Dialexeis
Maximus of Tyre
Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.
Καὶ εἰκάσθη τὸ ἐν Κορίνθῳ τοῦτο πάθος τῷ Βοιωτίῳ διὰ τὴν ὁμωνυμίαν τῶν μειρακίων, ἀπολομένου ἑκατέρου, [*](5 Κορινθίῳ sq. cf. Plut. am. narr. 2 |Αἰσχύλῳ paulo aliter rem enarrat Plutarchus 1. 1. ||7 νεανίας quem Ἀρχίαν vocat Plu- tarchus || 8 ὡς δὲ sq. cf. Plut. am. narr. 2 ἐπεὶ δὲ πείθειν οὐκ ἠδύνατο τὸν παῖδα, ἔγνω βιάσασθαι καὶ συναρπάσαι τὸ μειρά- κιον, ἐπεκώμασεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τοῦ Μελίσσου) [*](Codices RMNα (= Stephanus) φ (= Paccius): Η (teste Davisio)) [*](8 ἐσωφρόνει — 9 ἐραστοῦ p) [*](5 in mge αἴσχϋλος ἀκταίων |βακχιάδαι (schol. recent.) R !) [*](1 ΙΗ΄ R! || 3 in mge καʹ R! | τίς — ἐρωτική αʹ R adiecto (λόγος) ηʹ φ(α) τοῦ αὐτοῦ τίς sq. MV || 5 παῖς i. e. amasius 7 Βακχιαδῶν α(δ ∠) sed vi. p. 212 15 Ἀσκληπιάδων || 10 Ἀκταίω- νος (ω in ras.) R! || 13 σπώμενον 〈οὖν〉 τὸ Reiske)
Περιάνδρῳ τῷ Ἀμβρακιώτῃ τυράννῳ παιδικὰ ἧν μειράκιον πολιτικόν· ἄτε δὲ οὐ σὺν δίκῃ τὴν ὁμιλίαν συστησαμένῳ ὕβρις ἦν τὸ χρῆμα, οὐκ ἔρως· θαρσῶν δὲ ὁ Περίανδρος τῇ ἐξουσίᾳ παροινεῖ εἰς τὸ μειράκιον.
Ἡ δὲ παροινία αὕτη Περίανδρον μὲν ἔπαυσεν ὑβρίζοντα, τὸ δὲ μειράκιον ἐποίησεν ἐξ ἐρωμένου τυραννοκτόνον. Αὕτη δίκη ἀδίκων ἐρώτων.