Dialexeis

οἱ δὲ ἐν μὲν ταῖς τραγῳδίαις ἐχέτωσαν χώραν, οὐ νεμεσῶ τοῖς ποιηταῖς τῶν ὀνομάτων· ἐν δὲ [*](6 εἰ μέν sq. vi. or 9 1 b || 8 οὐ γὰρ θέμις sq vi or. 5. 1 g οὐδὲν γὰρ sq. or. 41. 3 a || 15 ἐγὼ δʼ οὐκ αἴτιος sq. vi. or. 41. 5 a αὐτοῦ τοῦ ἑλομένου αἰτία, θεὸς ἀναίτιος || 19 Μοίραις vi or. 5. 5 e) [*](2 τὴν (ante ἀνάγκην) om. α(δ) || 4 ἐν (ante ἀνθρώπων) om. MN α(δ) || 6 μέν τις α(θ) cum Homero || 8 αἱ (ante ἀνθρώπιναι) om. MN α(δ) || 9 θεῷ ϛ(δ∠) || 10 ἐπτὶ R!MN ἐσσὶ cett. (δ ∠) cum Homero | τοὶ] o Homerus τοὶ ἐπὶ R! || 16 ἠεροφοῖτις (ηερ in ras.) R! | ἐρινύς ϛ(θ) (ut 20 et p.169. 1) || 17 καὶ (ante ταυτὶ) del. Reiske || 20 αἱ δὲ Duebn. | ταῖς (ante τραγῳδίαις) om. MN α(δ))

ὗται πηγαὶ συμφορῶν ἀνθρωπίνων· ἐντεῦθεν ῥεῖ τὸ τῶν κακῶν πλῆθος, ὡς ἀπὸ τῆς Αἴτνης τὸ πῦρ ῥεῖ, ὡς ἐξ Αἰθιοπίας ὁ λοιμὸς ῥεῖ; καὶ τὸ μὲν πῦρ ἐπὶ γῆν ῥεῖ, καὶ ὁ λοιμὸς μέχρι τῶν Ἀθηνῶν προελθὼν ἔστη· οἱ δὲ ὀχετοὶ τῆς μοχθηρίας πολλοὶ καὶ ἀέναοι, καὶ δεόμενοι μαντείων πολλῶν καὶ χρησμῶν μυρίων.

Τίς ἂν οὖν ἀμάρτοι [*](1 Ἐρινὺς vi. or. 35 8 e ταῦτα αἱ Ποιναί sq. 2 Αἶσα cf. Cor- nut. 13 || 3 εἱμαρμένης ὀνόματα cf Chrysipp ap. Stob. ecl I 79 Ps. Aristot π. κόσμου 7. 5 (= Stob. ecl. l 82) Cornut. 13 || 11. 12 συμφορῶν ἀνθρωπίνων ut postea ὀχετοὶ μοχθηρίας vi. or. 41. 4 b 13 ἀπὸ τῆς Αἴτνης τὸ πῦρ et ἐξ Αἰθιοπίας ὁ λοιμὸς exempla malorum ,,physicorum“ vi. or. 5. 4 g; 41. 4 h vi. etiam supra § V b et or 7. 4 b) [*](1 ὁράματι] δράματι HB (∠) ταῦτα τὰ κενὰ Duebn. | ἤ γε Schenkl ἥ τε Reiske (Duebn.) || 2 διʼ ἀνοίας Grotius (Duebn .) δὴ ἀνοίας Reiske διαδίδοται Dav ἀδιανόητα Duk. προνοίας ἢ Markl. sed ‘mentisʼ = mente ficta, excogitata? || 3 〈οὐχ〉 εἰμαρμένης Reiske ἡμαρτημένης Heins. | καθειργμένης Reiske 4 〈ταῦτα〉 καὶ τὸν Heina. Reiske | 5 ἀρχαίων M om. B || 7. 8 ταῦτα δὲ τὸν nescio unde θ || 13 ὡς ἐξ Αἰθιοπίας — 14 λοιμὸς ῥεῖ om. BM (in mge add) ὥσπερ ἐξ M (in mge) N α(δ) || 14 ἐπὶ μίαν γῆν (vel ἐπὶ τὴν Σικελικὴν) Markl ἐπὶ τὴν γῆν (vel ἐπὶ τὴν ἀκτὴν) Reiske ἐπὶ τὴν Κατάνην Toupius (Emendat. II 305) 16 ἀένναοι ϛ(δ) | μαντειῶν MB α(θ))

Πρόδικος μὲν Ἡρακλέα ἄγει ἐν τῷ μύθῳ ἄρτι ἡβάσκοντα καὶ ἀνδριζόμενον ἐπὶ διττὰς ὁδούς, Ἀρετὴν b καὶ Ἡδονήν ἐπιστήσας ἡγεμόνας ἑκατέρᾳ τῇ ὁδῷ·

ἡ μὲν αὐτῷ σοβαρὰ τῶν ἡγεμόνων, ἡ δὲ εὐσχήμων ἰδεῖν, βαδίζουσα ἠρέμα, φθεγγομένη μουσικῶς, βλέμμα πρᾶον [*](3 ὁ Ἀπόλλων sq. vi. or. 3. 1b || 8 Πρόδικος sq. Prodici fa- bulam a Xenophonte traditam (mem. lI 1. 21) simil. ad illu- strandam amicitiam adulationemque adhibet Themist. 22. 280a (cf. Welker kl. Schrift. lI 488 sq. Weber Leipz. Stud. X 248. 4) cf. etiam Dio Chrys. l 66 sq. Philo de merc. meretr. 2sq. lulian. 2. 56d Lucian. somn. 8 Galen. protrept. (Kaibel 27) Cebes tab. 18 Silius Ital. pun. XV Cicer. offic. l 32. 118 Clem. Alex. paed. lI 10 110 Quintil. IX 2. 36 || 11 εὐσχήμων ἰδεῖν cf. Xenoph. mem. II 1 22 τὴν μὲν εὐπρεπῆ ἰδεῖν Dio Chrys. l 70 εὐειδῆ || 12 βλέμμα πρᾶον cf. Xenoph. mem. lI 1. 22 τὰ ὄμματα αἰδοῖ (κεκοσμημένη)) [*](Codices RPBMNφ (═ Paccius) α (═ Stephanus); H (teste Davisio)) [*](5 ΙΔʹ R! || 7 in mge ιζ΄ numerus πίνακος, non orationis ut voluit Schier) R! | τίσιν — φίλου R add. κ΄ Z (teste Schenkl) add. λόγος δ΄ φα τοῦ αὐτοῦ τίσι — φίλου NP τοῦ αὐτοῦ περὶ τοῦ τίσι — φίλου M om. (spat. rubric. relicto) B || 8 μὲν] τὸν Markl. (Schier) || 11 σοβαρὰ non venerabilis (ut vol. Markl. Schier), sed arrogans (de Voluptate dictum, ad quam verbis ἡ δὲ δευτέρα p. 171. 1 revertitur) | ἡ δὲ (scil. Ἀρετὴ)] ἅτε Markl. ἅτε δὴ Duk. del. Boissonade (ad Aristaenet. p. 509) (Duebn.) | ἰδεῖν· 〈ἡ μὲν〉 Reiske)

ἡ δὲ δευτέρα θρυπτική, ἐπίχριστος, χλανιδίοις ἐξηνθισμένη, βλέμμα ἰταμόν, βάδισμα | [*](69 a) ἄτακτον, φωνὴ ἄμουσος.