Dialexeis

τὸ δὲ θεῖον οὐ τοιοῦτον· οὔτε οὖν εὐχομένοις δώσει παρὰ τὴν ἀξίαν, οὔτε οὐκ εὐχομένοις οὐ δώσει κατὰ τὴν ἀξίαν. ||

Καὶ μὴν τῶν ὅσα οἱ ἄνθρωποι εὔχονται γενέσθαι, φησί, τὰ μὲν ἡ πρόνοια ἐφορᾷ· τὰ δὲ εἱμαρμένη καταναγκάζει, τὰ δὲ μεταβάλλει ἡ τύχη, τὰ δὲ οἰκονομεῖ [*](17 ἡ πρόνοια sq. alludit ad rerum divisionem κατὰ νόμον κατὰ φύσιν κατὰ τέχνην κατὰ τύχην cf. Diog. Laert. 96 Diotog. Pythag. ap. Stob. ecl. I 93 Sext. Emp. hyp. l 237 simil. Sallust. 12 sed etiam κατʼ ἀνάγκην κατʼ εἱμαρμένην κατὰ προαίρεσιν κατὰ τύχην κατʼ αὐτόματον Plut. plac. l 29) [*](7 κἆτα] in mge κυρίως ἔξ· ἐπί ἔκ· ἀπό· καὶ ἀντὶ τοῦ εἶτα, ὡς νῦν· ἔτι δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ ἄρα (vet. schol. b)) [*](16 καὶ μὴν — p. 57. 3 αὐτομάτου n) [*](2 καὶ 〈μᾶλλον〉 διὰ Reiske || 3 θαρρεῖν] θάρσος MNα(δ) || 4 πιστεύοντι] ἐλπίζοντι B | ὡς ἂν τευξομένῳ α(δ) || 6 ἀμαθίαν — διὰ δὲ om. MNα(δ) | 〈τυχεῖν〉 οὐκ ἀξιουμένῳ Merkl. || 9 οὐ (post ἆρα) om. B (bis, nam verba inde ab ἆρα usque ad τῆς per dittographiam duplicata) || 10 〈γὰρ〉 ἀχθοφορεῖν B || 11 εἰς om. B || 17 φασὶ Steph. σφίσι Heins. Reiske (Δ°) | εἱμαρμένη (εἱ in ras. ex ἱ) R! 〈ἡ〉 εἱμαρμένη Markl. (Duebn.) sed vi. ad p. 40. 12, 13)

Καὶ ἡ μὲν πρόνοια θεοῦ ἔργον, ἡ δὲ εἱμαρμένη ἀνάγκης, ἡ δὲ τέχνη ἀνθρώπου, ἡ δὲ τύχη τοῦ αὐτομάτου. Διακεκλήρωνται δὲ τούτων ἑκάστων αἱ ὕλαι τοῦ βίου· ἃ τοίνυν εὐχόμεθα, ἢ εἰς πρόνοιαν | [*](36b)συντελεῖ θεοῦ, ἢ εἰς εἱμαρμένης ἀνάγκην, ἢ εἰς ἀνθρώπου τέχνην, ἢ εἰς τύχης φοράν.

Καὶ εἰ μὲν εἰς πρόνοιαν συντελεῖ, τί δεῖ εὐχῆς; εἰ γάρ τοι

προνοεῖ ὁ θεὸς (ἤτοι προνοεῖ τοῦ ὅλου, τῶν δὲ κατὰ μέρος οὐ φροντίζει, ὥσπερ οἱ βασιλεῖς σώζουσι τὰς πόλεις νόμῳ καὶ δίκῃ, οὐ διατείνοντες ἐφʼ ἕκαστον τῇ