Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Μαντεύεταί μοι ἡ ψυχή, κατὰ τοὺς Πλάτωνος λόγους, εἶναί τι ἀνθρώπων γένος, μήτε ἀρετῆς κομιδῇ ἐπήβολον, μήτʼ [*](25 μήτε ἀρετῆς . . ἐπήβολον, μήτʼ εἰς κακίαν . . ἐκκεκυλισ-) [*](3 θεασώμεθα (ασω in ras.) R! || 4 καὶ ἡ ἐν BH (Δ) καὶ ἐν cett. (δ) || 7 οὖν RH (Δ) om. cett. (δ) || 8 ξυνλήβδην MN || 9 τούτῳ (scil. τῷ γένει) Reiske | δικαίων (ιων in ras.) R! τὸ δικαίως Reiske || 11. 12 πολεμικόν (ικο in ras) R! || 14 ἐπὶ] ὑπὸ MN 18 ἀπʼ ἴσης εἰσὶν Hob. ἀπίησιν R (η in ras.) MN ἀπίασιν cett (δ Δ) 21 ἐπεξισουμένη α(θ) || 22 κρίνῃ α(δ))

291
εἰς κακίαν ἐσχάτην παντάπασιν ἐκκεκυλισμένον, βιοτεῦον [*](105b) | δὲ ἐν δόξαις ὀρθαῖς, τροφῇ καὶ παιδεύσει ὑπὸ νόμῳ σώφρονι πολιτευόμενον.

Τῦτο τοίνυν τῶν ἀνθρώπων τὸ γένος διελόντες δίχα, τὸ μὲν παραδόντες τῇ γῇ, τὸ δὲ εἰς τὰ ὅπλα ἀποπέμψαντες, ἅτε ἀμφίβολον ὂν καὶ ἐν μεταιχμίῳ ἀρετῆς καὶ κακίας καθωρμισμένον, θεασώμεθα ὑπὸ τῶν ἐπιτηδευμάτων ἑκάτερον ὑπὸ ἑκατέρου, πότερον ἐφ ὁπότερον ἄγεται θᾶττον· θεασώμεθα δὲ οὑτωσί.

Μέγιστον ἀνθρώπῳ κακόν ἐπιθυμία.

Πότερον ἐπιθυμίας ἐργαστικώτερον, πόλεμος, ἢ γεωργία; Καὶ μὴν τὸ μὲν ἀκόρεστον, τὸ δὲ φειδωλόν· ἀκόρεστον μὲν ὁ πόλεμος, φείδωλον δὲ ἡ γεωργία.

Καὶ τὸ μὲν παντοδαπὸν ὁ πόλεμος, ἀπλοῦν ἡ γεωργία· καὶ τὸ μὲν ἄδηλον, τὸ δὲ ὡμολογημένον. Τί γὰρ ἂν εἴη ἀδηλότερον τῆς ἐν πολέμῳ τύχης; βέβαιος δὲ ὁ ἐν γῇ πόνος. Πόλεμος ὑπʼ εὐτυχίας μάλιστα θρασύνεται, ἡ δὲ γεωργία ὑπʼ εὐκαρπίας σωφρονίζεται.

Εἰ δὲ καὶ ὁ θυμὸς ἀνθρώπῳ σύνοικος, χαλεπὸς καὶ δεόμενος πολλῆς παιδαγωγίας, τί, ἂν ᾖ, θυμοῦ παρασκευαστικώτερον πολέμου

καὶ ὅπλων; τί δὲ γεωργίας ἠπιώτερον; Πρός γε μὴν [*](μένον namn inter haec duo genus humanum σαλεύει vi. or. 38. 6 h et k cf. Philo de praem. et poeno 11 Albin 30 Apul. dogm. Pl. II 3 e Plat. symp. 202 b τὸν ἔρωτα ὁμολογεῖς μὴ εἶναι ἀγαθὸν μηδὲ κακὸν . . . ἀλλά τι μεταξὺ τούτοιν et 204 b φιλόσοφον με- ταξὺ εἶναι σοφοῦ καὶ ἀμαθοῦς et quae de daemonibus docuit 202 e vi. etiam 8. 8 b et quae ibi adnotavi) [*](2 ἐν δόξαις ὀρθαῖς sq. vi. or. 27. 9 c cf. Plat. symp. 202 a τοιοῦτον ἡ ὀρθὴ δόξα, μεταξὺ φρονήσεως καὶ ἀμαθίας || 6 ἐν με- ταιχμίῳ ἀρετῆς καὶ κακίας ut or. 20. 3 c || 13. 14 παντοδαπὸν . . ἀπλοῦν ut or. 40. 2 a sq. (de bono et malo) vi. etiam or. 1. 2 f (de vita) || 15. 16 ἀδηλότερον . . τύχης vi. or. 8 7 i πολλοῦ τοῦ ἀδήλου sq.) [*](7 ὑπὸ] ἀπὸ Scaliger Heins. (Δ) || 14 ἀπλοῦν 〈δὲ〉 ἡ Dav.² (Duk) 〈τὸ δὲ〉 ἀπλοῦν ἡ Markl (Duebn.) || 15 ὁμολογημένον MN || 20 ᾖ] εἴη Knebel Meiser sed vi. or. 32. 2a al. || 21 ἡπιώτερον R ἐπιώτερον MN )

292
τὰς ἀρετὰς αὐτὰς οὕτως ἔχει ἑκάτερον. Καὶ πρῶτόν γε πρὸς σωφροσύνην· ὅπλα ἔχων ἀνήρ, ὁ μὲν ἰσχυρὸς ἰταμώτερος, ὁ δὲ δειλὸς σφαλερώτερος· καὶ ὁ μὲν θρασὺς ἰταμώτερος, ὁ δὲ ἀσθενὴς θρασύτερος, ὁ δὲ φιλήδονος ἀκολαστότερος.