Dialexeis

ἀλλὰ ἴδοις ἂν ἐν μὲν τοῖς, ἄλλοις, ἐν δὲ τοῖς, ἄλλοις ταὐτὸ ψηφιζομένους τοὺς ἀνθρώπους, πάντας δὲ πᾶσιν διαφερομένους· οὐ τὸ ἀγαθὸν τὸ αὐτὸ πᾶσιν, οὐ τὸ κακὸν ὅμοιον, οὐ τὸ αἰσχρόν, οὐ τὸ καλόν·

|| νόμος μὲν γὰρ δὴ καὶ δίκη ἄνω καὶ [*](Ed. Duebn. p. 66) κάτω φύρεται διασπώμενα καὶ σπαρασσόμενα· μὴ γὰρ ὅτι γένος γένει ὁμολογεῖ ἐν τούτοις, ἀλλʼ οὐδὲ πόλις πόλει, ἀλλʼ οὐδὲ οἶκος οἴκῳ, οὐδὲ ἀνὴρ ἀνδρί, οὐδὲ αὐτὸς αὑτῷ· [*](8 τὸν Σκύθην sq. nam ἔμφυτος illa est θεῶν ἔννοια Dio Chrys. XII 27 cf. Arnob. contra gent. l 24 Euseb. laud. Const. I p. 717 Cicer. nat. deor. l 16. 43 sq. et 17. 44 aliter de Scythis Persis ceteris Lucian. Iup. trag. 690a || 11 πάντας sq. vi. or. 1 b vers. finem cf. Plat. Theaet 154a ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ἆῤ ὅμοιον καὶ σοὶ φαίνεται ὁτιοῦν; || 13. 14 ἄνω καὶ κάτω φύρεται vi. or. 1. 2 b || 17 αὐτὸς αὑτῷ cf. Plat. Theaet. 154a ὅτι οὐδὲ σοὶ αὐτῷ ταὐτὸν . . . (φαίνεται)) [*](3 τεχνῶν τούτων] τεχνιτῶν Reiske (Duk.) || 4. 5 ἀποκρίνασθαι (κρι in ras.) R! || 5 〈οὐκ〉 οἴει Markl. || 6 καὶ (ante τὸν ἀγαλματο- ποιόν) om. BMNSOα || 8 Ἕλληνα] Ἰνδὸν (vel Σύρον) Reiske || 9 Ὑπερβόρειον (ει in ras. ex ε) R! | (et p. 132. 4) εἴδοις R | ἄλλοις] ἄλλους NOPS Dav.2 ἄλλα Μφα(δΔ) ἄλλως Markl. || 10 ἄλλοις] ἄλλα MNOPSφα(δΔ) ἄλλοις ἄλλα Schenkl ἄλλως Markl. ἄλλους ἄλλοις Dav.2 | ταὐτὸ] καὶ οὐ ταὐτὰ MNOPSφα(δΔ) οὐ ταὐτὸ Markl. | ἀντιψηφιζομένους Dav.2 || 11 δὲ] τε Dav.2 || 14 φύ- ρεται] φέρεται MNα(δ Δ⁰) || 17 αὐτῷ BMNPO)

Ἐν τοσούτῳ δὴ πολέμῳ καὶ στάσει καὶ διαφωνίᾳ ἕνα ἴδοις ἂν ἐν πάσῃ γῇ ὁμόφωνον νόμον καὶ λόγον, ὅτι θεὸς εἷς πάντων βασιλεύς, καὶ πατήρ, καὶ θεοὶ πολλοί, | θεοῦ παῖδες, συνάρχοντες θεοῦ.

Ταῦτα καὶ [*](58a) ὁ Ἕλλην λέγει, καὶ ὁ βάρβαρος λέγει, καὶ ὁ ἠπειρώτης, καὶ ὁ θαλάττιος, καὶ ὁ 〈σοφὸς καὶ ὁ〉 ἄσοφος· κἂν ἐπὶ τοῦ ὠκεανοῦ ἔλθῃς τὰς ἠϊόνας, κἀκεῖ θεοί, τοῖς μὲν ἀνίσχοντες ἀγχοῦ μάλα, τοῖς δὲ καταδυόμενοι.

Κἰ δή, τούτοις Πλάτωνα ἀντιχειροτονεῖν καὶ ἀντινομοθετεῖν ἄλλα, οὐχ ὁμόφωνον εἶναι καὶ ὁμοπαθῆ καλλίστης

φωνῆς καὶ ἀληθεστάτου πάθους; Τί τοῦτο; ἥλιος, ὀφθαλμὸς λέγει· τί τοῦτο; βρονταί, ἀκοὴ λέγει· τί [*](1 τοῖος sq. or. 1. 2 c || 3 στάσει καὶ διαφωνίᾳ ═ or. 36. 3 a || 5 θεὸς εἷς cf. Apul. dogm. Plat. I 5 Plut. Ei. ap. Delph. 393a | βασιλεύς cf. Dio Chrys. 12. 22 lulian. ep. 13 (382 b) lambl. protr. 14 | πατήρ vi. infra § IX c et § XIl a; or. 41. 2 b cf. Plat. Tim. 28 c et 41a Plut. defect. orac. 29 (426a) Dio Chrys. 12. 22 Diels dox. 304 Cicer. nat. deor. lI 24. 64 || 6 θεοῦ παῖδες vi. or. 13. 6 b || 7 ὁ Ἕλλην λέγει καὶ ὁ βάρβαρος vi. or. 2.9 b; etiam supra § IV a cf. Dio Chrys. 12. 27 ὁμοίως μὲν Ἑλλήνων, ὁμοίως δὲ βαρβάρων (scil. κοινὴ ἐπίνοια) | ἠπειρώτης vi. or. 10. 5 i κἂν γὰρ sq. et quae ibi adnotavi || 8 ὁ σοφὸς καὶ ὁ ἄσοφος cf. Cicer. nat deor. l 17. 44 ‘quod constat inter omnes non philosophos solum sed etiam indoctos’ sq. || 13 ἥλιος sq. vi. or. 41. 2 d καθάπερ sq. etiam or. 26.1 a ἡλίου φῶς or. 2. 4 c; 15. 6 f cf. Dio Chrys. 12. 28 Cicer. nat. deor. l 36. 100 lI 39. 98 Aetius (Diels dox. 304)) [*](5 in mge θεὸς εἷς πάντων πατὴρ θεοὶ πολλοὶ θεοῦ παῖδες (ead. man.) M) [*](6 συνάρχοντες θεῷ Bφα(δΔ⁰) || 8 καὶ θαλάττιος (suprascr. ὁ) R! | ὁ 〈σοφὸς καὶ ὁ 〉 ἄσοφος α(δ Δ) (quo non opus fortasse vi. enim or. 1. 9 a ἐὰν ἔνδοξος) 〈σοφὸς〉 καὶ ἄσοφος Schenkl 10. 11 εἰ δὴ (ἤδη ?)] οἴει δὴ α(δ Δ) || 12 ἀλλὰ B φ ἀλλʼ α(δ Δ) | ὁμόφυλον NOPS || 14. p. 133. 1 τί ταῦτα — p.133.3 λέγει HB cum R, om. cett. (δ))