Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

καὶ τοῦτο εἶναι, ὅπερ οὑτωσὶ φαύλως ὑπεῖπάς που ἐν τοῖς λόγοις, (cf. Plat. Alcib. l 105 d) θείᾳ μοίρᾳ δεδόσθαί μοι πρὸς Ἀλκιβιάδην ὁμιλίαν, καὶ πάλιν αὖ Φαῖδρον καλεῖς τὴν (Plat. Phaidr. 234 d) θείαν κεφαλήν, καὶ περὶ Ἰσοκράτους που κατεμαντεύσω ἐν τοῖς λόγοις νέου ὄντος κομιδῇ.

Τί ταῦτά σοι ἐθέλει, ὦ Σώκρατες; Εἰ βούλει,

σὲ μὲν ἐῶ, τὸν δὲ ποιητὴν τῶν λόγων τουτονὶ τὸν ἐξ Ἀκαδημίας φίλον μέτειμι· ὁ δʼ ἡ|μῖν [*](133 a) δεομένοις μάλα ἀποκρινέσθω, εἰ καὶ θείᾳ μοίρᾳ γένοιντʼ ἂν ἀγαθοὶ ἄνδρες, αὐτὸ τοῦτο, ἄνδρες ἀγαθοί·

οὐ ποιηταὶ λέγω, ἵνα μοι προφέρῃς τὸν Ἡσίοδον, οὐδὲ μάντεις, ἵνα μοι τὸν Μελησαγόραν λέγῃς, οὐδὲ καθάρται,

ἵνα μοι διηγήσῃ Ἐπιμενίδην· ἀλλὰ ἀφελὼν ἑκάστου τὸ τῆς τέχνης ὄνομα, τὴν ἀρετὴν προσθείς, [*](11 περὶ Ἰσοκράτους aq. cf. Plat. Phaedr. 278 e 13 σὲ μὲν ἐῶ sq. vi. or. 30. 3 a et quae ibi adnotavi || 15 ἀποκρινάσθω ut or. 11 6 e ; 36. 6 g et quae ibi adnotavi) [*](αἰνίγματα Markl. ἐρανίσματα Meiser | ἐπαινῶ del. Markl. | 〈ἢ〉 ὅπως Markl. | ἀποδέχηται 〈ἐπαινῶ〉 Markl.) [*](2 Θεαίτητον (Θεαι in ras.) R! |ὑποπτεύω (ευω in ras .) R! 7 μοι] σοι Meiser || 9 καλεῖ MN || 11 περὶ (ante Ἰσοκράτους) del. Meiser | ἐς τοὺς λόγους Scaliger πρὸς τοὺς λόγους Steph. || 12 νέου ὄντος R! (man. alt.) et ita Leopardus (Emendat. XVII 18) (Δ) νεύοντος codd (δ) | ἐθέλοι MN || 14 τουτωνὶ N φ α(δΔ) δὲ ἡμῖν Δ || 17 ἵνα μοι] ἵνα μὴ Nφ α(θ) ἵνα μή μοι Reiske (Duebn.) | προσφέρῃς Ϛ (δ) || 18 (et 19) μοι RM μὴ cett. (δ Δ) τὸν ÷Μελησαγόραν R! 18. 19 καθαρταί Duebn. | 19 ἀλλʼ ἀφελὼν α(δ Δ0) 20 προθείς Reiske)

443

ἣν ἂν ἄνθρωποι ἀγαθοὶ τὰ ἀνθρώπων ἔργα, οἶκον τὲ οἰκονομεῖν δεξιῶς, καὶ ἐν πόλει πολιτεύεσθαι καλῶς, περὶ ταύτης φαθί, εἰ γένοιτʼ ἄν τινι ἄνευ τέχνης, θεόσδοτος. Ἤ καὶ σὲ κατὰ χώραν ἐάσω·

ἀποκρινεῖται δὲ ὁ λόγος αὐτὸς αὐτῷ, ὡς ἀνὴρ ἀνδρί, ἀπαυθαδιζόμενος ὧ δέ πωςʼ;

