Dialexeis

Τὰ δὲ Μουσῶν καὶ Ἀπόλλωνος διδάγματα οὐδὲ τὴν ἀρχὴν θέμις ἄλλό τι ὑπολαβεῖν, ἢ ἀφʼ ὧν ψυχὴ εἰς κόσμον καθίσταται. Τοῦτο δὲ τί ἂν εἴη ἄλλο ἢ φιλοσοφία; ταύτην δὲ τί ἄλλο ὑποληψόμεθα ἢ ἐπιστήμην [*](1 γῆς παθήματα ut or. 10 2 f; 22 5 i al. | θεῶν βουλάς cf. Do Chrvs. XII 62 || 3 ἀναχύσεις — ἐκβολάς vi. or. 38 3e 7 ὀλοφυρομένους sq. cf. simil. enumerationem studiorum humua- norum risum cynici moventem Lucian. lcarom 12 Themist. 22. 266 b; 21. 257 a al. vi. etiam or. 15. 1 b; 29. 3 a || 20 ἐπιστή- μην sq. Pythagorae definitio, si fides habenda anonymo apud Cramer. anecd. Par. IV 400; cf. etiam Senec. ep. 89. 5 Sert. Emp. adv math. IX 125 Archyt. ap. Stob. flor. I 77 Orig c. Cels. IIl p. 154 Clem. Alex. Paed. lI 25 strom. I 30 Aetius (Diels 273)) [*](17 τὰ δὲ μουσῶν — p. 309 3 δεξιῶν n) [*](2 γενέσεις (νε in ras.) R! || 12 ψιλῷ (ιλ in ras.) R! || 13 Δη- μόδοκʼ ἔξοχα Homerus | ὦ Ὅμηῤ Heins. (Δ) om. Homerus 13. 14 αἰνίζομʼ ἁπάντως H αἰνίζομʼ ἁπάντων Δ)

Τῆς δὲ ἐπιστήμης ταύτης τὸ κεφάλαιον, τέως μὲν παντοδαποῖς περιβεβλημένον σχήμασιν, μετεχειρίζετο τὰς τῶν ἐντυγχανόντων ψυχὰς διδασκαλίοις ἀλύποις, τῶν μὲν τελετὰς καὶ ὀργιασμούς τινας ἐπιφημισάντων τοῖς αὑτῶν λόγοις, τῶν δὲ μύθους, τῶν δὲ μουσικήν, τῶν δὲ καὶ μαντικήν.

Καὶ κοινὸν μὲν ἦν ἅποσιν τὸ ὠφελοῦν, ἴδιον δὲ τὸ σχῆμα τοῦ λόγου.

Χρόνῳ δὲ ὕστερον ὑπὸ σοφίας οἱ ἄνθρωποι νεανιευόμενοι, ἀποκαλύψαντες ταυτὶ τὰ τοῦ λόγου προκαλύμματα, ἀπέφηναν φιλοσοφίαν γυμνὴν καὶ ἐξωνειδισμένην καὶ πάγκοινον καὶ πρόχειρον εἰς συνουσίαν παντί τῷ, ὄνομα μόνον ἔργου καλοῦ πλανώμενον ἐν δυστήνοις σοφίσμασιν.

Τοιγαροῦν τὰ μὲν Ὁμήρου καὶ Ἡσιόδου ἕπη, καὶ πᾶσα ἡ παλαιὰ μοῦσα ἐκείνη καὶ ἔνθεος, μύθου χώραν ἔχει, καὶ ἀγαπᾶται αὐτῶν ἡ ἱστορία μόνον, καὶ τὸ προσηνὲς τῶν ἐπῶν, καὶ τὸ εὐανθὲς τῆς ἁρμονίας, [*]( Albin. 1 Apul dogm. Plat. II 6 Ps. Plut. vit. Hom. 92 Cicer. off. II 2. 5 Tusc. IV 26. 57 Quintil. l 10. 5 ‘cognitione caelestium vel mortalium’) [*](4 τῆς . . ἐπιστήμης ταύτης sq. vi. or. 4. 2 d sq. | τὸ κεφάλαιον ut or. 1. 8 c || 6 ἀλύποις nam βαρὺ καὶ πρόσαντες θέαμα ὁ φιλό- σοφος vi. or. 4. 6 c || 7 τελετὰς cf. Plat. Protr. 316 d vi. etiam or. 4. 5 c || 8 μύθους vi. or. 4 3 c | μουσικήν cf Plat. Prot. 316 e 11. 12 ἀποκαλύψαντες vi. or. 4. 3 d || 16 σοφίσμασιν cf. Themist. 34. 3; vi. etiam or. 4. 3 b ἢ τῶν τὰ πολλὰ sq.) [*](1 πέρι om. n | κἀνθρωπίνων Hob. ἀνθρωπίνων R καὶ ἀνθρω- πίνων cett. (δ Δ) || 2 λογισμῶν ϛ(δ Δ) λογισμὸν 5 παντοδαποῖς (δα in ras.) R! 6 διδασκαλείοις α (δ) διδασκαλίαις M Steph. sed cf. Suid. s. v διδασκάλιον δὲ μάθημαʼ || 8 αὐτῶν MN αὐτοῦ φ α (δ) corr. Markl. || 10 δὲ 〈ἑκάστοις〉 τὸ Reiske || 14 τῳ RM (τῶ) H τὸ cett. (δ) unde καὶ Heina. || 20. p. 310. 1 ἁρμονίας] ἀρνίας N (in mge corr.) ἀονίας α!)

Καὶ Ὅμηρος μὲν ἀποκηρύττεται φιλοσοφίας, ὁ ἡγεμὼν τοῦ γένους.