Dialexeis

Ἀφίκετό ποτε Ἀθήναζε Κρὴς ἀνήρ, ὄνομα Ἐπιμενίδης,[*](περὶ Ἐπι- μενί- δου) κομίζων λόγον, οὑτωσὶ ῥηθέντα, πιστεύεσθαι [*](6 Διοσκούρους quos νεφέλια esse voluit Xenophanes (Aetius lI 13 ═ Stob. ecl. l 204) ‖ 9 οὐχὶ ὄναρ . . ἀλλʼ ὕπαρ vi. or. 37. 1 a vers. finem ‖ 13 ἀφίκετο sq. ═ or. 38. 3 b) [*](4 in mge ἴλιος· ὁ πολίτης, ἰλιεύς (vet. schol a) R!) [*](4 Ἰλίων M ‖ 4. 5 πηδῶν ἅμα τὸ πεδίον (cf. πηδᾶν πεδία ap. Sophoclem) codd. πηδῶν ἀνὰ τὸ πεδίον δ Δ (inde ortum, quod ἄνα (errore typoth.) Heins. unde ἀνὰ Heins. cum quo δ Δ ‖ 6 Ἕκτορα· εἶδον δὲ Nα(δ Δ) ‖ 9 νὴ τὸν Ἡρακλέα Val- kenaer (ad Ammonium p. 218) (Duebn.)) [*](Codices RBMN α (= Stephanus) φ (═Paccius); H (teste Davisio)) [*](10 Ι΄ R! ‖ 12 in mge ιγ΄ R! | εἰ αἱ μαθήσεις ἀναμνήσεις RNZ (addito ιϚ° teste Schenkl) K (teste Bandini) add. λόγος κη΄ αφ τοῦ αὐτοῦ εἰ — ἀναμνήσεις M spatio relicto om. B ‖ 13 in mge περὶ Ἐπιμενίδου (schol. vet u) R! | ἀνὴρ Κρὴς Ἀθήναζε α(δ) )

ἐν τοῦ Διὸς τοῦ Δικταίου τῷ ἄντρῳ κείμενος ὕπνῳ βαθεῖ ἔτη συχνά, ὄναρ ἔφη ἐντυχεῖν αὐτὸς θεοῖς καὶ θεῶν λόγοις, καὶ ἀληθείᾳ, καὶ δίκη.

Τοιαῦτα ἄττα διαμυθολογῶν ᾐνίττετο, οἶμαι, ὁ Ἐπιμενίδης, ὡς ἄρα ὁ ἐν γῇ βίος ταῖς τῶν ἀνθρώπω ψυχαῖς ὀνείρατι ἔοικεν μακρῷ καὶ πολυετεῖ.

Πιθα [*](52b)νώτερος δʼ ἦν ἂν καὶ τὰ Ὁμήρου ἔπη προστιθεὶς τῷ αὐτοῦ λόγῳ, ἃ περὶ ὀνείρων ἐκεῖνος.

Ἔρχονται δὲ ταῖς μὲν τῶν πολλῶν ψυχαῖς ὄνειροι δἰ ἐλεφαντίνων πυλῶν· εἰ δέ που τίς [*](1 ἐν τοῦ Διὸς τοῦ Δικταίου τῷ ἄντρῳ ut or. 37. 1 c cf. Diog. Laert. VIII 3 Plut. sen resp. ger. 1 ‖ 16. 17 ψυχὴ κατο- ρωρυγμένη ἐν σώματι vi. or. 7. 5 e et quae ibi adnotavi) [*](8 λέγει — 13 φέροντας p ‖ 17 μόγις — 18 ὄντα v (: ὀνει- ρώττω)) [*](1 χαλεπόν· ἡμέρας ἐν Δικταίου Διὸς τῷ M φα(δ) unde χαλεπόν· ἠρέμα ἐν Δικτ. Διὸς τῶ Heina χαλεπόν μέσης ἡμέρας ἐν Δικτ. Διὸς τῷ Markl ‖ 3 αὐτοῖς τε θεοῖς Reiske | λόγοις] ἐγγόνοις Markl. ‖ 6 πολυετεῖ] διηνεκεῖ B ‖ 7 ἂν ἦν ϛ(δΔ°) ‖ 8 αὐ- τοῦ BMN — ἐκεῖνος om. B | ἐκεῖνος 〈λέγει〉 in mge N ἐκεῖ- νος 〈πεποίηκε〉 Steph. ‖ 11 διὰ τῶν κεραιων BMN α(δ) ‖ 12. 13 καὶ ἀπατεῶνας om. B ‖ 15 ἀτεχνῶς] ἀληθῶς ‖ 17 κάρου Wake- field silv. crit. II 81 (Duebn) μόγις R! v μόλις cett. (δΔ) πῶς R! 19 τίς] τι (suprascr σ) R!)

