Dialexeis

Ἀλλὰ καὶ διδασκάλους ἐπιγέγραπται τῆς τέχνης, Ἀσπασίαν τὴν Μιλησίαν, καὶ Διοτίμαν τὴν Μαντινικήν· καὶ μαθητὰς λαμβάνει τῆς τέχνης, Ἀλκιβιάδην τὸν γαυρότατον, καὶ Κριτόβουλον τὸν ὡραιότατον, καὶ Ἀγάθωνα τὸν ἁβρότατον, καὶ Φαῖδρον τὴν θείαν κεφαλήν, καὶ Λῦσιν τὸ μειράκιον, καὶ Χαρμίδην τὸν καλόν.

Ἀποκρύπτεται δὲ οὐδὲν τῶν τοῦ ἔρωτος, οὔτε ἔργον, οὔτε πάθος, ἀλλὰ ἔοικεν πάντα ἑξῆς παρρησιαζομένῳ· πηδᾶν μὲν αὐτῷ τὴν καρδίαν ἐπὶ Χαρμίδῃ [*](1 λόγον καὶ ἄνδρα simil βίον καὶ ἄνδρα or.15.1 a ||4 θεράπων quod de ipso Amore dicit Plat. symp. 203 c || 5 λευκὴ στάθμη πρὸς τοὺς καλοὺς e Plat Charm. 154 b cf Plut. proverb. 39 Eustath. 1531. 63 ||5.6 τὴν τέχνην δεινός cf Plat. symp. 198 d δεινὸς τὰ ἐρωτικὰ Lucian. vit. auct 15 ||7 Ἀσπασίαν cf. Athen. V 219d κυνηγεῖ ὁ καλὸς Σωκράτης ἐρωτοδιδάσκαλον ἔχων τὴν Μδιλησίαν Synes in Dion. 38 sed cf. Plat. Menex. 234 e ᾧ τυγχάνει διδάσ- καλος οὖσα οὐ πάνυ φαύλη περὶ ῥητορικῆς sq. | Διοτίμαν vi. or. 38. 4 d ex Plat. symp 201 d cf. Themist 13.162a Lucian. imag 18 Aristid. or. 46 212 ||8 μαθητὰς . . . Ἀλκιβιάδην vi. or. 32.8 b cf. Plat symp 213 sq. Themist 13.177 b ||10.11 τὴν θείαν κεφαλήν or. 38.4g ex Plat. Phaedr. 234 d ||11 Χαρμίδην cf. Themist. 13. 177 b ||14 πηδᾶν . . τὴν καρδίαν ex Plat. symp. 215 e) [*](5 in mge λευκὴ στάθμη 7 Ἀσπασία ἡ μιλησία . . Διοτίμα ἡ μαντινι | κή (abscisis litt. κή) 8 Ἀλκιβιάδης |Κριτόβουλος Ἀγάθων | Φαῖδρος |Λῦσις |Χαρμίδης (schol. recent.) R!) [*](1 ἐπιτολμητέον φα(δ ∠) | τοι] τι HMNα(δ) ||2 περὶ (ante Σωκράτους) om. Να(δ) ||3 θρυλλούμενα ϛ(δ ∠°) 4 αὐτοῦ MΝ Duk ||7 μαντικήν M ||9 καὶ Κριτόβουλον — 10 ἁβρότατον om. MNα(δ) ||11 Λύσιν α(δ ∠) || 13. 14 παρησιαζομένῳ R! )

Πόλιν δὲ οἰκίζων ἀγαθῶν ἀνδρῶν, τιθεὶς νόμους τοῖς ἀριστεῦσιν οὐ στέφανον οὐδὲ εἰκόνας, τὰς Ἑλληνικὰς φλυαρίας, δωρεῖται· ἀλλ᾿ ἐξεῖναι φιλεῖν τῷ ἀρίστῳ, εἰ δή τινα ἂν θέλῃ, τῶν καλῶν· ὢ τοῦ θαυμαστοῦ γέρως.

