Dialexeis

Ὅνπερ οὖν τρόπον καὶ ταῖς κυούσαις προσάγουσα ἡ μαιευτικὴ τὰς χεῖρας σύν τῇ τέχνῃ ὑποδέχεται τὸ κυούμενον, καὶ θεραπεύει τὰς ὠδῖνας, καὶ ἐξάγει τὸ [*](3 τὴν ψυχὴν ὄψιν τινὰ εἶναι similitudinem suppeditavit Plat. republ VII 519 b ‖ 11 καρηβαροῦσαν vi. infra § lX b ἐν- ταῦθα sq. ‖ 13 ἡ μαιευτικὴ sq. similitudinem suppeditavit Plat Theaet 149 a sq.) [*](3 in mge infer. fol. 53a (vet. schol u) R!: ὀφθαλμός ψυχή ὄψις γνῶσις ὀφθαλμίας πάθος σωματικὴ συμιφορά ὑπόχυσις λήθη ἰατρός λόγος ὑγίεια ἐπιστήμη || 12 in mge σημείωσαι ὥσπερ τὰς ὠδῖνας σώματος αἱ μαίαι θε- ραπεύουσιν, οὕτως καὶ ὁ λόγος τὰς λύπης μεστὰς ψυχάς (man. recentissima) R!) [*](1 τῶν ὀφθαλμῶν α(δ) corr. Markl. ‖ 2 παραγαγοῦσα ς(δΔ°) 3 δὴ] δὲ nescio unde θ corr. Markl. Reiske ‖ 5 ἐπικεχύσθαι Markl. | ἀχλύν, 〈ἣν〉 καὶ Reiske (Duebn.) ‖ 8 εὐπροστιθέναι (ironice ‘facile adferre’) Hob. εὖ προστιθέναι RM οὐ προστι- θέναι cett (δΔ) εὖ 〈ἠσκημένον〉 προστιθέναι Schenkl ‖ 9 μήπω Reiske (Duebn.) | ἐπεγείρει MN ‖ 10 ἔχειν R ! | ξυνκεχυμένην Heina. ‖ 14 ὠδῖνας] ὀδύνας Nα (θ) corr. Steph.)

ἀλλὰ πολλαὶ ἀμβλισκάνουσιν, ἢ διʼ ἀτεχνίαν τῶν μαιουμένων, ἢ διὰ σφοδρότητα τῶν ὠδίνων, ἢ διὰ ἀμβλύτητα τῶν σπερμάτων· ὀλίγαι δέ που καὶ σπάνιοι ψυχαὶ τελεσφόροι, ὧν τὰ ἔκγονα σαφῆ καὶ διηρθρωμένα καὶ γνήσια τῶν πρώτων πατέρων·

ὄνομα δὲ τῇ μὲν ψυχῆς κυήσει νοῦς, τῇ δὲ ὠδῖνι αἴσθησις, τῇ δὲ ἀποτέξει ἀνάμνησις·

κύουσιν δὲ πᾶσαι μὲν ψυχαὶ φύσει, ὠδίνουσιν δὲ ἔθει, τίκτουσιν δὲ λόγῳ.

Ὥσπε οὖν ἀδύνατον φῦναί τι ἄνευ σπέρματος καὶ ἀλλοῖον, ἢ οἷα τὰ σπέρματα, ἄνθρωπον [*](10.11 φύσει. . ἔθει . . λόγῳ vi. or. 27.9 b et or. 12. 9 f; 38. 6 i etiam or. 1. 5 d ἀλλὰ προεξεργάζεται sq. cf Plut. de ad. et am. 25 (66a) lib. educ. 4 Muson. ap Stob. flor. 29. 78 Albin 28 Apul. dogm. Plat lI 6 Diog. Laert. III 78 Ζenon ep. (Herch. 792) Stob. ecl. lI 118 Cicer. leg. l 12 33 simil. Plat. republ. VI 492 Ps. Plut. vit. Hom. 144 ‖ 12 ἄνευ σπέρματος καὶ ἀλλοῖον ἢ οἷα τὰ σπέρ-) [*](8 in mge infer. fol. 53 b (vet. schol. a) R!: κύουσα ψυχή μαία λόγος κύησις νοῦς ὠδῖς αἴσθησις ἀπότεξις ἀνάμνησις 10 in mge super. fol. 53 b (vet. schol a) R!: αἰ ψυχαὶ (litterarum parte superi- κύουσιν φύσει ore abscisa) ὠδίνουσιν ἔθει τίκτουσιν λόγῳ) [*](3 ἀλλὰ — 5 ὠδίνων v (: ἀμβλισκάνει)) [*](1 ὠδῖνος Wakefield ‖ 2 τοῦτον τὸν τὸν αὐτὸν cett. (δ) ‖ 3 〈τὴν〉 ψυχὴν MN α(δ) ‖ 5 ὀδύνων v ὀδίνων M ‖ 12 ἀλλοῖον, ἢ] ἀλλοῖα B | σπέρματα, 〈ἀλλʼ ἀνάγκη φῦναι〉 ἄνθρωπον Reiske σπέρματα, 〈ἀλλʼ 〉 ἄνθρωπον Duebn.)

εἰ δὲ ἦν, καὶ ἀεὶ ἦν· ἀεὶ δὲ ὄντα, καὶ ἀθάνατα ἦν.

Καὶ τοῦτό [*](54a)ἐστιν ἀμέλει τὸ πε | ρὶ τὰς ἐπιστήμας γιγνόμενον, σπερμάτων ψυχῆς ἄνθος, καὶ τελεσφόρησις·

ὃ δὲ καλοῦσιν οἱ ἄνθρωποι ἄγνοιαν, τί ἂν εἴη ἄλλο ἢ ἀργία τῶν σπερμάτων;