Dialexeis

Πρόδικος μὲν Ἡρακλέα ἄγει ἐν τῷ μύθῳ ἄρτι ἡβάσκοντα καὶ ἀνδριζόμενον ἐπὶ διττὰς ὁδούς, Ἀρετὴν b καὶ Ἡδονήν ἐπιστήσας ἡγεμόνας ἑκατέρᾳ τῇ ὁδῷ·

ἡ μὲν αὐτῷ σοβαρὰ τῶν ἡγεμόνων, ἡ δὲ εὐσχήμων ἰδεῖν, βαδίζουσα ἠρέμα, φθεγγομένη μουσικῶς, βλέμμα πρᾶον [*](3 ὁ Ἀπόλλων sq. vi. or. 3. 1b || 8 Πρόδικος sq. Prodici fa- bulam a Xenophonte traditam (mem. lI 1. 21) simil. ad illu- strandam amicitiam adulationemque adhibet Themist. 22. 280a (cf. Welker kl. Schrift. lI 488 sq. Weber Leipz. Stud. X 248. 4) cf. etiam Dio Chrys. l 66 sq. Philo de merc. meretr. 2sq. lulian. 2. 56d Lucian. somn. 8 Galen. protrept. (Kaibel 27) Cebes tab. 18 Silius Ital. pun. XV Cicer. offic. l 32. 118 Clem. Alex. paed. lI 10 110 Quintil. IX 2. 36 || 11 εὐσχήμων ἰδεῖν cf. Xenoph. mem. II 1 22 τὴν μὲν εὐπρεπῆ ἰδεῖν Dio Chrys. l 70 εὐειδῆ || 12 βλέμμα πρᾶον cf. Xenoph. mem. lI 1. 22 τὰ ὄμματα αἰδοῖ (κεκοσμημένη)) [*](Codices RPBMNφ (═ Paccius) α (═ Stephanus); H (teste Davisio)) [*](5 ΙΔʹ R! || 7 in mge ιζ΄ numerus πίνακος, non orationis ut voluit Schier) R! | τίσιν — φίλου R add. κ΄ Z (teste Schenkl) add. λόγος δ΄ φα τοῦ αὐτοῦ τίσι — φίλου NP τοῦ αὐτοῦ περὶ τοῦ τίσι — φίλου M om. (spat. rubric. relicto) B || 8 μὲν] τὸν Markl. (Schier) || 11 σοβαρὰ non venerabilis (ut vol. Markl. Schier), sed arrogans (de Voluptate dictum, ad quam verbis ἡ δὲ δευτέρα p. 171. 1 revertitur) | ἡ δὲ (scil. Ἀρετὴ)] ἅτε Markl. ἅτε δὴ Duk. del. Boissonade (ad Aristaenet. p. 509) (Duebn.) | ἰδεῖν· 〈ἡ μὲν〉 Reiske)

ἡ δὲ δευτέρα θρυπτική, ἐπίχριστος, χλανιδίοις ἐξηνθισμένη, βλέμμα ἰταμόν, βάδισμα | [*](69 a) ἄτακτον, φωνὴ ἄμουσος.

Ταῦτα ὁρᾶ καὶ ὁ Ἡρακλῆς, ἅτε Διὸς παῖς, καὶ ἀγαθὸς τὴν φύσιν, καὶ χαίρειν τῇ Ἡδονῇ φράσας, ἐπιτρέπει ἑαυτὸν τῇ Ἀρετῇ ἄγειν.

Φέρε καὶ ἡμεῖς πλάττωμεν μῦθον, διττὰς ὁδούς, καὶ ἄνδρα ἀγαθόν, καὶ ἡγεμόνας ταῖν ὁδοῖν, ἀντὶ μὲν τῆς Ἀρετῆς τὸν φίλον, ἀντὶ δὲ τῆς Ἡδονῆς τὸν κόλακα.

Οὐκοῦν ‖ καὶ τούτω διαφέρετον σχήματι καὶ βλέμιματι [*](Ed. Duebn. p.79) καὶ ἀμπεχόνῃ καὶ φωνῇ καὶ βαδίσματι·

καὶ ὁ μὲνe σεσηρώς, ὀρέγων δεξιάν, παρακαλείτω τὸν ἄνδρα ἕπεσθαι αὐτῷ, ἐπαινῶν, καὶ κυλιωδαίνων, καὶ ἀντιβολῶν, καὶ δεόμενος, καὶ διηγούμενος ἐκτόπους τινὰς ἡδονάς,

εἰ λαβὼν αὐτὸν ἄξει, λειμῶνας ἀνθοῦντας, καὶ ποταμοὺς [*](1 ἀμπεχόνη ἀνέτη cf. Cebes 18 στολῇ ἁπλῇ xenoph. mem. II 1. 22 ἐσθῆτι λευκῇ ac ita etiam Dio Chrys. l 70 ἐπίχριστος cf. Xenoph. mem. ll 1. 22 κεκαλλωπισμένην τὸ χρῶμα sq. ἔ χλα- νιδίοις ἐξηνθισμένη cf. Xenoph. mem. lI 1. 22 ἐσθῆτα ἐξ ἧς ἂν μάλιστα ἡ ὥρα διαλάμποι βλέμμα ἰταμόν cf. Xenoph mem lI 1. 22 τὰ δὲ ὄμματα . . ἀναπεπταμένα Dio Chrys. l 79 σκυθρωπὸν ὑφεωρᾶτο καὶ ἄγριον 12 σεσηρώς vi. or. 35. 7 a cf Plutarch. lib. educ. 17) [*](3 ἄτακτον] in mge ἄτακτος· ὅθεν καὶ σεββημένον (i e. σε- σοβημένον) βάδισμα (rubr.) M) [*](1 ἀνέτη (ut ἐνοδμὴ or 22.3 d al. cf. Kuehner-Gerth l. 535)] ἄνετος α(θ) ἁπλῆ φ (Duebn.) ἀφελής Schenkl λιτή (vel λευκή) Dav ‖ ἐπίχρηστος RB ‖ 3 ταύτας Markl. | καὶ 〈ἐξετάζει〉 ὁ Merkl. ‖ 4 καὶ (ante ἀγαθὸς) om.PMN φα(δ) ‖ 7 ἀγαθὸν 〈ὁδοι- πόρον〉 καὶ Steph. (Schier) καὶ (ante ἡγεμόνας) om PMN α(δ) ‖ 9 τοῦτο PV | διαφερέτων φ α (δ Δ) ‖ 13 κυδαίνων Reiske Dorvill (ad Charit. p.228) Toupius (Emendat. III 404) (Duebn.) ‖ 15 εἰ Reiske (Duebn.) ἢ codd. p Dav. (Δ°) Schier |ἄξειν εἰς α(δ) ἄξει εἰς Duk.)

ὁ δὲ ἕτερος τῶν ἡγεμόνων λέγει μὲν ὁλίγα, τὰ δὲ ἀληθῆ αὐτά, ὅτι πολλὴ μὲν τῆς ὁδοῦ ἡ τραχεῖα, ὀλίγη δὲ εὐπετής, καὶ χρὴ τὸν ἀγαθὸν ὁδοιπόρον ἥκειν παρεσκευασμένον, ἵνα δεῖ πόνου, μοχθήσοντα, τὴν δὲ ῥᾳστώνην ἐκ περιουσίας ληψόμενον.