Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Βούλομαι καθʼ Ὅμηρον αὐτὸν παρακαλέσαι ἐπὶ τὸν λόγον, τίνα μέντοι θεῶν, ἢ τὴν αὐτὴν ἐκείνῳ, τὴν Καλλιόπην; [*]((α 1/2))

  • ἄνδρά μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα
  • πλάγχθη·
  • πολλὰ
    • οὐ γῆν ἄξενον ἐπιπορευόμενος, οὐδὲ θάλατταν χαλεπὴν περαιούμενος, οὐδὲ ἀνθρώποις ἀγρίοις συμφερόμενος· ἀλλὰ ταῦτα μὲν αὐτῷ οἱ μῦθοι ἔχουσιν· αὐτὸς δὲ τῇ ψυχῇ, κούφῳ χρήματι καὶ πολυπλανεστέρῳ τῶν σωμάτων, πανταχοῦ περιεφέρετο, πάντα ἐπεσκόπει, ὅσα οὐρανοῦ [*](6 ad argumentum cf. in universum Ps. Plut. vit. Hom.; Dio Chrys. 55 Favorin. (Marren p. 87) || 7 βούλομαι sq. artificio rhe- torico ut or. 9. 1 a. b; 13. 8 c. d || 15 οἱ μῦθοι ἔχουσιν ut infra p. 313. 1 | αὐτὸς sq. simil. cf. Plat. lon. 531 c 17 πανταχοῦ sq. vi. or. 3. 7 a μηδὲ περιιέναι sq. et quae ibi adnotavi) [*](1 τῇ] τὴν MN) [*](Codices RMNα (= Stephanus) φ (= Paccius); H (teste Davisio)) [*](15 αὐτὸς — p. 308. 11 ἐπῶν] in mge | σημείωσαι· περὶ ὁμήρου (schol recent.) R!) [*](4 (et 6 in mge) Κ (κϛ΄) R! || 6 εἰ — αἵρεσις R add. λόγος ιϚʹ φ α τοῦ αὐτοῦ εἰ sq. MN (nisi quod αἴρεσις corr. atramento) || 8 τινὰ codd. corr. Reiske || 12. 13 πλάγχθη· 〈οὕτως ᾄδει〉 οὐ Meiser || 14 περαιούμενος (ιου in ras.) R! || 17 ἐσκόπει α (δ))
    308
    κινήματα, ὅσα γῆς παθήματα, θεῶν βουλάς, ἀνθρώπων φύσεις, ἡλίου φῶς, ἄστρων χορόν, γενέσεις ζῴων, ἀναχύσεις θαλάττης, ποταμῶν ἐκβολάς, ἀέρων μεταβολάς, τὰ πολιτικά, τὰ οἰκονομικά, τὰ πολεμικά, τὰ εἰρηνικά, τὰ γαμήλια, τὰ γεωργικά, τὰ ἱππικά, τὰ ναυτικά, τέχνας παντοίας, φωνὰς ποικίλας, εἴδη παντοδαπά, ὀλοφυρομένους, ἡδομένους, πενθοῦντας, γελῶντας, πολεμοῦντας, ὀργιζομένους, εὐωχουμένους, πλέοντας· ὥστε ἔγωγε εἰς τὰς Ὁμήροῦ φωνὰς ἐμπεσὼν οὐκ ἔχω παῤ ἐμαυτοῦ τὸν ἄνδρα ἐπαινέσαι, ἀλλὰ κἀνταῦθα δεήσομαι αὐτοῦ ἐπιδοῦναί μοι τῶν ἐπῶν, ἵνα | [*](111a) μὴ διαφθείρω τὸν ἔπαινον ψιλῷ λόγῳ·

    [*]((cf. θ 487/8))

  • ἔξοχα δή σε βροτῶν, ὦ Ὅμηρε, αἰνίζομαι
  • πάντων,
  • ἢ σέ γε μοῦσα δίδαξε Διὸς παῖς, ἢ σέ γʼ
  • Ἀπόλλων.

    • Τὰ δὲ Μουσῶν καὶ Ἀπόλλωνος διδάγματα οὐδὲ τὴν ἀρχὴν θέμις ἄλλό τι ὑπολαβεῖν, ἢ ἀφʼ ὧν ψυχὴ εἰς κόσμον καθίσταται. Τοῦτο δὲ τί ἂν εἴη ἄλλο ἢ φιλοσοφία; ταύτην δὲ τί ἄλλο ὑποληψόμεθα ἢ ἐπιστήμην [*](1 γῆς παθήματα ut or. 10 2 f; 22 5 i al. | θεῶν βουλάς cf. Do Chrvs. XII 62 || 3 ἀναχύσεις — ἐκβολάς vi. or. 38 3e 7 ὀλοφυρομένους sq. cf. simil. enumerationem studiorum humua- norum risum cynici moventem Lucian. lcarom 12 Themist. 22. 266 b; 21. 257 a al. vi. etiam or. 15. 1 b; 29. 3 a || 20 ἐπιστή- μην sq. Pythagorae definitio, si fides habenda anonymo apud Cramer. anecd. Par. IV 400; cf. etiam Senec. ep. 89. 5 Sert. Emp. adv math. IX 125 Archyt. ap. Stob. flor. I 77 Orig c. Cels. IIl p. 154 Clem. Alex. Paed. lI 25 strom. I 30 Aetius (Diels 273)) [*](17 τὰ δὲ μουσῶν — p. 309 3 δεξιῶν n) [*](2 γενέσεις (νε in ras.) R! || 12 ψιλῷ (ιλ in ras.) R! || 13 Δη- μόδοκʼ ἔξοχα Homerus | ὦ Ὅμηῤ Heins. (Δ) om. Homerus 13. 14 αἰνίζομʼ ἁπάντως H αἰνίζομʼ ἁπάντων Δ)

