Isaias

Septuaginta

Septuaginta. The Book of Isaiah According to the Septuagint (Codex Alexandrinus). Ottley, Richard, Rusden, editor. Cambridge: C.J. Clay and Sons, 1904.

καὶ τὰ περιπόρφυρα καὶ τὰ μεσοπόρφυρα,

καὶ τὸ, ἐπιβλήματα τὸ, κατὰ τὴν οἰκίαν καὶ τὰ διαφανῆ Λακωνικά,

καὶ τὰ βύσσινα καὶ τὰ ὑακίνθινα καὶ τὰ κόκκινα, καὶ τὴν βύσσον, σὺν χρυσίῳ καὶ ὑακίνθῳ συνκαθυφασμένα, καὶ θέριστρα κατάκλιτα.

καὶ ἔσται ἀντὶ ὀσμῆς ἡδείας κονιορτός, καὶ ἀντὶ ζώνης σχοινίῳ ζώσῃ, καὶ ἀντὶ τοῦ κόσμου τῆς κεφαλῆς τοῦ χρυσίου φαλάκρωμα ἔξεις διὰ τὰ ἔργα σου, καὶ ἀντὶ τοῦ χιτῶνος τοῦ μεσοπορφύρου περιζώσῃ σάκκον.

καὶ ὃ υἱός σου ὁ κάλλιστος ὃν ἀγαπᾷς μαχαίρᾳ πεσεῖται, καὶ οἷ ἰσχύοντες ὑμῶν μαχαίρᾳ πεσοῦνται καὶ ταπεινωθήσονται· καὶ πενθήσουσιν αἱ θῆκαι τοῦ κόσμου ὑμῶν, καὶ καταλειφθήσῃ μόνη καὶ εἷς τὴν γῆν ἐδαφισθήσῃ.

καὶ ἐπιλήμψονται ἑπτὰ γυναῖκες ἀνθρώπου ἑνὸς λέγουσαι Τὸν ἄρτον ἡμῶν φαγόμεθα, καὶ τὰ ἱμάτια ἡμῶν περιβαλούμεθα· πλὴν τὸ ὄνομα τὸ σὸν κεκλήσθω ἐφ’ ἡμᾶς, ἄφελε τὸν ὀνειδισμὸν ἡμῶν.

Τῇ δὲ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ λάμψει ὅ θεὸς ἐν βουλῇ μετὰ δόξης ἐπὶ τῆς γῆς, τοῦ ὑψῶσαι καὶ δοξάσαι τὸ καταλειφθὲν τοῦ Ἰσραήλ

καὶ ἔσται τὸ ὑπολειφθὲν ἐν Σιὼν καὶ τὸ καταλειφθὲν ἔν Ἰερουσαλήμ, [*](16 νευμασιν] pr εν Β al. πορια NAQ*. 17 ανακαλυψει ℵB 18 om και τους κοσμους τον κοσμον 22 al) αυτων και Β et oruamenta earum Cyp (De Hab Virg xiii). 20 συνεσιν Α. om αυτων MSS exc ℵA 14 16 106 144. τους δακτ. κ. τα περιδεξ. Β dextralia et anulos Cyp. 13 om τα. 3’ B 147 al. κατακλιτα] κατακλειστα ℵ c.a Γ al κατακλιστρα ℵ*. ιδιας ΑQ*Γ 62 (147) και Α* vid pro adore suavitatis pulvis Cyp. σακκον· + ταντα σοι αντι καλλωπισμου σου 11 211. IV 2 επιλαμψει MSS exc A.)

7
ἅγιοι κληθήσονται πάντες οἶ γραφέντες εἷς ζωὴν ἐν Ἰερουσαλήμ.

ὅτι ἐκπλυνεῖ Κύριος τὸν ῥύπον τῶν υἱῶν καὶ τῶν θυγατέρων Σιών, καὶ τὸ αἷμα ἐκκαθαριεῖ ἐκ μέσου αὐτῶν έν πνεύματι κρίσεως.

καὶ ἥξει, καὶ ἔσται πᾶς τόπος τοῦ ὅρους Σιὼν καὶ πάντα τὸ. περικύκλῳ αὐτῆς σκιάσει νεφέλη ἡμέρας, καὶ ὡς καπνοῦ καὶ ὡς φωτὸς πυρὸς καιομένου νυκτός· πάσῃ τῇ δόξῃ Κυρίου σκεπασθήσεται·

καὶ ἔσται εἷς σκιὰν ἀπὸ καύματος, καὶ ἐν σκέπῃ καὶ ἐν ἀποκρύφῳ σκληρότητος καὶ ὑετοῦ.

