Dialexeis

Καὶ εἰκάσθη τὸ ἐν Κορίνθῳ τοῦτο πάθος τῷ Βοιωτίῳ διὰ τὴν ὁμωνυμίαν τῶν μειρακίων, ἀπολομένου ἑκατέρου, [*](5 Κορινθίῳ sq. cf. Plut. am. narr. 2 |Αἰσχύλῳ paulo aliter rem enarrat Plutarchus 1. 1. ||7 νεανίας quem Ἀρχίαν vocat Plu- tarchus || 8 ὡς δὲ sq. cf. Plut. am. narr. 2 ἐπεὶ δὲ πείθειν οὐκ ἠδύνατο τὸν παῖδα, ἔγνω βιάσασθαι καὶ συναρπάσαι τὸ μειρά- κιον, ἐπεκώμασεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τοῦ Μελίσσου) [*](Codices RMNα (= Stephanus) φ (= Paccius): Η (teste Davisio)) [*](8 ἐσωφρόνει — 9 ἐραστοῦ p) [*](5 in mge αἴσχϋλος ἀκταίων |βακχιάδαι (schol. recent.) R !) [*](1 ΙΗ΄ R! || 3 in mge καʹ R! | τίς — ἐρωτική αʹ R adiecto (λόγος) ηʹ φ(α) τοῦ αὐτοῦ τίς sq. MV || 5 παῖς i. e. amasius 7 Βακχιαδῶν α(δ ∠) sed vi. p. 212 15 Ἀσκληπιάδων || 10 Ἀκταίω- νος (ω in ras.) R! || 13 σπώμενον 〈οὖν〉 τὸ Reiske)

Περιάνδρῳ τῷ Ἀμβρακιώτῃ τυράννῳ παιδικὰ ἧν μειράκιον πολιτικόν· ἄτε δὲ οὐ σὺν δίκῃ τὴν ὁμιλίαν συστησαμένῳ ὕβρις ἦν τὸ χρῆμα, οὐκ ἔρως· θαρσῶν δὲ ὁ Περίανδρος τῇ ἐξουσίᾳ παροινεῖ εἰς τὸ μειράκιον.

Ἡ δὲ παροινία αὕτη Περίανδρον μὲν ἔπαυσεν ὑβρίζοντα, τὸ δὲ μειράκιον ἐποίησεν ἐξ ἐρωμένου τυραννοκτόνον. Αὕτη δίκη ἀδίκων ἐρώτων.

Βούλει σοι λέγω καὶ τοῦ ἑτέρου |τρόπου τῶν ἐρώτῶν τοῦ δικαίου μίαν γέ τινα ἢ δευτέραν εἰκόνα; Μειρακίῳ Ἀττικῷ δύο ἦσαν ἐρασταί, ἰδιώτης καὶ τύραννος·

ὁ μὲν δίκαιος ἦν διὰ ἰσοτιμίαν, ὁ δὲ ἄδικος διʼ ἐξουσίαν·

ἀλλὰ τό γε μειράκιον ὄντως ἦν καλὸν καὶ ἐρᾶσθαι ἄξιον, ὥστε ὑπεριδὸν τοῦ τυράννου τὸν ἰδιώτην ἠσπάζετο·

ὁ δὲ ὑπʼ ὀργῆς ἄλλά τε ἀμφοτέρους προὐπηλάκισεν, καὶ ἀδελφὴν Ἀρμοδίου Παναθηναίοις ἤκουσαν ἐπὶ τὴν πομπὴν κανηφοροῦσαν ἐξήλασεν ἐπʼ ἀτιμίᾳ.

Διδόασιν δίκην ἐκ τούτου Πεισιστρατίδαι, καὶ ἦρξεν ἐλευθερίας Ἀθηναίοις ὕβρις τυράννου, καὶ μειρακίου θάρσος, καὶ ἔρως δίκαιος, καὶ ἐραστοῦ ἀρετή.