Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

῾ Ὅτι μὲν ἐπιστήμην τιμᾷς παντὸς μᾶλλον, ὦ Σώκρατες, ἀκούομέν σου πολλάκις διατεινομένου, προξενοῦντος τοὺς νέους ἄλλον ἄλλῳ διδασκάλῳ·

ὅς γε καὶ εἰς Ἀσπασίας τῆς Μιλησίας παρακελεύῃ Καλλίᾳ τὸν υἱὸν πέμπειν, εἰς γυναικὸς ἄνδρα· καὶ αὐτὸς τηλικοῦτος ὢν παρʼ ἐκείνην φοιτᾷς, καὶ οὐδὲ αὕτη σοι ἀρκεῖ διδάσκαλος, ἀλλʼ ἐρανίζῃ παρὰ μὲν Διοτίμας τὰ ἐρωτικά, παρὰ δὲ Κόννου τὰ μουσικά, παρὰ δὲ Εὐήνου τὰ ποιητικά, παρὰ δὲ Ἰσκομάχου τὰ γεωργικά, παρά τε Θεοδώρου τὰ γεωμετρικά.

Καὶ ταῦτα μέν σου τὰ εἴτε αὖ εἰρωνεύματα, εἴτε καὶ ἀνδρίσματα, ἐπαινῶ, ὅπως ἄν τις αὐτῶν ἀποδέχηται.

[*](8 διδασκάλῳ sq. simil. Dio Chrys. 55. 1 ἵνα μὴ πράγματα ἔχοιμεν ζητοῦντες αὐτοῦ τὸν διδάσκαλον sq. || 11.12 (Ασπασία).. διδάσκαλος . . . Διοτίμα sq. cf. or. 18. 4 b || 12 παρὰ Κόννου τὰ μουσικά vi. or. 33. 5 c cf. Plat. Menex 236 a || 13 παρὰ Εὐήνου τὰ ποιητικά cf. Plat. apol. 20 b Phaedo 60 d Phaedr. 267 a || 13. 14 παρὰ Ἰσκομάχου τὰ γεωργικά cf. Xenοph. Οecon. 17 || 14 παρὰ Θεοδώρου τὰ γεωμετρικά cf. Plat. Phaedr. 261 266 e C. F. Hermanm de Socr.magistris 29 || 15.16 εἴτε .. εἰρωνεύμαται εἴτε .. ἀνδρίσματα vi. or. 18. 5 a)[*](1 Λυκείου δΔ |Ἀκαδημείας Duebn. || 4 εἰθισμένα 〈μηνύοντες· προσείπωμεν (vel ἐρώμεθα?)〉 δὲ Hob. εἰθισμένοι· 〈ἐρήσομαι〉 δὲ Meiser εἰθισμένω δὲ MN εἰθισμένοι (del. δὲ) φ α(θ) et ita Schenk R εἰθισμὸν δὲ H εἰθισμένῃ Markl. (Duebn.) εἰ ἐθέλεις δὲ Dav2. εἰθισ- μένῃ φιλοσοφοῦσι, σκοπῶμεν Reiske | αὐτῶ N καὶ αὐτῶν (vel αὐτῶν τε) Schenkl ἐπʼ αὐτῶν Markl. αὐτὸν Reiske || 5 τόν τε HM τόνδε N δὲ τὸν (del. γε) φ α(δ Δ) | πρῶτον] προσείπωμεν Dav. sed vi. p. 353.10; 417. 13 || 6 ἀκούω μέν α(δΔ) || 7 ἄλλον (in ras. ex ἄλον) R! || 8 μελησίας MN || 9 ὑιὸν in ras. R! 10 ὢν in ras R! || 11 ἐρα- νίζεις α (δΔ0) || 12 Κόνου MN φ α(δ) || 13 Eὐήννου R || 13.14 Ἰσκο- μάχου (ισ in ras.) R! Ἰσχομάχου cett (δΔ) || 14 παρά τε RM παρὰ δὲ N α(δΔ) || 15 αὖ] οὖν Reiske (Duebn tacite) || 16 ἀνδρίσματα] )
442

Ἀλλʼ ἐπειδὰν ἀκούω σου πρὸς 〈Φαῖδρον διαλεγομένου, ἢ Χαρμίδην, ἢ Θεαίτητον, ἢ Ἀλκιβιάδην, ὑποπτεύω σε μὴ πάντα ἐπιστήμῃ νέμειν, ἀλλʼ ἡγεῖσθαι τοῖς ἀνθρώποις πρεσβύτερον εἶναι διδάσκαλον τὴν φύσιν·

καὶ τοῦτο εἶναι, ὅπερ οὑτωσὶ φαύλως ὑπεῖπάς που ἐν τοῖς λόγοις, (cf. Plat. Alcib. l 105 d) θείᾳ μοίρᾳ δεδόσθαί μοι πρὸς Ἀλκιβιάδην ὁμιλίαν, καὶ πάλιν αὖ Φαῖδρον καλεῖς τὴν (Plat. Phaidr. 234 d) θείαν κεφαλήν, καὶ περὶ Ἰσοκράτους που κατεμαντεύσω ἐν τοῖς λόγοις νέου ὄντος κομιδῇ.