Dialexeis
Maximus of Tyre
Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.
Ἀλλὰ τὸν μὲν ἐκ τῆς Εὐρώπης ἐπὶ τὴν Ἀσίαν πλέοντα, ἵνα ἴδῃ τὴν Αἰγυπτίων γῆν, καὶ τοῦ Νείλου τὰς ἐκβολάς, ἢ πυραμίδας ὑψηλάς, ἢ ὄρνεις ξένους, ἢ βοῦν, ἢ τράγον, μακαρίζομεν τῆς θέας· κἂν ἐπὶ τὸν Ἴστρον τὶς ἔλθῃ, κἂν τὸν Γάγγην ἴδῃ, κἄν τις αὐτόπτης γένηται Βαβυλῶνος κειμένης, ἢ τῶν ἐν Σάρδεσιν ποταμῶν, ἢ τῶν ἐν Ἰλίῳ τάφων, ἢ τῶν ἐν Ἑλλησπόντῳ [*](12. 13 διίστησιν . . τύχη sim or 1. 10a) [*](3 versum Iliadis Σ 71 esse adnotant Dav. Duk. falso quidem ‖ 8 Ἀκαδήμεια duebn. 10 ἀμφιλαμφεῖ Na ! | κατατιθέ- μενοι Na ‖ 11 μὲν in ras. R! ‖ 13 τὸν μὲν R! τὸ μὲν MN 14 ἀναγκαίᾳ RH om. cett. (δ) περιέβαλε HMφ(Δ) περιέλαβε Nα(δ) corr. Markl. ‖ 16 μακαρίζω μένον〈τα〉 καὶ Hob. μακαρι- ζόμενον καὶ RN μακαρίζω καὶ cett. (δ Δ) μακαρίζω μᾶλλον καὶ Schenkl 17 ἱστορίας] ἡσυχίας Markl. ‖ 20 ὄρνις MN ‖ 21 μα- καρίζω μὲν N (in mge) H φ Steph.)
καὶ τῆς Ἀσίας ἐπὶ τὴν Ἐλλάδα περαιοῦνται στόλοι, ἢ ἐπὶ τὰς Ἀθήνησιν τέχνας, ἢ ἐπὶ τοὺς Θήβαισιν θυμούς, ἢ ἐπὶ τοὺς ἐν Ἀργει τόπους.
Ὁμήρῳ δὲ καὶ Ὀδυσσεὺς σοφὸς διὰ πολλὴν πλάνην, (α 3) πολλῶν δʼ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα, καὶ νόον ἔγνω· τὰ δὲ Ὀδυσσέως θεάματα ἢ Θρᾷκες ἦσαν, ἢ Κίκονες οἱ ἄγριοι, ἢ Κιμμέριοι οἱ ἀνήλιοι, ἢ Κύκλωπες οἱ ξενοκκτόνοι, ἢ γυνὴ φαρμακίς, ἢ τὰ ἐν Ἅιδου θεάματα, ἢ Σκύλλα, ἢ Χάρυβδις, ἢ Ἀλκινόου κῆπος, ἢ ἡ Εὐμαίου αὐλή· πάντα θνητά, πάντα ἐφήμερα, πάντα ἄπιστα.
ὰ δὲ τοῦ φιλοσόφου ἀνδρὸς θεάματα τῷ εἰκάσω; ὀνείρῳ, νὴ Δί, ἐναργεῖ, καὶ πανταχοῦ περιφερομένῳ· οὗ τὸ μὲν σῶμα οὐδαμοῦ στέλλεται, ἡ δὲ ψυχὴ πρόεισιν, πᾶσαν γῆν, ἐκ γῆς ἐπʼ οὐρα|νόν, πᾶσαν μὲν [*](80a) περαιουμένη θάλατταν, πᾶσαν δὲ διερχομένη γῆν, πάντα δὲ ἀέρα ἀνιπταμένη, συνθέουσα ἡλίῳ, συμπεριφερομένη σελήνῃ, συνδεδεμένη τῷ τῶν ἄλλων ἄστρων χορῷ, καὶ μονονουχὶ τῷ Διὶ συνοικονομοῦσα τὰ ὄντα καὶ συντάττουσα.