Αὐτὸς δὲ δὴ τὸν ἔρωτα, ἀναπλάττων ἐπ᾿ αὐτῷ μῦθον, οἷον καὶ εἶναι λέγει, αἰσχρὸν ἰδεῖν, καὶ πένητα, ἐγγυτάτω τῆς ἑαυτοῦ τύχης, ἀνυπόδητον, χαμαιεύνην, ἐπίβουλον, θηρευτικόν, φαρμακέα, σοφιστήν, γόητα· ἀτεχνῶς οἷα εἰς αὐτὸν Σωκράτην ἔσκωπτον ἐν Διονυσίοις οἱ κωμῳδοί.

Ἔλεγε δὲ ταῦτα μόνον οὐκ ἐν μέσοις τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ οἴκοι καὶ δημοσίᾳ, ἐν [*](1 ἥδειν τὸ σῶμα cf. Athen. V 219 c (vers. Aspasiae) κἀγὼ ὅπως ἤκουσα, χαρᾶς ὕπο σῶμα λιπάνθη ἱδρῶτι || 2 καθάπερ τὰς βάκχας cf. Plat. Phaedr. 253 a | ἐπὶ Ἀλκιβιάδῃ vi. or. 32. 8 b cf Aeliam. var. hist. 4.21 Plut. de fort. Alex l 333 a Lucian. am. 48 dial mort.20. 6 Himer. ecl. X 7 soph. ap. Athen. XIII 566 d Cicer Tusc. 4.67 || 3 ἐπ᾿ Αὐτόλυκον cf. Xenoph. conv. l 9 || 6 ἐξεῖναι sq e Plat. republ. III 403 b cf. Lucian. vit. auct 17 || 9 αἰσχρὸν ἰδεῖν sq. cf. Plat. symp. 203 e sq. Themist. 162 d || 13 ἔλεγε sq. cf. Xenoph. mem. l 1. 10 Dio Chrys. 54. 3; 60. 10) [*](3 τὰ ὄμματα — φέγγος p) [*](3 in mge Αὐτόλυκος (schol. recent.) R! || 8 in mge ποῖος ὁ ἔρως κατὰ Πλάτωνα (schol. recent.) R!) [*](1 ἥδειν (=ἥδεσθαι? ut νήχειν iuxta νήχεσθαι, σκοπεῖν iuxta σκοπεῖσθαι al. cf. Dürr 1. l. p. 33) codd. οἰδεῖν α(θ) ἰδίειν Boissonade (anecd. IV p. 430) (Duebn.) || 2 ἐπιστρέφεσθαι Ηα(δ) ἐπεστράφθαι Reiske (Duk.) || 3 〈ὁ δὲ ἐπ᾿ αὐτὸν ἔστρεφε〉 τὰ ὄμματα p || 5 ἀριστεῦσιν (σι in ras.) R quod defendit Boisso- nade (anecd. V 279) ἀριστεύουσιν cett. (δ ∠°) || 6 ἀρίστω corr. ex ἀριστεῖ R! || 12 ἀτεχνῶς (νω in ras.) R! || 13 μονονούκ Ηeins. 14 ἀλλὰ del. Duebn. sed cf. Philostr. imag. 380 10 ἅμα Hahn)

Καὶ τὰ μὲν ἄλλα ἅπόντα ἀποποιεῖται εἰδέναι, καὶ τούς περὶ ἀρετῆς λόγους, καὶ τὰς περὶ θεῶν δόξας, καὶ τὰ ἄλλα ἅπόντα, ἐφ᾿ οἷς οἱ σοφισταὶ ἐκόμων· τὴν δὲ ἐρωτικὴν τέχνην ὑποδύς, ταύτης καὶ ἐπιστήμων εἶναι, καὶ πραγματεύεσθαι περὶ αὐτὴν ἔλεγεν.