Dialexeis

ποῖον αὐτῶν τὴν ἀρετὴν τάξομεν, εἴπερ τέχνη; Κατὰ τὸ ποιητικόν; οὐδὲ αὐτὸς φήσεις· ἀλλὰ ἀμφισβητήσιμον ἔσται σοι τὸ τῆς πράξεως πρὸς τὴν θεωρίαν; ἔγὼ δὲ οὐδέτερον μὲν ἀφαιρῶ τῆς ἀρετῆς· ἀλλʼ ἑκάτερον ἑκατέρῳ ἀνακεράσας, ἐπιμετρήσας τὶ ἐπὶ τούτοις καὶ ἄλλο, τὸ ἐξ ἀπάντων ξυστὰν ἕτερον εἶναι φημὶ ἑκάστου, ἀφʼ ὧν συνέστη·

οἶον εἴ τις τὸ τοῦ ἀνθρώπου [*](ὥσπερ ἀνδριάντος, καὶ ἡ ἀθεώρητος ὥσπερ ὑγίεια, καὶ ἡ θεω- ρηματικὴ ὡς φρόνησις etiam llI 100) [*](1 τὸν μὲν sq. cf. Diog. Laert III 84 τῆς ἐπιστήμης εἴδη ἐστὶ τρία· τὸ μὲν γάρ ἐστι πρακτικόν· τὸ δὲ ποιητικόν· τὸ δὲ θεωρητι- κόν· ἡ μὲν γὰρ οἰκοδομικὴ καὶ ναυπηγικὴ ποιητικαί εἰσιν . . . πολιτικὴ δὲ καὶ αὐλητικὴ καὶ κιθαριστικὴ . . . πρακτικαί, . . .ἡ δὲ γεωμετρικὴ καὶ ἁρμονικὴ κᾷστρολογικὴ θεωρητικαί sq. Sext. Emp. adv. math. IX 197 || 16 οὐδέτερον . . ἀφαιρῶ τῆς ἀρετῆς sq. vi. or. 16. 5 d ὥστε καὶ σπονδὰς sq. || 19 οἶον εἴ τις sq. vi. or. 17. 3f) [*](1 (et 4 et 7) in mge αʹ (βʹ γʹ) cum R ! (schol. vet. a) M 2 σώματι] σῶμά τι MNα(δ Δ0) || 3 ἢ οἷον] ὁποῖον Markl. ἢ del. Δ || 5 ἀλλʼ 〈οἷον〉 ἐν Markl. (Duebn) || 7 εἶδος, αὐτὸν α(δ Δ) 8 ἄνευ in ras. R! | ἑαυτὸν α(δ) corr. Markl. | καὶ (ante περὶ) om. θ || 9 αὐτὸν α(δ Δ) || 12 τούτων RMN δʼ ὄντων φα(δ) ὄντων Δ || 17 τὶ] τε H(Δ0))

Πῶς οὖν | ἀρετὴ μετέχουσα θεωρίας καὶ πράξεως οὐκ ἔστιν τέχνη; Ταύτῃ μοι λέγοντι ἐφέπου.

Λέξωδὲ οὐκ ἐμαυτοῦ λόγον, ἀλλὰ ἐξ Ἀκαδημίας ὁρμηθέντα, καὶ ἐπιχώριον τῆς Πλάτωνος μούσης τὲ καὶ ἑστίας· ἀπεδ έξατο δὲ αὐτὸν καὶ Ἀριστοτέλης αὐτῷ.

Ἐγὼ δὲ καὶ πορρωτέρω ἐπανάγω· ὑποπτεύω γὰρ ἐξ Ἰταλίας Ἀθήναζε ἐλθεῖν τὸν λόγον, Πυθαγορείων τινῶν ἐμπορίαν ταύτην καλὴν στειλαμένων εἰς τὴν ἀρχαίαν Ἐλλάδα. Ὁ δʼ οὖν λόγος ταύτῃ ἔχει.