Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Τί ἄν οὖν πρὸς ταῦτα ἀποκρίναιτο ὁ Ζεύς, ἢ ὁ Ἀπόλλων, ἤ τις ἄλλος μαντικὸς θεός; Ἀκούσομεν τοῦ ὑποφήτου λέγοντος (α 33/4) ἐξ ἡμέων γὰρ φασὶ κακʼἔμμεναι· οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ σφῇσιν ἀτασθαλίῃσιν ὑπὲρ μόρον ἄλγεʼἔχουσιν· [*](τὰς σωματικὰς ἐλαττώσεις τὰ ἐκτός cf. Orig c. Cels. IV 209 6. 314 Hierocl. ap. Stob. ecl. I 64) [*](1 λοιμοῦ . . ὄμβρους . . γῆν σειομένην exempla malorum physicorum hominum puniendorum causa missorum cf. Hierocl. ap. Stob. ecl. l 64 vi. etiam or. 3. 8 n cf. Philo. π. προν lI 90 et 100 Senec. nat. quaest. IV 4 VI 3 || 7.8 ὄχλον νοσημάτων sq. vi. or. 28. 2 i cf Plat. Tim. 86 c Plut. anim. an. corp. 3 Dio Chrys. 78. 45 || 8 ἐὰν λύπην ἀπώσῃ sq. vi. or. 1. 2 b ἢ εἴπερ sq. || 12. 13 ὁ Ζεὺς ἢ ὁ Ἀπόλλων sq. ut supra § lII b ||13.14 τοῦ ὑποφήτου sq. ut or. 11 be ||15 ἐξ ἡμέων sq. vi. or. 38. 7 a cf. Hierocl. ap Stob. ecl. lI 181 Porph. ap. Stob. ecl. II 172) [*](4. 5 in mge ὦ θαυμάσιον σοφιστὴν (schol. recent.) R! || 11 in mge ἐγγειτονῶν (vet. schol. u) R!) [*](1 λιμοῦ Hα(δ) ||8 ἀπώσῃς α(δΔ⁰ ) corr. Reiske ||9.10 ἂν παύ- σεται R ἂν παύσηται (ἀναπαύσηται M) cett. (δ Δ) || 10 ἔπεισιν] ὕπεισι Markl. ||11 ἐγγειτονῶν RMB ἐκ γειτόνων α(δ) ||12 ἀπο- κρίναιτο (αι in ras ) R 13 ἢ ὅστις Markl. ἀκούσομεν ἀκού- σωμεν cett.(δΔ) sed vi. Lucian.navig. 11 (255)al. || 16 σφίσιν MN )

479
Τίς οὖν ἡ τῆς ἀτασθαλίης αἰτία;

Οὐρανοῦ καὶ γῆς δυοῖν ἑστίαιν τὴν μὲν ἄμοιρον ἡγητέον κακῶν, τὴν δὲ [*](144b)ἐξ ἀμφοῖν ἐπιμεμιγμένην· |ἡ τὰ μὲν ἀγαθὰ ἐπίρρυτα ἐκ τῆς ἑτέρας, τὰ δὲ κακὰ ἐξ αὐτοφυοῦς μοχθηρίας ἀνίσταται.

Διττὴ δὲ αὕτη, ἡ μὲν ὕλης πάθος, ἡ δὲ ψυχῆς ἐξου||σία. Ῥητέον δὲ δὴ τά πρῶτα ὑπὲρ τῆς[*](Ed. Duebn p.163) προτέρας.

Ὕλην ὁρᾷς ὑποβεβλημένην δημιουργῷ ἀγαθῷ· ἧς τὸ μὲν κοσμηθὲν ἥκει παρὰ τῆς τέχνης· εἰ δέ τι ἀκρατῶς ἑαυτῶν τὰ ἐν γῇ ἔχοντα πάσχει πλημμελές, ἀναίτιόν μοι τὴν τέχνην τίθει· βούλησις γὰρ οὐδεμία τεχνίτου ἄτεχνος, οὐδὲ γὰρ νομοθέτου ἄδικος· ὁ δὲ θεῖος νοῦς ἀνθρωπίνης τέχνης εὐστοχώτερος.

Καθάπερ οὖν ἐν ταῖς τῶν τεχνῶν χειρουργίαις τὰ μὲν ἡ τέχνη προηγουμένως δρᾶ, στοχαζομένη τοῦ τέλους, τὰ δὲ ἕπεται τῇ χειρουργίᾳ, οὐ τέχνης ἔργα, ἀλλʼ ὕλης πάθη, σπινθῆρές τε ἐξ ἄκμονος, καὶ ἐκ βούνου αἰθαλώσεις, καὶ ἄλλο ἐξ ἄλλης πάθος, ἀναγκαῖον μὲν τῇ ἐργασίᾳ, οὐ προηγούμενον δὲ τῷ τεχνίτῃ·