Dialexeis

Εἰκάζω δὴ τὴν μὲν πρώτην ὁμιλίαν τῶν Πλάτωνος λόγων μετάλλῳ τινὶ ἀτεχνῶς χρυσοῦ· τὸ δὲ ἐπὶ τούτῳ ἑτέρας δεῖται τέχνης, ἣ τὸ ληφθὲν δοκιμάζουσα, καὶ ἐκκαθαίρουσα λόγῳ, οὐ πυρί, χρῆσθαι ἤδη δύναται ἀκηράτῳ καὶ βεβασανισμένῳ τῷ χρυσῷ.

Εἰ τοίνυν δήλη μὲν ἡ μεταλλεία τοῦ ἀληθοῦς καὶ μεγαλόδωρος καὶ ἄφθονος, δεῖ δὲ ἡμῖν τέχνης ἑτέρας πρὸς βάσανον τοῦ ληφθέντος· φέρε παρακαλῶμεν τὴν τέχνην ταύτην ξυνεπιλαβέσθαι ἡμῖν τοῦ παρόντος λόγου, τί ποτέ ἐστι τὸ θεῖον κατὰ Πλάτωνα σκοπουμένοις.

Εἰ οὖν ἔροιτο ἡμᾶς ἡ τέχνη φωνῇ φωνὴν λαβοῦσα, πότερα τοίνυν οὐχ ἡγούμενοι αὐτοί τι εἶναι θεῖον ἐν τῇ φύσει, οὐδὲ ἔχοντες καθάπαξ ἔννοιαν θεοῦ, ἀμφισβητοῦμεν, ἢ περὶ Πλάτωνος, αὐτοί τινας ἔχοντες οἰκείας δόξας, ἕτεῤ ἄττα ἡγού|μεθα παρὰ ταύτας δοξάζειν [*](57b) ἐκεῖνον, κᾆτα ὑμῶν φασκόντων ἔχειν, ἀξιώσει ἀποκρίνασθαι ὁποῖόν τινα ἡγούμεθα εἶναι τὸν θεόν, τί τοίνυν, ὅταν ἀποκρινοίμεθα, ὅτι ἐστὶν ὁ θεὸς (τ 246) γυρὸς ἐν ὤμοιιν, μελάγχροος, οὐλοκάρηνος;

Καταγέλαστος ἡ ἀπόκρισις, κἂν εἰ μειζόνως χαρακτηρίζοις τὸν Δία, ‘κυανὰς μὲν ὀφρύας, χρυσὰς δὲ χαίτας, ἐλελιζόμενον δὲ ὑπʼ αὐτῶν τὸν οὐρανόν’.

Πάντα γάρ που τὰ τοιαῦτα ἀπορίᾳ ὄψεως, καὶ ἀσθενείᾳ δηλώσεως, καὶ γνώμης ἀμβλύτητι, ἐφʼ ὅσον δύνανται ἕκαστοι ἐξαιρόμενοι τῇ φαντασίᾳ, πρὸς τὸ κάλλιστον δοκοῦν καὶ γραφεῖς ἀπεργάζονται, καὶ ἀγαλματοποιοὶ διαπλάττουσιν, [*](10 κἂν εἰ μειζόνως sq. vi. or. 8. 6 d || 13 ἀπορίᾳ ὄψεως καὶ ἀσθενείᾳ δηλώσεως vi. or. 2. 2 b et 10 a; or. 4. 5 a; cf. Cicer. nat. deor. II 28. 70 Plut. Ei. ap. Delph. 21 (394c) || 15 πρὸς τὸ κάλ- λιστον δοκοῦν vi. or. 17. 3 e simil. or. 41. 4 d || 16 γραφεῖς, ἀγαλ- ματοποιοί, ποιηταὶ scil. ἐπικτήτου θεῶν ἐννοίας auctores cf. Dio Chrys. XII 39 sq. Cicer. nat. deor. l 27. 77 ποιηταί, φιλό- σοφοι vi. or. 4. 5 a Φειδίας, Ὅμηρος (ut apud Dionem) vi. or. 25.7 g et h) [*](1 φωνῇ om. O (qui φωνῆν sic!) φα(δΔ) || 2 〈τὸ〉 θεῖον Markl. || 4 ἢ περὶ τῆς Markl. ἢ παρὰ Scaliger ἢ del. Reiske (Duebn.) prob. Rohdich p. 15 adn. 5 τι (vel tale quid) περὶ Schenkl | ᾗ R! ἢ cett. (δΔ) || 6 ἡμῶν Βφα(δ Δ) | ἀξιώσειεν α(δΔ) || 8 ὅταν (suprascr. ὦ τὰν) P ὦ τὰν α(δΔ) ὦ τὰν ἂν Hahn | ὁ (ante θεὸς) om. NP α(δ) || 9 ὤμοιιν (suprascr. σ)P ὤμοισιν α(θ) Homerus | μελάγχροος (suprascr. -νόχροος)Pμελανόχροος α(δΔ)cum Homero || 10 κἂν (vel εἰ) del. Duk. || 11 ὀφρύας 〈εἴπης〉 Reiske | χρυσὰς (cf. Sophocles greek lex. s. v.) RN χρυσᾶς cett. (δΔ) | χαίτας 〈ἔχοντα〉 Steph. || 13 ἀσθενείᾳ ὄψεως καὶ ἀπορίᾳ δηλώσεως Wakefield silv. cr. II 94 || 16 lac. expl. Hob. cum Markl. (qui δοκ. 〈γρ. καὶ ἀγαλμ., ποιηταί τε〉 καὶ φιλ.) δοκ. καὶ φιλόσοφοι καὶ ἀφιλοσόφητοι Reiske )

Εἰ δὲ συναγαγὼν ἐκκλησίαν τῶν τεχνῶν τούτων κελεύοις ἅπαντας ἀθρόους διὰ ψηφίσματος ἑνὸς ἀπο κρίνασθαι περὶ τοῦ θεοῦ, οἴει ἄλλο μὲν ἂν τὸν γραφέα εἰπεῖν, ἄλλο δὲ καὶ τὸν ἀγαλματοποιόν, καὶ τὸν ποιητὴν ἄλλο, καὶ τὸν φιλόσοφον ἄλλο; ἀλλʼ οὐδέ, μὰ Δία, τὸν Σκύθην, οὐδὲ τὸν Ἕλληνα, οὐδὲ τὸν Πέρσην ἢ τὸν Ὑπερβόρειον·