Daniel (Theodotionis versio)

καὶ εἰσῆλθεν ἡ βασίλισσα εἰς τὸν οἰκον τοῦ πότου καὶ εἶπεν Βασιλεῦ, εἰς τὸν αἰῶνα ζῆθι· μὴ ταρασσέτωσάν σε οἱ διαλογισμοί σου, καὶ ἡ μορφὴ σου μὴ ἀλλοιούσθω.

ἔστιν ἀνὴρ ἐν τῇ βασιλείᾳ σου ἐν ᾧ πνεῦμα θεοῦ, καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ πατρός σου γρηγόρησις καὶ σύνεσις εὑρέθη ἐν αὐτῷ, καὶ ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονοσὸρ ὁ πατήρ σου ἄρχοντα ἐπαοιδῶν, μάγων, Χαλδαίων, γαζαρηνῶν, κατέστησεν αὐτόν,

ὅτι πνεῦμα περισσὸν ἐν αὐτῷ καὶ φρόνησις καὶ σύνεσις· συνκρίνων ἐνύπνια καὶ ἀναγγέλλων κρατούμενα καὶ λύων συνδέσμους Δανιὴλ, καὶ ὁ βασιλεὺς ἐπέθηκεν αὐτῷ ὄνομα Βαλτασάρ· νῦν οὗν κληθήτω, καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ ἀναγγελεῖ σοι.

Τότε Δανιὴλ εἰσήχθη ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῷ Δανιὴλ Σὺ εἶ Δανιὴλ ὁ ἀπὸ τῶν υἱῶν τῆς αἰχμαλωσίας τῆς Ἰουδαίας ἧς ἤγαγεν ὁ βασιλεὺς ὁ πατὴρ μου;

ἤκουσα περὶ σοῦ ὅτι πνεῦμα θεοῦ ἐν σοί, καὶ γρηγόρησις καὶ σοφία περισσὴ εὑρέθη ἐν σοί

καὶ νῦν εἰσῆλθον ἐνώπιόν μου οἱ σοφοί, μάγοι, γαζαρηνοί, ἵνα τὴν γραφὴν ταύτην ἀναγνῶσιν καὶ τὴν συγκρισιν αὐτῆς γνωρίσωσίν μοι, καὶ οὐκ ἡδύνῃ. [*](6 συνεκροτουντο] συνεκρουοντο Q 7 εν ισ χυι ο βασιλευς Q Βαβυ- AQ λωνοις B* (-νος Bᵇ) αν] εαν AQ συγκρισιν] + αυτης A επι] εσται περι A 8 επορευοντο Q* (εισεπ. Qmᵍ) om παντες A αναγνωναι την γραφην Q | τω βασιλει γνωρισαι Q 9 Βαλτασαρ ο βασιλευς Q εταραχθη] pr πολυ A εν αυτω] επ αυτω A om Q συνεταρασσοντο (σσαντο B* -σσοντο Bᵃᵇ)] συνετα- ρασσον αυτον A 10 και 2⁰] + απεκριθη η βασιλεισσα και A τον αιωνα] τους αιωνας AQ 11 θεου] + αγιον AQ (superscr οι λο[ιποι] Q?] ηυρεθη Q* (ευρ. Qa) εν 4⁰ ε|ν Β* εν B? πατηρ] incep βα B* (παι. Bᵃᵇ) αυτον] + ο πηρ σου ο βασιλευς A 12 περισκον πνα Q συνεσις] + εν αυτω BᵃᵇA συγκρινων BᵃᵇAQ om αυτου Q 13 εισηχθη] εισηνεχθη Q μου] + και ειπεν· ναι βασιλευ· και ειπεν Q 14 θεου] + αγιον Q και 2⁰] + συνεσις και BᵃᵇAQ 15 μου] εμου AQ μαγοι] + Χαλδαιοι Q om ταυτην A γνωρισωσιν] αναγγειλωσιν (-σι Qa) Q )

καὶ ἐγὼ ἤκουσα περὶ σοῦ ὅτι δύνασαι [*](B) κρίματα συνκρῖναι· νῦν οὗν ἐὰν δυνηθῇς τὴν γραφὴν ἀναγνῶναι καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτῆς γναωρίσῃς μοι, πορφύραν ἐνδύσῃ, καὶ ὁ μανιάκης ὁ χρυσοῦς ἔσται ἐπὶ τῷ τραχήλῳ σου, καὶ τρίτος ἐν τῇ βασιλείᾳ μου ἄρξεις.

καὶ εἶπεν Δανιὴλ ἐνώπιον τοῦ βασιλέως Τὰ δόματά σού σοι ἔστω, καὶ τὴν δωρεὰν τῆς οἰκίας σου ἑτέρῳ δός· ἐγὼ δὲ τὴν γραφὴν ἀναγνώσομαι καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτῆς γναωρίσω σοι.

βασιλεῦ, ὁ θεὸς ὁ ὕψιστος τὴν βασιλείαν καὶ τὴν μεγαλωσύνην καὶ τὴν τιμὴν καὶ τὴν δόξαν ἔδωκεν Ναββουχοδονοσὸρ τῷ πατρί σου,

καὶ ἀπὸ τῆς μεγαλωσύνης ἧς ἔδωκεν αὐτῷ πάντες οἱ λαοί, φυλαί, γλῶσσαι, ἦσαν τρέμοντες καὶ φοβούμενοι ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ· οὓς ἠβούλετο αὐτὸς ἀνήρει, καὶ οὓς ἠβούλετο αὐτὸς ἔτυπτεν, καὶ οὓς ἠβούλετο αὐτὸς ὑψοῖ, καὶ οὓς ἠβούλετο αὐτὸς ἔταπείνου.

καὶ ὅτε ὑψώθη ἡ καρδία αὐτοῦ καὶ τὸ πνείμα αὐτοῦ ἐκραταιώθη τοῦ ὑπερηφανεύσασθαι, κατηνέχθη ἀπὸ τοῦ θρόνου τῆς βασιλείας καὶ ἡ τιμὴ ἀφῃρέθη ἀπʼ αὐτοῦ,