Dialexeis

Ὅ γε μὴν Ἀγαμέμνων οὗτος, τί ἦν ἂν ἐπικλεέστερος τῶν ἄλλων, εἰ κατὰ τὸ Αργος μένων, γῆν ἀγαθὴν ἔχων, γεωργῶν τὴν γῆν, ἀπέφηνεν αὐτὴν εὐκαρπωτέραν

τῆς Αἰγυπτίας; Τοῦ μὲν γὰρ Ὀδυσσέως ἀκούεις αὐτοῦ σεμνολογουμένου περὶ τῆς Ἰθάκης· [*]((ι 27)) τρηχεῖα, ἀλλʼ ἀγαθὴ κουροτρόφος, φησίν. Οἶδεν γάρ που, ἅτε σοφὸς ὤν, ὅσον διαφέρει [*](1. 2 Ἀχιλλεὺς διώκων Αἴας . . . Τεῦκρος τοξεύων = or. 7. 6 b vi. etiam or. 18. 5 c ὅτι ὁ Ζεὺς sq. || 11. 12 ἀμφότερον, βασιλεὺς καὶ αἰχμητὴς ἀγαθός cf. Xenoph. comm. lII 2. 2 conv. IV 6 Dio Chrys. lI 39. 54 Aetius (Diels 501) Themist. 13. 176 c || 21 ἅτε σοφὸς ὢν vi. or. 22. 5 g cf. schol. ad Hom. α 1; ε 211 al.) [*](3 in mge τὰ ἀριστευτι | κά (schol. recentiss.) R! ||15 in mge ἐπικλεέστερος (vet. schol. b) R!) [*](3 εἴ ( pro ἤ) τις M || 10 δὴ] δὲ | ἔργον Ϛ(δ Δ°) || 11 ὁ (ante Ἀγαμέμνων) om. MNα(δ Δ°) || 17 τὴν γῆν tamquam „duplicem lectionem duplicatae editionis“ del. Markl. || 17. 18 εὐκαρπο- τέραν α(δ Δ) || 20 τρηχεῖʼ α(δ Δ) cum Homero)

Ὅμηρον ἐῶ· τάχα γὰρ καὶ δυσχεράναις ἂν τῷ λόγῳ προφερομένῳ σοι μάρτυρα φιλοπό|λεμον.

Βούλει σοι [*](102a) τὰ δεύτερα ἐπʼ ἐκείνῳ λέγω τὰ Λακωνικά, ἢ τὰ Ἀττικά, ἢ τὰ Κρητικά, ἢ τὰ Περσικά;

Τὴν Σπάρτην ἐπαινεῖς ὡς εὐνομωτάτην. δὲ Δυκοῦργος (ὃς σοῦ δήπου ἐπαινέτου δεήσεται· ὁ γὰρ Ἀπόλλων φθάνει λέγων πρὸς αὐτὸν [*]((Oracul. ap. Herodet. I 65))

ὁ τοίνυν Λυκοῦργος οὗτος, ὃν ὁ θεὸς εἰκάζει θεῷ, τιθεὶς τῇ Σπάρτῃ νόμους, συμβουλευσάμενος τῷ Ἀπόλωνι, ποῖόν τι πολιτείας ἦθος καταστήσαιτο τοῖς αὐτοῦ θρέμμασιν, ἆρα γεωργικόν, καὶ ταμιευτικόν, ταπεινὸν καὶ γλίσχρον, καὶ ἐργαστικὸν τὰ σμικρὰ ταῦτα· ἢ ταῦτα μὲν οἱ εἴλωτες αὐτῷ ἔχουσιν καὶ ὁ ἀνδραποδώδης ὅμιλος καὶ οἱ περίοικοι Δακεδαιμονίων, τὸ δὲ καθαρῶς Σπαρτιατικόν, ἄφετον ἐκ γῆς ὂν καὶ ὄρθριον, καὶ πρὸς ἐλευθερίαν τετραμμένον, μαστιγούμενον καὶ τυπτόμενον, καὶ ἐν θήραις καὶ ὀρειβασίαις καὶ ἄλλοις παντοδαποῖς πόνοις παιδευόμενον, ἐπειδὰν ἱκανῶς τοῦ [*](12 συμβουλευσάμενος τῷ Ἀπόλλωνι ut Diogenes or. 36. 5 b || 19 μαστιγούμενον sq. vi. or. 19. 5 e; 32. 10 b μάστιγες αὗται sq. || 20 ἐν θήραις καὶ ὀρειβασίαις vi. or. 17 2 b; 28. 1 c; 32. 10 b) [*](4 προσφερομένῳ ϛ(θ) corr. Dav def. Markl. || 7 ὃς σοῦ (ironice) Hob. ὅσου RM οὐ σοῦ N α(δ Δ) ὅς (tamquam per ditto- graphiam intrusum) del. Schenkl || 10 μαντεύσομαι α(δ Δ) cum Herodoto | ἢ ἄνθρωπον] ἠὲ καὶ ἄνδρα Duk. || 13 κατεστήσατο Markl. Reiskc (Duk.) || 16 μὲν 〈ἀφῆκεν ἵνα〉 οἱ Duk. | εἵλωτες α(δ Δ) | ἔχωσι α(δ Δ) || 18 ἔγγησον codd (sine acc. R) corr. Sal- masius (Epist. ad P. Putean. ΙIl 1614) ἐνοχῆς Scaliger Heins. ἐκ γῆς H unde ἀνάγκης Markl. ἐκ γενετῆς Reiske | ὄρθιον α(δ Δ) sed vi. ad p. 219. 17 || 19 τεθραμμένον φ α(δ Δ))

πείθεται τῷ θεῷ; Εἰ δὲ ἐγεώργουν Λακεδαιμόνιοι, τίς ἂν ὑπὲρ αὐτῶν Λεωνίδας ἐν Θερμοπύλαις παρετάξατο; τίς ἂν Ὀθρυάδας ἐν Θυρεᾷ ἠρίστευεν; Ἀλλʼ οὐδὲ Βρασίδας γεωργὸς ἦν, οὐδʼ ὁ Γύλιππος ἐκ ληΐου ὁρμηθεὶς Συρακοσίους ἔσωζεν, οὐδὲ Ἀγησίλαος ἐξ ἀμπέλων ὁρμηθεὶς Τισσαφέρνους ἐκράτει, καὶ τὴν βασιλέως γῆν ἕτεμνεν, καὶ Ἴωνας καὶ Ἑλλήσποντον ἐλευθέρου· οὐκ ἀπὸ σμινύης ὁ Καλλικρατίδας, οὐκ ἀπὸ σκαπάνης ὁ Λύσανδρος, οὐκ ἀπὸ ἀρότρου ὁ Δερκυλλίδας.