Dialexeis

Μία μὲν δὴ αὕτη χορηγία ὀδύνης τῷ ἀνθρώπῳ. Δευτέρα δὲ ἥδε, ἔμπαλιν αὖθις αὖ πρὸς τὴν προτέραν ἔχουσα·

ἀπὸ γὰρ τῆς ψυχῆς αὕτη ἔρχεται, καὶ τελευτᾶ ἐπὶ τὸ σῶμα. Ψυχῆς γοῦν καμούσης λύπῃ, συγκάμνει τοι σῶμα τὶ καὶ ὑποτήκεται τοῦτο μὲν ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν ἀπολεῖβον δάκρυα, τοῦτο δὲ πᾶν ὠχραινόμενον καὶ ἰσχναινόμενον· ὁποῖα αἱ ἐξ [*](5 ἐξαιρετέον λόγου ut Plat. symp. 176 Σωκράτη δʼ ἐξαιρῶ λόγου || 7 ἀναισθητότατα sq. cf. Plut. de gen. Socr. 589a ὀστᾶ γὰρ ἀναίσθητα καὶ νεῦρα sq. || 8 ἀνακέκραται sq. vi. or. 10. 3e et 9b cf. Plat. Tim. 64d || 10 ψυχῇ δὲ πάθος nam συναλγεῖ τῶ σώματι ψυχὴ cf. Plat. Axioch. 366b vi. etiam or. 41. 3ο || 13 ψυχῆς . . καμούσης sq. cf. Nemes. de nat. Hom. 2 p. 33 συμπάσχει ἡ ψυχὴ τῷ σώματι νοσοῦντι καὶ τεμνομένῳ καὶ τὸ σῶμα τῇ ψυχῇ (Clean- this) || 15 ἀπολεῖβον δάκρυα scil. propter amorem vi. or. 20. 5c μεστὸς δακρύων || 16 ὠχραινόμενον vi. or. 20. 5b ὁ χλωρός) [*](13 ψυχῆς γοῦν — p. 336. 1 ἀπεργάζονται n) [*](16 in mage ὠχραινόμενον (schol. vet. a) R!) [*](1 εὐωδία καθάπερ (suprascr. ἢ) R! | ἐν] τὰ ἐν Reiske || 3 αὐτῶν IMNp | ταύτῃ (e ταύτην corr.) R! ταῦτα C || 5 ἐξαι- ρετέον λόγου Hob. ἐξ ἑτέρου λόγου codd. (recte?) ἐξαίρω λόγου H (alt. man.) Δ⁰ ἐξαιρῶ λόγου Duebn. || 5. 6 καὶ γὰρ τῶν] ὡς καὶ τῶν l (man. alt.) φα(δΔ) καθάπερ τῶν Markl. || 6 φῦλλα R! || 7. 8 ἡ ψυχὴ ἔχουσα πρὸς τὸ σῶμα C || 10 ψυχῆς φα(δΔ) || 11 ἧδε R! || 13 γοῦν] οὖν DN νῦν n || 13. 14 καμνούσης C || 14 τοι σῶμα τὶ (i. e. profecto συγκάμνει σῶμα aliquatenus) Hob. τῷ σώματι RMND τὸ σῶμα cett. (δΔ) τὸ σῶμά τι Schenkl)