Dialexeis

Τί δὴ οὖν ἐστιν [*](94 b)τὸ πλημμέ |λημα, ὅπερ καὶ ἀναμαχέσασθαι λίαν φημὶ ἡμᾶς δεῖν; ὂν καὶ μέγα καὶ δεόμενον γενναίου ποιητοῦ καὶ τελέστου, εἰ μέλλοι τὶς ἱκανῶς ἐξευμενιεῖσθαι ἀδέκαστον δαίμονα, οὐ τρίποδας ἑπτὰ δούς, οὐδὲ χρυσοῦ τάλαντα δέκα, οὐδὲ γυναῖκας Λεσβιάδας, οὐδὲ [*](4 οὐκ ἔστ᾿ ἔτυμος λόγος palinodia Stesichori e Plat. Phaedr. 242d cf. epist. lII 319e vi. etiam or. 5. 1d || 16 οὐ τρίποδας ἑπτὰ δοὺς sq. scil. dona Croesi regis vi. or. 5 2 a cf Lucian. Char. (503) Athenaeus VI 231f) [*](Codices RMNα (Stephanus) φ (= Paccius); H (teste Davisio)) [*](5 in mge τὸν Στησίχορον φησίν (schol. vet. b) R! τὸν σι- μωνίδην φησιν (rubr colore) M) [*](1 ΚΑ΄ R! || 3 ἔτι περὶ ἔρωτος δ᾿ τοῦ αὐτοῦ περὶ ἔρωτος τέταρτος MV ἔτι περὶ ἔρωτος λόγος ιαʹ φα || 5 αὑτοῦ α(δ Δ) || 11 καὶ (ante οὐχ om. ΜΝφα(δ) |τῆς Ἑλένης om. ΜΝα(δ) 12 ἐς α(δ) |δὴ] δὲ φα(δ) || 13 λίαν] δεῖν Dav. Markl (Duebn.) λίαν 〈δεῖν〉 Schenkl || 14 δεῖν; ὂν Hob. δεινὸν codd (δΔ) 15 τελεστοῦ α(δ Δ) || 16 ἐπιτάδους (sine acc.) ΜΝ om σ²)

Τοιαύτην φασὶ καὶ τὸν Ἀνακρέοντα ἐκεῖνον τὸν

Τήῖον ποιητὴν δοῦναι δίκην τῷ ἔρωτι. Ἐν τῇ τῶν [*](Ed. Duebn. p.108)Ἰώνων ἀγορᾷ, ἐν Πανιωνίῳ, ἐκόμιζεν τιτθὴ βρέφος· ὁ δὲ Ἀνακρέων βαδίζων, μεθύων, ἰάχων, ἐστεφανωμένος, σφαλλόμενος, ὠθεῖ τὴν τιτθὴν σὺν τῷ βρέφει, καί τι καὶ εἰς τὸ παιδίον ἀπέρριψεν βλάσφημον ἔπος·