῾ Ὦ σχέτλιε, τί ταῦτα ἐρεῖς, ὅς ἡγεῖ τὸ καλλιστεῦον τῶν ἀνθρωπίνων ἀγαθῶν παρὰ μὲν ἀνθρώπου τέχνης τάχιστα ἥξειν, ἐκ δὲ θείας ἀρετῆς ἀπορώτατα; Καίτοι μαντικήν, καὶ τελεστικήν, καὶ ποιητικήν, καὶ καθάρσεις, καὶ χρησμῳδίας, ξυλλήβδην ἅπαντα, οὐκ ἂν εἴποις ἀντάξια εἶναι τῆς ἀρετῆς·

εἶτα ἐκεῖνα μὲν ἡγῇ θείᾳ τινὶ ἐπιπνοίᾳ ψυχαῖς ἀνθρωπίναις ἀνακίρνασθαι, τὸ δὲ τούτων σπανιώτερον, τὴν ἀρετήν, ἔργον εἶναι τέχνης θνητῆς; ἢ πολλοῦ ἄξιον νομίζεις τὸ θεῖον, πρὸς μὲν τὰ φαῦλα καλῶς καὶ ἀφθόνως παρεσκευασμένον,

πρὸς δὲ τὰ κρείττω ἄπορον; Οὔπω λέγω, ὡς εἴπερ ἐκείνων ἕκαστον τελεσιουργεῖσθαι ὁρᾷς, ἀνάγκη, καὶ τὸ κρεῖττον· οὐ γάρ, ὡς εἴπερ ὁ χαλκευτικὸς οὐκ ἂν τέκτονα ἐκδιδάξαι· οὐδὲ ὥσπερ ὁ γεωργὸς κυβερνητικῆς ἄπειρος, καὶ ὁ κυβερνήτης ἰατρικῆς, ἄλλος ἄλλης [*](133 b)ὁ μὲν ἔμπειρος γῆς, ὁ δὲ ἄπειρος τῆς αὐτῆς, | οὕτως

[*](4 σὲ κατὰ χώραν ἐάσω sq. vi. simil or. 40. 1 d sq. al. 10 μαντι- κήν sq. vi. or.13.2 c || 14 τὴν ἀρετήν, ἔργον ..τέχνης sq. vi. etiam or. 27 c et 8 b cf etiam Alb 30 init ||19.20 ὁ χαλκευτικὸς οὐκ)[*](1 ἣν ἂν R! ἣν cett. (θ) ᾗ Markl. (Δ) καθʼ ἣν Scaliger ἔργα 〈ἐπίστανται〉 Reiske || 3 φᾶθι ϛ (δΔ0) || 7 ἐρεῖς] ἐρωτᾷς Heins. ληρεῖς Markl. (Duebn.) || 9 ἀρετῆς] χάριτος Meiser || 12 ἡγεῖ Duebn. || 15 ἢ R! ἦ cett (δΔ) | πρὸς in ras. R! || 17. 18 ἐκεῖνον H ἐκεῖνο (scil. τὸ θεῖον) φ α(δ) ἐκείνῳ Markl. (Duebn.) || 18 τελεσιουρ- γεῖσθαι ὁρᾷς (an θεὸς ἐᾷ vel tale quid?) Hob. τελεσιουργεῖσθαι ὅσα (οσα R) codd. τελεσιουργεῖται (om. ὅσα) φα(δΔ) | τελεσιουργεῖ- ται πᾶσα Duebn.τελεσιουργεῖσθαι ὁσία Meiser || 19 ὡς εἴπερ RMN φ ὥσπερ α(δΔ) |22 γῆς (῾ provinciae᾿ )]τέχνης Steph. (Δ) |οὕτω ϛ(δΔ))

444

[*]( Ed. Duebn. p.151)

καὶ || ὁ θεὸς ἐν περιγραφῇ μένει τέχνης μιᾶς· ἀλλ εἴπέρ τι παρʼ ἐκείνου ἔλθῃ, πρὸς μὲν ἀνθρωπίνης ψυχῆς δύναμιν τέχνης ἂν εἴη μέτρον, πρὸς δὲ θείας ἐπιστήμης παρασκευὴν μόριον τοῦ ὅλου.

Ὅρα δή, μή σοι θεός, τὰ τοιαῦτα δύναται κληρουχεῖν καὶ νέμειν, πολὺ τούτων πρότερον ἀρετὴν νέμειν καὶ δύναιτο καὶ ἐθέλει. Οὑτωσὶ δὲ αὐτὸ σκέψαι.