Ἅσω δὴ τῷ ἠγαπημένῳ ᾆσμα τοῦ ἀγαπητοῦ τῷ ἀμπελῶνί μου. ἀμπελὼν ἐγενήθη τῷ ἠγαπημένῳ ἐν κέρατι ἐν τόπῳ πίονι.

καὶ φραγμὸν περιέθηκα καὶ ἐχαράκωσα, καὶ ἐφύτευσα ἄμπελον σωρήχ, καὶ ᾠκοδόμησα πύργον ἐν μέσῳ αὐτοῦ, καὶ προλήνιον ὥρυξα ἐν αὑτῷ· καὶ ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι σταφυλήν, ἐποίησεν δὲ ἀκάνθας.

καὶ νῦν, ἅνθρωπος τοῦ Ἰούδα καὶ οἱ ἐνοικοῦντες ἐν Ἰερουσαλήμ,

τί ποιήσω ἔτι κρίνατε ἐν ἐμοὶ καὶ ἀνὰ, μέσον τοῦ ἀμπελῶνός μου. τῷ ἀμπελῶνί μου, καὶ οὔκ ἐποίησα αὐτῷ; διότι ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι σταφυλήν, ἐποίησεν δὲ ἀκάνθας.

νῦν δὲ ἀναγγελῶ ὑμῖν τί ποιήσω τῷ ἀμπελῶνί μου. ἀφελῶ τὸν φραγμὸν αὐτοῦ καὶ ἔσται εἷς διαρπαγήν, καὶ καθελῶ τὸν τοῖχον αὐτοῦ καὶ ἔσται εἷς x003E;

καὶ ἀνήσω τὸν ἀμπελῶνά μου, καὶ οὔ μὴ τμηθῇ οὐδὲ μὴ σκαφῇ, καὶ ἀναβήσεται εἷς αὐτὸν ὡς εἷς χέρσον ἄκανθα. καὶ ταῖς νεφέλαις ἐντελοῦμαι τοῦ μὴ βρέξαι εἷς αὐτὸν ὑετόν.

ὁ γὰρ ἀμπελὼν Κυρίου σαβαὼθ οἶκος τοῦ Ἰσραήλ ἐστιν, καὶ ἅνθρωπος τοῦ Ἰούδα νεόφυτον ἠγαπημένον· ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι κρίσιν, ἐποίησεν δὲ ἀνομίαν, καὶ οὔ δικαιοσύνην ἀλλὰ κραυγήν.

Οὐαὶ οἱ συνάπτοντες οἰκίαν πρὸς οἰκίαν, καὶ ἀγρὸν πρὸς ἀγρὸν ἐγγίζοντες, ἵνα τοῦ πλησίον ἀφέλωνταί τι· [*](4 αιμα] + Ιερουσαλημ R 22 pl. κρισεως] + και και πνευματι καυσεως MSS exc A 106. 5 ηξει] + Κυριος (22* vid) 48 al. om ως ° B al. παση pr και Β σκεπασθ.] Κῦ πασθησεται Α Α ?) om Κυριου MSS exc A 106. 6 σκιαν· + ημερας 22 al. απο σκληροτητος MSS exc Α. V 1 αγαπητου] + μου BQ mg pl. 2 σωρηκ BQ. και εποιησεν ΒΖ al 3 οι ενοικ. εν Ιερ. και ανθρ. του Ιουδα Β (om. εν 22 41 pl). 5 τοιχον· οικον Α* (? οιχ.) τοιχον Α1. καταπατημα] διαρπαγην Α. 6 αναβησονται. . ακανθαι Β. 7 om εστιν Β. 8 τι] om 62 109 εως του μη θπαρχειν τοπον 22 al.)

8
μὴ οἰκήσετε μόνοι ἐπὶ τῆς γῆς ;

ἠκούσθη γὰρ εἷς τὰ ὦτα Κυρίου σαβαὼθ ταῦτα· ἐὰν γὰρ γένωνται οἰκίαι πολλαί, εἷς ἔρημον ἔσονται· μεγάλαι καὶ καλαί, καὶ οὐκ ἔσονται οἱ ἐνοικοῦντες.