Isaias

πατάζας ἔθνος θυμῷ, πληγῇ ἀνιάτῳ, παίων ἔθνος πληγὴν θυμοῦ ἣ οὐκ ἐφείσατο, ἀνεπαύσατο πεποιθώς.

πᾶσα ἡ γῆ βοᾷ μετ᾿ εὐφροσύνης,

καὶ τὰ ξύλα τοῦ Λιβάνου ηὐφράνθησαν ἐπὶ σοὶ καὶ ἡ κέδρος τοῦ Λιβάνου Ἀφ᾿ οὗ σὺ κεκοίμησαι, οὐκ ἀνέβη ὁ κόπτων ἡμᾶς.

ὁ ᾄδης κάτωθεν ἐπικράνθη συναντήσας σοι· συνηγέρθησάν σοι πάντες οἱ γίγαντες οἱ ἄρξαντες τῆς γῆς, οἱ [*](19 απο βασιλεως B θπο βασιλεων 22 all. 20 αναπαυσονται ℵBQ pl. αι οικιαι MSS exc A. ορχηθησονται Α 306 (ορχισθησ. 106) ορχησεται 36 al.) [*](XIV 1 επι 2°] προσ MSS exc A 106. 2 του θεου]+αυτων ℵ 26 36 49 om B. 3 om εν BV 22 al. ο θεος] Κυριος B al. εκ] απο ℵ*B al. δουλειας Β+σου ℵB al. 4 om εν τη μη. εκεινη B (22 48 ⋇). 5 ο θεος] Κυριος B pl. 8 Λιβανου 1°] δρυμου ℵ 49 om 106. 9 οι αρξαντες] οι αρχοντες ℵ* τους αρξαντας 36 al om 301.)

πάντες ἀποκριθήσονται καὶ ἐροῦσίν σοι Καὶ σὺ ἑάλως ὥσπερ καὶ ἡμεῖς, ἐν ἡμῖν δὲ κατελογίσθης.

κατέβη δὲ εἰς ᾅδου ἡ δόξα σου, ἡ πολλὴ εὐφροσύνη σου· ὑποκάτω σου στρώσουσιν σῆψιν, καὶ τὸ κατακάλυμμά σου σκώληξ.

πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωὶ ἀνατέλλων; συνετρίβη εἰς τὴν γῆν ὁ ἀποστέλλων πρὸς πάντα τὰ, ἔθνη.

σὺ δὲ εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου Εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἄστρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ ἐπὶ τὰ ὅρη τὸ, ὑψηλὰ τὰ πρὸς βορρᾶν,

ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφελῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ ὑψίστῳ.