Isaias

Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον ἑαυτῶν ἐπιστήμονες.

Οὐαὶ οἱ ἰσχύοντες ὑμῶν οἱ τὸν οἶνον πίνοντες καὶ οἱ δυνάσται οἱ κεραννύντες τὸ σίκερα,

Οἱ δικαιοῦντες τὸν ἀσεβῆ ἕνεκεν δώρων καὶ τὸ δίκαιον τοῦ δικαίου αἴροντες.

διὰ τοῦτο ὃν τρόπον καυθήσεται καλάμη ὑπὸ ἄνθρακος [*](8 οικησητε ℵ 36 al. 9 ενοικουντες] + εν αυταις MSS exc ℵ c.b 106. 11 ουαι οι πινοντες το πρωι τα σικερα και οι μεθυοντες το οψε 301. 13 διψος Β. 14 διαλειπειν ΑΓ (93vid) 109. λοιμοι] + και αγαλλιωμενος εν αυτη V (22) 36 (62 vid) al. 17 απειλημμ.] απηλειμμενων conj Schleusner. 18 αμαρτιας] + αυτων 22 pl. μακρω] ματαιω ? ζυγω 90 233. ιμαντα 62 al. ανομιας] + αυτων 22 pl. 19 ελθοι] ελθετω ℵQ pl ελθατω Β. om αγιου 87 97. om Ισπαηλ Α 106. 21 αυτων Β* αὑτ. Βa) 22 πιν. τον οινον Β. κεραυνυντες Α κεραννοντες N *B*. 24 καυθήσεται bis scr A *vid)

καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ Κύριος σαβαὼθ εἷς τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ ἐπέβαλεν τὴν χεῖρα αὑτοῦ ἐπ’ αὐτοὺς καὶ ἐπάταξεν αὐτούς· καὶ παρωξύνθη τὸ, ὅρη, καὶ ἐγενήθη τὰ θνησιμαῖα αὐτῶν ὡς κοπρία ἐν μέσῳ ὁδοῦ. ἐν πᾶσι τούτοις οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμός, ἀλλ’ ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή.

τοιγαροῦν ἀρεῖ σύσσημον ἐν τοῖς ἔθνεσιν τοῖς μακρὰν καὶ συριεῖ αὐτοῖς ἀπ’ ἄκρου τῆς γῆς, καὶ ἰδοὺ ταχὺ κούφως ἔρχονται.

οὐ πεινάσουσιν οὐδὲ κοπιάσουσιν οὐδὲ νυστάξουσιν οὐδε κοιμηθήσονται, οὐδ’ οὐ μὴ λύσουσιν τὰς ζώνας αὐτῶν ἀπὸ τῆς ὀσφύος αὐτῶν, οὐδὲ μὴ ῥαγῶσιν οἱ ἱμάντες τῶν ὑποδημάτων αὐτῶν·

ὧν τὸ, βέλη ὀξεῖά ἐστιν καὶ τὸ. τόξα αὐτῶν ἐντεταμένα. οἱ πόδες τῶν ἵππων αὐτῶν ὡς στερεὰ πέτρα· ἐλογίσθησαν οἶ τροχοὶ τῶν ἁρμάτων αὐτῶν ὡς καταιγίς.

ὁρμῶσιν ὡς λέοντες, καὶ παρεστήκασιν ὡς σκύμνος λέοντος· καὶ ἐπιλήμψεται, καὶ βοήσεται ὡς θηρίον, καὶ ἐκβαλεῖ, καὶ οὐκ ἔσται ὃ ῥυόμενος.

καὶ βοήσεται δι’ αὐτοὺς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ὡς φωνὴ θαλάσσης κυμαι- νούσης· καὶ ἐμβλέψονται εἷς τὴν γῆν, καὶ ἰδοὺ σκότος σκληρὸν ἐν τῇ ἀπορίᾳ αὐτῶν.

Καὶ ἐγένετο τοῦ ἐνιαυτοῦ οὗ ἀπέθανεν Ὀζίας ὃ βασιλεὺς ἴδον τὸν κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπηρμένου, καὶ πλήρης ὅ οἶκος τῆς δόξης αὐτοῦ.

καὶ σεραφεὶν ἱστήκεισαν κύκλῳ αὑτοῦ, ἓξ πτέρυγες τῷ ἑνί, καὶ ἓξ πτέρυγες τῷ ἐνί· καὶ ταῖς μὲν δυσὶν κατεκάλυπτον τὸ πρόσωπον, καὶ ταῖς δυσὶν κατεκάλυπτον τοὺς πόδας, καὶ ταῖς δυσὶν ἐπέταντο.

καὶ ἐκέκραγον ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον καὶ ἔλεγον Ἄγιος ἅγιος ἅγιος Κύριος σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ.

καὶ ἐπήρθη τὸ ὑπέρθυρον ἀπὸ τῆς φωνῆς ἧς [*](24 χνους] χους Q 49 al. om αγιου Α 106 305. Ισραηλ] θεου 93. 25 εις] επι MSS exc Α. om αυτου 2° B. εν πασι] pr και NB pl.. αυτου Β pl. 26 αυτοις] αυτους Β pl. 27 om πεινασουσιν ουδε Α om ου πεινασ. 106. 28 οι ποδες] αι οπλαι Grabe. καταιγιδες 22 al. 29 ορμωσιν] οργιωσιν Β. παρεστηκαν Β al. ως σκυμνοι Β pl. βοησει ℵΒ pl. ρυομενος] + αυτους ℵΒ pl. 30 βοησει ℵΒ al. om εν 1 VI 2 ταις δε δυσιν κατεκαλυπτον ℵΒ pl. 3 εκεκραγεν Β al)

καὶ εἶπα Ὦ τάλας ἐγώ, ὅτι κατανένυγμαι, ὅτι ἅνθρωπος ὢν καὶ ἀκάθαρτα χείλη ἔχων ἐν μέσῳ λαοῦ ἀκάθαρτα χείλη ἔχοντος ἐγὼ οἰκῶ, καὶ τὸν βασιλέα Κύριον σαβαὼθ εἶδον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου.

καὶ καὶ ἀπεστάλη πρὸς μὲ ἓν τῶν σεραφείμ, καὶ ἐν τῇ χειρὶ εἶχεν ἄνθρακα πυρὸς ὃν τῇ λαβίδι ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου,

καὶ ἥψατο τοῦ στόματός μου καὶ εἶπεν Ἰδοὺ ἥψατο τοῦτο τῶν χειλέων σου, καὶ ἀφελεῖ τὰς ἀνομίας σου, καὶ τὰς ἁμαρτίας σου περικαθαριεῖ.

καὶ ἥκουσα τῆς φωνῆς Κυρίου λέγοντος Τίνα ἀποστείλω, καὶ τίς πορεύσεται πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον; καὶ εἶπα Ἰδού εἰμι ἐγώ· ἀπόστειλόν με.

καὶ εἶπεν Πορεύθητι καὶ εἰπὸν τῷ λαῷ τούτῳ Ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε.

ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶν αὐτῶν βαρέως ἥκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μή ποτε ἴδωσιν τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσιν, καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσιν καὶ ἐπιστρέψωσιν, καὶ ἰάσομαι αὐτούς.