στόλου μακαρίου, καὶ θεαμάτων καλῶν, καὶ ὀνείρων ἀληθινῶν.
[*](5 πολλῶν sq vi. or. 15. 6 c etiam or 34. 7 b καὶ τῶ Ὀδυσσεῖ sq. 7 Κιμμέριοι οἱ ἀνήλιοι vi. or. 25. 4 a οὐδὲ γὰρ sq. ‖ 12 ὀνεί- ρῳ sq. vi. or. 21 7 e cf. Plat. republ. 7. 534 c τὸν νῦν βίον ὀνει- ροπολοῦντα καὶ ὑπνώττοντα vi. etiam or. 10. 3 b ‖ 13 ἡ δὲ ψυχὴ sq. vi. or. 10 3 e ὑπὸ δὲ τῆς sq)[*](6 τὰ δὲ Ὀδυσσέως — 10 αὐλή n)[*](1 (pro καὶ) τῆς Dav. ‖ 2 3 Θήβεσι (i. e Θήβαισι) N Θήβῃσι α(Δ) |3 θιμούς (in mge θιάσους) μύθους Scaliger πύργους Meiser τύπους Markl ‖ 4 διὰ 〈τὴν〉 πολλὴν Reiske ‖ 8 γυνὴ offendit Markl. ‖ 11 θεάματα] θαύματα (vel δείματα) Markl. del. Meiser 12 Δία α(δ Δ°) ‖ 13. 14 περίεισι α(θ) πρόσεισι Markl. πρόεισιν ἐπὶ Dav.2 (Duebn.) ‖ 14 πᾶσαν γῆν del. Meiser γῆς δʼ ἐπʼ Reiske γῆς δʼ ἄνεισιν ἐπʼ Duk. ‖ 16 ἀνιπταμένη] διιπταμένη Reiske 17 συνδεδινημένη Markl ‖ 19 ἀ MN (θ) ‖ 20 ἀληθεινῶν N)XVII (Duebn. XXIII vulg. 7)
[*](κ´)Κἰ καλῶς Πλάτων Ὅμηρον τῆς πολιτείας παρῃτήσατο.
Ἦλθεν εἰς Σπάρτην Συρακόσιος σοφιστής, οὐ κατὰ τὴν Προδίκου καλλιλογίαν, οὐδὲ κατὰ τὴν Ἱππίου γενεολογίαν, οὐδὲ κατὰ τὴν Γοργίου ῥητορείαν, οὐδὲ κατὰ τὴν Θρασυμάχου ἀδικίαν, οὐδὲ κατʼ ἄλλην πραγματείαν λόγου παρεσκευασμένος·
ἀλλʼ ἦν τῷ Συρακοσίῳ σοφιστῇ ἡ τέχνη αὐτὸ ἔργον, κεκραμένον ὁμοῦ χρείᾳ καὶ ἡδονῇ. Τὰ γὰρ ὄψα καὶ τὰ σιτία ἡδυσμάτων συμμετρίαις καὶ κράσεσιν καὶ ποικιλίαις, καὶ τῆ διὰ πυρὸς ὁμιλίᾳ, αὐτὰ ἑαυτῶν προσφορώτατα εἶναι παρεσκεύαζεν· καὶ ἦν πολὺ τὸ Μιθαίδου καὶ [*](6 Προδίκου . . Ἱππίου . . Γοργίου cf. Dio Chrys. 54. 1 Themist. 13. 161 d ‖ 14 Μιθαίκου vi. or. 15. 