Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

καὶ ἄλλῳ τὸ νῦν ζητούμενον; Ὁπότε γὰρ οὐδὲ ὁ εὐφωνότατος τῶν ὄντων Πλάτων, εἰ καὶ πρὸς Ὅμηρον παραβάλλειν ἐθέλοις, οὔπω καὶ νῦν ἀξιόχρεως πιστεύεσθαι περὶ θεοῦ λέγων, ἀλλʼ ἑτέρωθέν τι πυθέσθαι ποθεῖς τὴν Πλάτωνος δόξαν, σχολῇ γʼ ἄν τις ἐπιτολμήσαι τῷ λόγῳ, νοῦν καὶ βραχὺν ἔχων·

πλὴν εἰ μὴ καὶ ἀνδρὶ [*](Ed. Duebn. p. 65)διψῶντι ποταμοῦ παρόντος || καθαροῦ καὶ πολλοῦ, [*](ΛΕ΄)ἰδεῖν ἡδίστου, καὶ πιεῖν προσηνεστάτου, | καὶ θρέψαι [*](57a) γονιμωτάτου, ἄλλοθέν ποθεν ἐκ πηγῆς ἀσθενοῦς καὶ ἧττον τὰ αὐτὰ ἀγαθῆς ἀρυσάμενοι κομίζοιμεν τῷ διψῶντι ἀναγκαῖον ποτόν. Ὁποῖον φασὶ τὴν γλαῦκα πάσχειν, πρὸς μὲν τὸν ἥλιον ἀμαυρουμένην, θηρεύουσαν δὲ ἐν νυκτὶ ἔκπυρον φῶς·

εἰ γάρ τις ἐς τὰς [*](2 ῥημάτων . . ὀνομάτων cf. Plat. Theaet. 168 b symp. 198 h τοῦ κάλλους τῶν ὀνομάτων καὶ ῥημάτων || 6. 7 εἰ πρὸς Ὅμηρον παραβάλλειν ἐθέλοις quod fecit or. 26. 7 a sq.) [*](11 ποταμοῦ — 13 γονιμωτάτου et 16 πρὸς μὲν — 17 φῶς in Paccianae versionis (σ 2) exemplari Bonnensi inter lineas a vetere libri possessore e mscr. quodam adscripta || 17 εἰ — p.129.16 χρυσῷ p (omissis tamen p. 129. 6 νῦν — 11 πυρί)) [*](1 ἀμφισβητήσιμος α(δ) || 2 περιβαλόμενος α(δ∠) || 3 ὀμμά- των PSOMNα Heinsianae (praeter Lariotianam) || 4 ἐκ λόγου Bα(θ) ἢ λόγου Heins. || 5 οὐδὲ om. suprascr. R! || 6 Πλάτωνικαὶ R || 7 ἐθέλος (suprascr. ι) R! || 8 τι] τις H (man. sec.) Steph. (δ∠) | πυθέσθαι] πιστοῦσθαι Schott. | ποθεῖς Hob. ποθεῖ codd (δ∠) || 9 σχολή R! || 10 νοῦν καὶ βραχὺν RHP(∠) νοῦν βραχὺν cett. (δ) || 12 〈καὶ〉 ἰδεῖν α(δ) et inter lineas σ2 | πινεῖν ∠° || 14 τῷ δι- ψῶντι del. Reiske || 17 ἔκπυρον suspectat Reiske)

129
Πλάτωνος φωνὰς ἐμπεσὼν ἑτέρων δεῖται λόγων, καὶ εἴ τω ἐκεῖθεν φῶς ἀμαυρὸν δοκεῖ καὶ ἥκιστα μετέχον αὐγῆς σαφοῦς, οὗτος οὐδʼ ἂν τὸν ἥλιον ἴδοι ἀνίσχοντα, οὐδὲ τὴν σελήνην λαμπρυνομένην, οὐδὲ τὸν Ἕσπερον καταδυόμενον, οὐδὲ τὸν Ἑωσφόρον φθάνοντα.