Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

ἔργα τὲ ἃ δραστέον, καὶ ἡμέραι ἐν αἷς δραστέον· οὐχ οὕτω τὰ Ὁμήρου ἔχει, οὐδὲ ἀποκέκριται ἕκαστα χωρίς, οὐδʼ αὖ φύρεται ἀκρίτως πάντα ἐν πᾶσιν· ἀλλά τε [*](1 φύσει sq. eadem fere de Socrate vi. or. 8. 3 b sq. || 5 οὔτε . . Ἰωνικὴν sq. cf. Dio Chrys.12. 66; 11. 20 Ps. Plut. vit. Hom. 8 sq. 7 ἀθροίσας sq cf. Ps. Plut. vit. Hom. 14 ὅπως μὲν οὖν τὰς πάν- των Ἑλλήνων φωνὰς ἀθροίζων ποικίλον ἀπεργάζεται τὸν λόγον sq 14 Ἡσίοδος sq. vi. or. 18. 9 a) [*](1 δοκεῖ — 9 ᾠδῆς p) [*](3 in mge σημείωσαι πάντα | ταῦτα περὶ | ὁμήρου (schol. re- cent.) R! || 14 in mge ἡοίοδος (schol. recent.)) [*](4 τῇ τότε εὐδοκίμῳ φ (δ Δ) || 5 αὐτῷ α (δ Δ°) || 9 ᾠδῆς, 〈διʼ〉 ὧν τὰ Hob. ᾠδῆς ὧν τὰ codd. ᾠδῆς, οὕτως Schenkl. ᾠδῆς τὰ φ α (δ Δ) ᾠδῆς, αὑτοῦ τὰ Dav.² ᾠδικόν, τὰ Markl. ᾠδῆς ἕν, τὰ Meiser 14 τὰ γένη om. α (δ Δ) || 15 ἐξ ἧς |ἐξ οἵας Duk. || 16 αὐτῷ φ α (δ Δ) λόγοι 〈καὶ〉 ἅμα Markl. (Duk) || 17 〈ἡ〉 θεογονία Markl. || 20 ἀλλά τε RMN ἀλλά γε (γʼ) cett. (δ Δ) (Schenkl))

313
ἦν τὸ σχῆμα αὐτῷ τοῦ λόγου, ὃ οἱ μῦθοι ἔχουσιν, οἱ Τρωικοὶ λόγοι καὶ τὰ τοῦ Ὀδυσσέως παθήματα, [*](Ed. Duebn. p.128) μέμικται δʼ ἐν αὐτοῖς καὶ θεολογία σαφής, καὶ πολιτείας ἦθος, καὶ ἀρεταὶ ἀνθρώπων, καὶ μοχθηρίαι, καὶ παθήματα, καὶ συμφοραί, καὶ εὐτυχίαι· καὶ τούτων ἕκαστον ὑποθέσεις οἰκείας ἔχει·

οἷον εἰ ξυνίῃς παναρμόνιόν τι ὄργανον, παντοδαπὰς μὲν φωνάς, πάσαις δὲ ἄλλαις ὡμολογημένας·

μᾶλλον δὲ οὕτως, εἰ ἤδη που ἐθεάσω ἄθροισμα ὀργάνων, αὐλὸν ἠχοῦντα, καὶ λύραν ψαλλομένην, καὶ ᾠδὴν χοροῦ, καὶ σάλπιγγα ἀναμίξ, [*](112b)καὶ σύριγγα, καὶ ἄλλʼ ἄττα ὀργάνων | εἴδη καὶ ὀνόματα· ὧν ἕκαστον πεποίηται μὲν κατὰ οἰκείαν τέχνην, συντέτακται δὲ πρὸς τὸ πλησίον κατὰ κοινὴν μοῦσαν.