4 b) [*](Codices RMN φ (Paccius) α (═ Stephanus): H (teste Davisio)) [*](5 ἦλθεν — 14 τὸ Μιθαίκου p) [*](5 in mage σοφιστὴς πρόδικος | ἱππίας | γοργίας | θρασύ- μαχος (schol. rec.) R! ‖ 14 in mge Μίθαικος (schol. rec.) R!) [*](1 ΙΖ´ R! ‖ 3 in mge κʹ R! | εἰ καλῶς (καλῶ suprascr. ς R!) Πλάτων — 4 παρῃτήσατο RH τοῦ αὐτοῦ εἰ sq. M εἰ καλῶς ὁ Πλάτων — παρῃτήσατο λόγ. ζʹ φα ‖ 6 τὴν τοῦ Προδίκου Nα(θ) ‖ 6. 7 γενεολογίαν (ut γενεογραφία Sophokles greek lexicon p. 327) RM γενεαλογίαν N p κενεολογίαν φα(δ Δ°) κενολογίαν Duebn. γενναιολογίαν (collat. Plat. Hipp. mai. 366 e) Schenkl 10 αὐτὸ] ἀρτυτικὴ Reiske ‖ 11 χρείᾳ om. p ‖ 13 αὐτὰ ἑαυτῶν om p ‖ 14. p. 208. 1 καὶ ὅσον] καὶ ὄνομα H (Δ) καὶ ὄνομα ἐν Heins. κλέος ἐν Scaliger (Duebn.) κλέος καὶ ὄνομα ἐν Markl lacunam suspicatur Steph. sed subaudito οὐκ οἶδ intellegas ‘per mag- numʼ vel ‘clarum’ ut or. 20. 1 d ἔργον εἶναι ὅσου )
ἧκεν δὴ καὶ εἰς τὴν Σπάρτην οὗτος ἀνὴρ δυναστεύουσαν τότε, ἐν ἀρχούσῃ τῇ πόλει καὶ δύναμιν γενναίαν περιβεβλημένῃ εὔελπις ὢν εὐδόκιμον αὐτῷ φανεῖσθαι τὴν τέχνην·
τὸ δὲ ἦν ἄρα οὐ τοιοῦτον· ἀλλὰ τῶν Λακεδαιμονίων τὰ τέλη ἀνακαλεσάμενοι [*](Ed. Duebn. p. 92)τὸν ‖ ἄνδρα, ἐκέλευον αὐτῷ ἐξεῖναι τῆς Σπάρτης αὐτίκα μάλʼ εἰς ἄλλην γῆν καὶ ἀνθρώπους ἄλλους — ‘ἐφίεμεν γὰρ ὑπὸ τοῦ πονεῖν δεῖσθαι τροφῆς ἀναγκαίας μᾶλλον ἢ τεχνικῆς, καὶ τὰ σώματα [*](80 b) ἔχειν ἀκολάκευτα καὶ ἀπλᾶ, καὶ μηδὲν ὀφοποιοῦ δεόμενα, οὐ μᾶλλον ἢ τὰ τῶν λεόντωνʼ — ἀπεῖναι δὲ ἐκεῖσε, ἔνθα καὶ εἰκὸς τιμηθήσεσθαι αὐτῷ τὴν τέχνην, διʼ ἡδονῆς καὶ χρείας τούς δημιουργοὺς αὐτῆς ἀσπαζομένων.
Οὕτω Μίθαικος ἐξῆλθεν Σπάρτης αὐτῇ τέχνῃ· παρεδέξαντο δὲ αὐτὸν οὐχ ἧττον οἱ ἄλλοι Ἕλληνες, κατὰ τὴν ἑαυτῶν ἡδονὴν ἀσπαζόμενοι, οὐ κατὰ τὴν παρὰ Λακεδαιμονίοις ἀτιμίαν εριδόντες.
Εἰ δὲ δεῖ καὶ ἄλλας παρακαλέσαι εἰκόνας τῷ παρόντι λόγῳ σεμνοτέρας τῆς ΜιΜιθαίκου τέχνης·