Dialexeis
Maximus of Tyre
Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.
ʼἈμφισβητήσιμον καὶ τοῦτο λέγεις.
μὲν γὰρ κόλαξ, κἂν βλάψῃ, ἢ εἰς χρήματα ἐζημίωσεν, ἢ εἰς ἡδονὴν ἐξέχεεν· ὧν τὸ μὲν εἰς χρήματα κουφότατον, τὸ δὲ εἰς ἡδονὴν τερπνότατον· διὰ δὲ φιλίας πολλοὶ ἤδη καὶ φυγῆς ἐκοινώνησαν, καὶ ἀτιμίας συναπέλαυσαν, καὶ θανάτῳ περιέπεσον.
Τῷ οὖν διακρινοῦμεν τὸν κόλακα τοῦ φίλου; μήτε τῷ τέλει, μήτε ἡδονῇ, μήτε βλάβῃ· φέρε χωρὶς ἑκάτερον θεασώμεθα.
Ἆρά γε ὁ πρὸς ἡδονὴν ὁμιλῶν φίλος; καὶ πάνυ εἰκός· καὶ μὴν εἰ ἐχθρὸς ὁ λύπης παρασκευαστικός, φίλος ἂν εἴη ὁ ἡδονῆς παρασκευαστι‖κώτατος.
Τὸ δὲ οὐχ οὕτως ἔχει· καὶ γὰρ ἰατρῶν ὁ ιλάνθρω|πος λυπηρότατος, καὶ στρατηγῶν ὁ ἀκριβέστατος, [*](70 a) καὶ κυβερνητῶν ὁ ἀσφαλέστατος. Φιλοῦσιν δέ που καὶ παῖδας πατέρες, καὶ διδάσκαλοι μαθητάς· καὶ τί ἄν εἴη ἀνιαρότερον, ἢ παιδὶ πατήρ, καὶ μαθητῇ διδάσκαλος; ἐπεὶ καὶ Ὀδυσσεὺς ἐφίλει δή που τοὺς ἑαυτοῦ ἑταίρους, ὡς πολλὰ καὶ δεινὰ ἀνέτλη [*](2.3 ὁ φίλος sq cf. Dio Chrys. III 95 ὧν εἶπον ἡδέων τὸ μὲν κοινωνεῖν φίλοις τερπνότερον ‖ 8 διὰ δὲ φιλίας sq. cf. Senec. ep l 6. 2 ῾ vera amicitia quam non Spes, non timor, non utilitatis suae cura divellit ‖ 13 καὶ μὴν sq. cf. simil. Plat Lys. 213 a πολλοὶ ἄρα ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν φιλοῦνται, ὑπὸ δὲ τῶν φίλων μι- σοῦνται sq.) [*](3 εὐστοχίαν Schenkl εὐψυχίαν Reiske (Duebn) ‖ 10 φίλου, 〈εἰ〉 μήτε ϛ (δ Δ) ‖ 11 ἡδονῇ 〈μήτε λύπῃ μήτε ὠφελείᾳ〉 μήτε Markl. | βλάβει Δ ex Lariotiana || 13 εἰ ὁ ἐχθρὸς MP ‖ 14 ὁ (ante ἡδονῆς) om. θ (Schrer) corr. Markl. || 16 φιλανθρωπότατος φ α(δ Δ) || 21 ὡς] οἷς Schenkl ὅς φα(δ Δ))
ἀλλʼ ἐντυχὼν ἀνδρῶν γένει ἀκολάστῳ καὶ φιληδόνῳ, οἳ διῆγον, καθάπερ τὰ θρέμματα,
Ἀλλʼ οὐχ ὁ Εὐρρύ μαχος τοῖς μνηστῆρσι τοιοῦτος, ἀλλὰ τοῦ ἑτέρου γένους τοῦ κολακευτικοῦ, οἵου σιάλους σῦς ἢ αἶγας εὐτραφεῖς συγκατακόπτειν αὐτοῖς, καὶ τοῦ οἴνου ἄδην συνεκροφεῖν, καὶ συγκυλινδεῖσθαι ἐᾶν τῆς νυκτὸς θεραπαινιδίοις, καὶ κείρειν οἶκον ἀνδρὸς βασιλέως, καὶ διεπιβουλεύειν τῷ γάμῳ.
Βούλει δὴ συνελὼν τὸν μὲν κόλακα κατὰ τὴν μοχθηρίαν τάξαι, τὸν δὲ φίλον κατὰ τὴν ἀρετήν, λύπην δὲ καὶ ἡδονὴν χαίρειν ἐᾶν; οὔτε γὰρ τὸ φιλεῖν ἡδονῆς ἀτυχές, οὔτε τὸ κολακεύειν λύπης ἄμοιρον, ἀλλʼ ἑκάτερον ἐν ἑκατέρῳ φύρεται, καὶ ἡδονὴ ἐν φιλίᾳ, καὶ λύπη ἐν κολακείαις· ἐπεὶ καὶ αἱ μητέρες καὶ αἱ [*](5 τὴν ἡδονὴν spectat stoicam Homeri interpretationem in qua multus est or. 26. 6 sq. cf etiam Iulian. VI 185 a καθάπερ ὑπὸ τῆς Κίρκης ἢ τῶν Λωτοφάγων ἡδονῆς . . δελεασθέντες Heracl. all. Hom. 10 Norden ann Fleck. 19. 394. 2 vi. etiam or. 28. 2 a) [*](1 ἀρνύμενος (νυμε in ras.) R! ‖ 6 αὐτοῦ α(δ) αὐτοῦ Δ ἰδὼν Duebn αὐτίκα Schenkl ‖ 7 λωτοῦ 〈λαβών〉 Reiske | ἄκοντας τε καὶ α (δ) ‖ 8 λαβὼν del. Reiske ‖ 9 ἑταίρου Schier | ἑτέρου ?? γένους R! ‖ 10 οἷον B ἢ οὐ N εἴα φα(δ) ‖ 11 αὐτοὺς φα(δ) ἄδην Ϛ (δ Δ) „impudenter“ (═ ἀναίδην pro ἀνέδην φ?) σ ═ 12 συγκυλινδεῖσθαι (συγκ- in ras) R! ἐᾶν] εἴα φα(δ) ἐπὶ B ═ 13 διεπιβουλεύειν] δὴ ἐπιβουλεύειν α(δ Δ) νὴ Δίʼ ἐπιβουλεύειν Reiske ═ 16 τάξε RP (suprascr. ω) 17 ἐῶν φα(δ) 20 κολακείαις (αις in ras.) R! κο- λακείᾳ α(δ))