι καμπυλόχοισι τοῖς ἀρότροις μηνύεσθαι, στήμοσι δὲ τοῖς αὔλαξι, μίτον δὲ τὸ σπέρμα ἀλληγορεῖσθαι καὶ δάκρυα Διός τὸν ὄμβρον δηλοῦν Μοίρας τε αὖ τὰ μέρη τῆς Σελήνης, τριακάδα καὶ πεντεκαιδεκάτην καὶ νουμηνίαν· διὸ καὶ λευκοστόλους αὐτὰς καλεῖν τὸν Ὀρφέα φωτὸς οὔσας μέρη. πάλιν ἄνθιον μὲν τὸ ἔαρ διὰ τὴν φύσιν, ἀργίδα δὲ τὴν νύκτα διὰ τὴν ἀνάπαυσιν καὶ Γοργόνιον τὴν σελήνην διὰ τὸ ἐν αὐτῆι πρόσωπον, Ἀφροδίτην τε τὸν καιρὸν καθ’ ὃν δεῖ σπείρειν, λέγεσθαι παρὰ τῶι θεολόγωι. Vgl. 45 C 1. 2.