    309
    ἀκριβῆ θείων τε πέρι κἀνθρωπίνων, χορηγὸν ἀρετῆς καὶ λογισμῶν καλῶν καὶ ἁρμονίας βίου καὶ ἐπιτηδευμάτων δεξιῶν;

    Τῆς δὲ ἐπιστήμης ταύτης τὸ κεφάλαιον, τέως μὲν παντοδαποῖς περιβεβλημένον σχήμασιν, μετεχειρίζετο τὰς τῶν ἐντυγχανόντων ψυχὰς διδασκαλίοις ἀλύποις, τῶν μὲν τελετὰς καὶ ὀργιασμούς τινας ἐπιφημισάντων τοῖς αὑτῶν λόγοις, τῶν δὲ μύθους, τῶν δὲ μουσικήν, τῶν δὲ καὶ μαντικήν.

    Καὶ κοινὸν μὲν ἦν ἅποσιν τὸ ὠφελοῦν, ἴδιον δὲ τὸ σχῆμα τοῦ λόγου.

    Χρόνῳ δὲ ὕστερον ὑπὸ σοφίας οἱ ἄνθρωποι νεανιευόμενοι, ἀποκαλύψαντες ταυτὶ τὰ τοῦ λόγου προκαλύμματα, ἀπέφηναν φιλοσοφίαν γυμνὴν καὶ ἐξωνειδισμένην καὶ πάγκοινον καὶ πρόχειρον εἰς συνουσίαν παντί τῷ, ὄνομα μόνον ἔργου καλοῦ πλανώμενον ἐν δυστήνοις σοφίσμασιν.

    Τοιγαροῦν τὰ μὲν Ὁμήρου καὶ Ἡσιόδου ἕπη, καὶ πᾶσα ἡ παλαιὰ μοῦσα ἐκείνη καὶ ἔνθεος, μύθου χώραν ἔχει, καὶ ἀγαπᾶται αὐτῶν ἡ ἱστορία μόνον, καὶ τὸ προσηνὲς τῶν ἐπῶν, καὶ τὸ εὐανθὲς τῆς ἁρμονίας, [*]( Albin. 1 Apul dogm. Plat. II 6 Ps. Plut. vit. Hom. 92 Cicer. off. II 2. 5 Tusc. IV 26. 57 Quintil. l 10. 5 ‘cognitione caelestium vel mortalium’) [*](4 τῆς . . ἐπιστήμης ταύτης sq. vi. or. 4. 2 d sq. | τὸ κεφάλαιον ut or. 1. 8 c || 6 ἀλύποις nam βαρὺ καὶ πρόσαντες θέαμα ὁ φιλό- σοφος vi. or. 4. 6 c || 7 τελετὰς cf. Plat. Protr. 316 d vi. etiam or. 4. 5 c || 8 μύθους vi. or. 4 3 c | μουσικήν cf Plat. Prot. 316 e 11. 12 ἀποκαλύψαντες vi. or. 4. 3 d || 16 σοφίσμασιν cf. Themist. 34. 3; vi. etiam or. 4. 3 b ἢ τῶν τὰ πολλὰ sq.) [*](1 πέρι om. n | κἀνθρωπίνων Hob. ἀνθρωπίνων R καὶ ἀνθρω- πίνων cett. (δ Δ) || 2 λογισμῶν ϛ(δ Δ) λογισμὸν 5 παντοδαποῖς (δα in ras.) R! 6 διδασκαλείοις α (δ) διδασκαλίαις M Steph. sed cf. Suid. s. v διδασκάλιον δὲ μάθημαʼ || 8 αὐτῶν MN αὐτοῦ φ α (δ) corr. Markl. || 10 δὲ 〈ἑκάστοις〉 τὸ Reiske || 14 τῳ RM (τῶ) H τὸ cett. (δ) unde καὶ Heina. || 20. p. 310. 1 ἁρμονίας] ἀρνίας N (in mge corr.) ἀονίας α!)

    310
    ὡς αὐλήματα, ὡς κιθαρίσματα· παρορᾶται δὲ τὸ ἐν αὐτοῖς καλόν, καὶ ἀποχειροτονεῖται τῆς ἀρετῆς.

    [*]( Ed. Duebn. p.127)

    Καὶ Ὅμηρος μὲν ἀποκηρύττεται φιλοσοφίας, ὁ ἡγεμὼν τοῦ γένους.

    Ἀφʼ οὗ δὲ τὰ ἐκ Θρᾴκης καὶ Κιλικίας σο|φίσματα εἰς τὴν Ἑλλάδα παρέδυ, καὶ ἡ Ἐπικούρου [*](111b) ἄτομος, καὶ τὸ Ἡρακλείτου πῦρ, καὶ τὸ Θαλοῦ ὕδωρ, καὶ τὸ Ἀναξιμένους πνεῦμα, καὶ τὸ Ἐμπεδοκλέους νεῖκος, καὶ ὁ Διογένους πίθος, καὶ τὰ πολλὰ τῶν φιλοσόφων στρατόπεδα ἀντιτεταγμένα ἀλλήλοις

    καὶ ἀντιπαιωνίζοντα, λόγων μὲν πάντα μεστὰ καὶ ψιθυρισμάτων, σοφιστῶν σοφισταῖς συμπιπτόντων, ἔργου δὲ ἐρημία δεινή·