Πυθαγόρας δὲ ὁ Σάμιος πρῶτος ἐν τοῖς Ἕλλησιν[*](περὶ Πυθαγόρου) ἐτόλμησεν εἰπεῖν, ὅτι αὐτῷ τὸ μὲν σῶμα τεθνήξεται, ἡ δὲ ψυχὴ ἀναπτᾶσα οἰχήσεται ἀθανὴς καὶ ἀγήρως·

καὶ γὰρ εἶναι αὐτήν, πρὶν ἥκειν δεῦρο. Ἐπίστευον δὲ αὐτῷ οἱ ἄνθρωποι ταῦτα λέγοντι, καὶ ὅτι ἤδη πρότερον γένοιτο ἐν γῇ ἐν ἄλλῳ σώματι, Εὔφορβος δὲ εἶναι ὁ Τρὼς τότε.

Ἐπίστευον δὲ ὧδε· ἀφίκετο εἰς Ἀθηνᾶς νεών, οὗ πολλὰ ἦν καὶ παντοδαπὰ ἀναθήματα, ἐν δὲ τοῖς καὶ ἀσπίς, τὸ μὲν σχῆμα Φρυγία, ὑπὸ δὲ χρόνου ἐξίτηλος· εἶπεν οὖν ὅτι ‘Γνωρίζω τὴν ἀσπίδα, ἀφείλετο δέ με ὅσπερ καὶ ἀπέκτεινεν τότε ἐν [*](1. 2 ὑπὸ τοῦ δεῦρο κάρου cf. Albin. 14 ἐγείρων αὐτὴν ὥσπερ ἐκ κάρου τινὸς ‖ 2 ἐπιταραττομένη nam ὑπὸ τοῦ σώματος ἡ ψυχὴ ταράττεται cf. Plat. Phaedr. 27 (79c) Albin 25 simil etiam Cicer. Tusc. IV 5. 9 sq. Ζeno fragm. 205 (Am.) Chrysipp fragm 405 al. cf. Siefert ad Plut. π. εὐθυμ. progr. Pfort. 1907/8 p 17 sq ‖ 8 ἀθα- νὴς vi. or. 10. 9 a εἰ δʼ ἐστὶν sq. ‖ 9 ἥκειν δεῦρο cf. Diog. Laert. VIII 28 (Pythagoras) Plat. Tim. 44 b Phaed. 72 e ‖ 11 Εὔφορβος sq. cf. Diog. Laert. VIII 4 Porph. vit. Pyth. 26. 27. lambl. vit. Pyth. 63 Philostr. vit Apoll. 1 Horat. od. 1. 28. 10 al.) [*](8 ἡ δὲ ψυχὴ — ἀγήρως v (: ἀθανὴς)) [*](8 ἀθανὴς in mge repet. (vet. schol. a) R!) [*](2 δεῦρο om. B | κόρου BMφα(θ) ‖ 6 in mge περὶ Πυθα- γόρου (vet. schol. u) R! ‖ 7 αὑτῷ φα(θ) ‖ 11 ἐν γῇ γένοιτο B cet. ἐγένετο videtur maluisse Markl. ‖ 11. 12 δὲ εἶναι om. B 13 Ἀθήνας ἰδεῖν νεών B | πολλὰ μὲν ἦν ϛ(θ) ‖ 15 ὑπὸ] ἀπὸ α(θ) ‖ 16 ὅσπερ ἀπέκτεινεν nescio unde Duebn.)