Dialexeis

Ποῖ πέμπεις τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος; τίνας ὁδούς; ἐπὶ ποῖον τέλος; ἓν τοῦτο ἔστω, κοινὸν ἔστω.

Νῦν δὲ καὶ φιλοσοφίας ὁρῶ πολλὰς ἀποικίας, ἄλλον ἀλλαχοῦ στελλόμενον· ὡς ἐπὶ Βοιωτίαν Κάδμον, ὡς Ἀρχίαν ἐπὶ Συρακούσας, [*](1 περὶ . . ἀτόπου λέβητος sq. vi. or. 11. 6 c || 2. 3 τὸ ξύλινον τεῖχος vi. or. 13. 1 c, d || 4 ἐπιόντα πόλεμον vi. or. 11 6 d || 7. 8 Ἀπόλλων . . ἐκ Δελφῶν . . Ζεὺς ἐκ Δωδώνης vi. or. 8. 1 b || 12 τοιαύτης . . μαντικῆς sq. vi. or. 13. 8 a || 15. 16 φιλοσοφίας ὁρῶ πολλὰς ἀποικίας sq. vi. or. 26. 2 f; 30.1 f cf. Themist. π. ἀρετῆς 22. 443 lulian. VI 184c) [*](7 ὁ μὲν Ἀπόλλων — p. 348. 2 Ῥόδον p (om. tamen 8 λέγει (posteriore) — 15 νῦν δὲ)) [*](17 in mge κάδμος | ἀρχίας (schol. recentis.) R!) [*](2 Ἀπόλλων (ων in ras.) R! || 3 στενυγρὸν α(δΔ⁰) || 6 ὅπως (ὅ in ras.) | τείχους (ει in ras.) R! τύχους (τοίχους) M(N) pr. man. || 7 ταῦτα om. p || 8 οὐ om. p | οὐδὲ ὁ⌋ ὁ δὲ p | Δωδώνης (δω in ras.) R! || 9 φιλοσοφία λέγει (suprascr. δὲ) R! || 11 ὁμολογη- μένην R! (pr. man.) N || 13 πέμπεις (ει in ras.) R!)

Ἢ τὴν μὲν γῆν ἀνάγκη νενεμῆσθαι τοῖς τόποις, καὶ οἰκεῖν ταύτης ἄλλους ἄλλην μοῖραν· τὸ δὲ ἀγαθὸν ἕν, ἀνέμητον, ἄφθονον, ἀνενδεές, πολυαρκὲς πάσῃ φύσει λογιστικῇ καὶ διανοητικῇ· ὡς ἥλιος εἷς ἀγαθὸν ἓν φύσεως ὁρατικῆς, καὶ μουσικὴ μία ἀγαθὸν ἓν φύσεως ἀκουστικῆς, καὶ ὑγίεια μία φύσεως σαρκίνης.

Ἀλλὰ τοῖς μὲν ἄλλοις ζῴοις κατ᾿ [*](Ed. Duebn. p. 140)ἀγέλην || ἑκάστην ἀποκέκριται πρὸς σωτηρίαν ἀγαθὸν ἕν, καὶ κοινωνεῖ ἴσου βίου καὶ τέλους ἑνὸς τὰ ὅμοια τοῖς ὁμοίοις, ἕκαστα ἑκάστοις, τὰ πετό|μενα, τὰ βαδίζοντα, [*](123a) τὰ ἕρποντα, τὰ τὴν ὑγρὰν δίαιταν ἀσπαζόμενα, τὰ σαρκοφάγα, τὰ ποιηφάγα, τὰ καρποφάγα, τὰ ἀγελαστικά, τὰ ἥμερα, τὰ ἄγρια, τὰ εὔκερω, τὰ ἄκερω· κἂν μεταθῇς τοὺς βίους, παρανομεῖς περὶ τὴν φύσιν.