Isaias

οὑ γὰρ ἐργῶνται δέκα ζεύγη βοῶν, ποιήσει κεράμιον ἔν, καὶ ὃ σπείρων ἀρτάβας ἒξ ποιήσει μέτρα τρία.

Οὐαὶ οἱ ἐγειρόμενοι τὸ πρωὶ καὶ τὸ σίκερα διώκοντες, οἷ μένοντες τὸ ὀψέ· ὁ γὰρ οἶνος αὐτοὺς συγκαύσει.

μετὰ γὰρ κιθάρας καὶ ψαλτηρίου καὶ τυμπάνων καὶ αὐλῶν τὸν οἶνον πίνουσιν, τὰ δὲ ἔργα Κυρίου οὐκ ἐμβλέπουσιν, καὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ οὗ κατανοοῦσιν.

τοίνυν αἰχμάλωτος ὃ λαός μου ἐγενήθη διὰ τὸ μὴ εἰδέναι αὐτοὺς τὸν κύριον, καὶ πλῆθος ἐγενήθη νεκρῶν διὰ λιμὸν καὶ δίψαν ὕδατος.

καὶ ἐπλάτυνεν ὃ ᾅδης τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ διήνοιξεν τὸ στόμα αὐτοῦ τοῦ μὴ διαλιπεῖν, καὶ καταβήσονται οἱ ἔνδοξοι καὶ οἱ μεγάλοι καὶ οἱ πλούσιοι καὶ οἱ λοιμοὶ αὐτῆς.

καὶ καὶ ταπεινωθήσεται ἅνθρωπος, καὶ ἀτιμασθήσεται ἀνήρ, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ οἱ μετέωροι ταπεινωθήσονται·

καὶ ὑψωθήσεται Κύριος σαβαὼθ ἐν κρίματι, καὶ ὃ θεὸς ὃ ἅγιος δοξασθήσεται ἐν καὶ βοσκηθήσονται οἱ διηρπασμένοι ὡς ταῦροι, καὶ

δικαιοσύνῃ. τὰς ἐρήμους τῶν ἀπειλημμένων ἄρνες φάγονται.

Οὐαὶ οἱ ἐπισπώμενοι τὰς ἁμαρτίας ὡς σχοινίῳ μακρῷ, καὶ ὡς ζυγοῦ ἱμάντι δαμάλεως τὰς ἀνομίας,

οἱ λέγοντες Τὸ τάχος ἐγγισάτω ἅ ποιήσει, ἴνα ἴδωμεν, καὶ ἔλθοι ἡ βουλὴ τοῦ ἁγίου Ἰσραήλ , ἵνα γνῶμεν.

Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν.

Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον ἑαυτῶν ἐπιστήμονες.

Οὐαὶ οἱ ἰσχύοντες ὑμῶν οἱ τὸν οἶνον πίνοντες καὶ οἱ δυνάσται οἱ κεραννύντες τὸ σίκερα,

Οἱ δικαιοῦντες τὸν ἀσεβῆ ἕνεκεν δώρων καὶ τὸ δίκαιον τοῦ δικαίου αἴροντες.

διὰ τοῦτο ὃν τρόπον καυθήσεται καλάμη ὑπὸ ἄνθρακος [*](8 οικησητε ℵ 36 al. 9 ενοικουντες] + εν αυταις MSS exc ℵ c.b 106. 11 ουαι οι πινοντες το πρωι τα σικερα και οι μεθυοντες το οψε 301. 13 διψος Β. 14 διαλειπειν ΑΓ (93vid) 109. λοιμοι] + και αγαλλιωμενος εν αυτη V (22) 36 (62 vid) al. 17 απειλημμ.] απηλειμμενων conj Schleusner. 18 αμαρτιας] + αυτων 22 pl. μακρω] ματαιω ? ζυγω 90 233. ιμαντα 62 al. ανομιας] + αυτων 22 pl. 19 ελθοι] ελθετω ℵQ pl ελθατω Β. om αγιου 87 97. om Ισπαηλ Α 106. 21 αυτων Β* αὑτ. Βa) 22 πιν. τον οινον Β. κεραυνυντες Α κεραννοντες N *B*. 24 καυθήσεται bis scr A *vid)

καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ Κύριος σαβαὼθ εἷς τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ ἐπέβαλεν τὴν χεῖρα αὑτοῦ ἐπ’ αὐτοὺς καὶ ἐπάταξεν αὐτούς· καὶ παρωξύνθη τὸ, ὅρη, καὶ ἐγενήθη τὰ θνησιμαῖα αὐτῶν ὡς κοπρία ἐν μέσῳ ὁδοῦ. ἐν πᾶσι τούτοις οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμός, ἀλλ’ ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή.

τοιγαροῦν ἀρεῖ σύσσημον ἐν τοῖς ἔθνεσιν τοῖς μακρὰν καὶ συριεῖ αὐτοῖς ἀπ’ ἄκρου τῆς γῆς, καὶ ἰδοὺ ταχὺ κούφως ἔρχονται.

οὐ πεινάσουσιν οὐδὲ κοπιάσουσιν οὐδὲ νυστάξουσιν οὐδε κοιμηθήσονται, οὐδ’ οὐ μὴ λύσουσιν τὰς ζώνας αὐτῶν ἀπὸ τῆς ὀσφύος αὐτῶν, οὐδὲ μὴ ῥαγῶσιν οἱ ἱμάντες τῶν ὑποδημάτων αὐτῶν·

ὧν τὸ, βέλη ὀξεῖά ἐστιν καὶ τὸ. τόξα αὐτῶν ἐντεταμένα. οἱ πόδες τῶν ἵππων αὐτῶν ὡς στερεὰ πέτρα· ἐλογίσθησαν οἶ τροχοὶ τῶν ἁρμάτων αὐτῶν ὡς καταιγίς.

ὁρμῶσιν ὡς λέοντες, καὶ παρεστήκασιν ὡς σκύμνος λέοντος· καὶ ἐπιλήμψεται, καὶ βοήσεται ὡς θηρίον, καὶ ἐκβαλεῖ, καὶ οὐκ ἔσται ὃ ῥυόμενος.