Dialexeis

Ἕκαστον γάρ, οἶμαι, τῶν ὄντων ἢ γεγονότων, οἷς ἡ [*](10 λύραν ἰδὼν sq. e Plat. Phaed. 73 d vi. etiam or. 2.10 b || 14 οὕτω sq. vi or. 6. 2 a et quae ibi adnotavi cf. etiam lulian.) [*](17 ἕκαστον] in mge infer. fol. 55 a (vet. schol. b) R!: τῶν οἷς ἡ ψυχὴ ἐνέτυχεν ἀκολουθίαν ἔχει ἢκατὰ χρόνον ἢ κατὰ πάθος ἢ κατὰ τόπον ἢ κατὰ νόμον ἢ κατὰ δύναμιν ἢ τιμῇ ὡς ἡμέρα καὶ ὡς κάλλει ἔ- ὡς ἐκτοῦδε τοῦ ὡς ἀπὸ τοῦδε ὡς ταῖς δεήσεσιν νύξ ρως τόπου τόνδε τόνδε ἄρχειν αἱ ἐπιτεύξεις) [*](1 ᾄδει (in ras. ex αἴδει unde ἄ δει (═ ᾄδει) factum) R! τῶν Φαιάκων BMN α (δ) || 2 Ὀδυσσῆος (ση in ras.) R! || 4 ἐπι- λαβομένην Reiske | τὴν ψυχὴν Reiske || 7 γίγνεσθαι 〈μετεω- ρισθεῖσαν ὑπὸ〉 τῆς Reiske κινεῖσθαι τῆς Markl. | μνήμης (νημ in ras.) R! | ἐκεῖ ἐν Ἰλίῳ ante τῆς μνήμης α(θ) | ἀναπεμπαζό- μενον MN ἀναπεμπαζομένης φα(δ∠) corr. Dav.2 Reiske ἀναπλα- ζομένην HB (-μένης) || 12 τοῦ χείρω Hob. τοῦ χείρου RM τοῦ χειραγωγοῦντος Νφα(δ) τοῦ χειρὶ BH(∠) αὐτοχειρὶ Schenkl )

προπηλακισμῷ ὀργή, καὶ ἡδονὴ εὐτυχίαις, καὶ λύπη συμφοραῖς· ἢ κατὰ τόπον, (B 582) Φᾶρίν τε, Σπάρτην τέ, πολυτρήρωνά τε Θίσβην·

ἢ κατὰ δύναμιν, (H 179/8Ο) Ζεῦ πάτερ, ἢ Αἴαντα λαχεῖν, ἢ Τυδέος υἱόν, ἢ αὐτὸν βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνης.

Ἅτε οὖν ἐν προθύροις τῆς ψυχῆς αἱ αἰσθήσεις ἱδρυμέναι, ἐπειδάν τινος ἐφάψωνται ἀρχῆς, καὶ παραδῶσιν τῷ νῷ, ἐπιλαβόμενος ταύτης, διορᾷ τὰ λοιπά, καὶ διεξέρχεται ἐπὶ τὰ ἀκόλουθα, χρόνῳ, ἢ φύσει, νόμῳ, ἢ τόπῳ, ἢ τιμῇ, ἢ δυνάμει.

Ὥσπερ γὰρ ἐπὶ [*](VI 189 d συλλέγουσα ἡ ψυχὴ τὰ κατὰ μέρος αἰσθήματα καὶ συνέ- χουσα τῇ μνήμῃ γεννᾷ τὰς ἐπιστήμας) [*](1 κατὰ χρόνον . . πάθος . . τόπον . . νόμον . . δύναμιν cf. simil. Ps. Plut. vit. Hom. 74 πάσης διηγήσεως ἀφορμαὶ γίνονται πρό- σωπον, αἰτία, τόπος, χρόνος, ὄργανον, πρᾶξις, πάθος, τρόπος sq. ubi etiam singula Homericis comprobantur versibus) [*](13 ἅτε — p. 123. 7 ὅλων p) [*]((deceptus falsa Duebneri lectione τοῦτο χειρου) intellegas „der Kraft, die geringeres treibt“ vel „eines kleinen Antriebs 17 γεγονότων, τῶν οἷς MNα(δ) τῶν γεγ., οἷς nesc. unde Dav.1) [*](1 ἔχειν φα(δ) || 3 ἐπιγίγνεται MΝBα(θ) || 6 Θίσβην (ex Hom. B 502 τε πολυτρήρωνά τε Θίσβην)] Μέσσην Homerus unde Μέσσ suprascr. man. recent. R || 7 νομόν Heina νομήν Markl. || 9 Ἀρ- κεσί -λαός R! | Κλονίος τε Homerus || 17 νομῷ Dav. νομῇ Markl. )

καὶ ὥσπερ τῶν μακρῶν καὶ διατεταμένων κάλων ὁ διασείσας τὴν ἀρχήν, παραδίδωσιν τὴν κίνησιν τῷ ὅλῳ, βαδίζουσαν ἐπὶ τὸ πέρας· οὕτω καὶ τῷ νῷ βραχείας ἀρχῆς δεῖ πρὸς ἔννοιαν τῶν πραγμάτων ὅλων.

μὲν δὴ εὖ πεφυκὼς ἀνήρ, καὶ πρὸς ἀρετὴν εὐδρομώτατος, αὐτὸς παῤ αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν λαβών, πορεύεται, καὶ ἐφοδεύει, καὶ ξυλλαμβάνει, καὶ ἀναπεμπάζεται τῇ μνήμῃ τὰ τοῦ νοῦ θεάματα·

ὁ δὲ ἧττον δεινός, δεῖται τοῦ Σωκράτους, αὐτοῦ μὲν διδάσκοντος οὐδέν, διερωτῶντος δὲ καὶ διαπυνθανομένου·

ὁ δὲ ἀποκρίνεται τἀληθῆ αὐτά. Τίς ἂν οὖν ἀποκρίνεται, ἃ μήπω οἶδεν; πλὴν εἰ μὴ καὶ τὸν βαδίζοντα, χειραγωγοῦντος ἑτέρου, φήσει τὶς μὴ βαδίζειν αὐτόν.