Ecclesiasticus sive Siracides (Sapientia Jesu filii Sirach)

τίμα ἰατρὸν πρὸς τὰς χρείας τιμαῖς αὐτοῦ, καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισεν ὁ κύριος.

παρὰ γὰρ ῾Υψίστου ἔστιν ἴασις, καὶ παρὰ βασιλέως λήψεται δόξαν.

ἐπιστήμη ἰατροῦ ἀνυψώσει κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἔναντι μεγιστάνων θαυμασθήσεται.

Κύριος ἔκτισεν ἐκ γῆς φάρμακα, καὶ ἀνὴρ φρόνιμος οὐ προσοχθίσει αὐτοῖς.

ἀπὸ ξύλου ἐγλυκάνθη ὕδωρ εἰς τὸ γνωσθῆναι τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ ἀπὸ ἀνθρώπου;

καὶ αὐτὸς ἔδωκεν ἀνθρώποις

ἐν αὐτοῖς ἐθεράπευσε καὶ ἦρε πόνον αὐτοῦ.

μυρεψὸς ἐν τούτοις ποιήσει μίγμα· καὶ οὐ μὴ συντελεσθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ, καὶ εἰρήνη παρ’ αὐτοῦ ἐστιν ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς.

τέκνον, ἐν ἀρρωστήματί σου μὴ παράβλεπε, ἀλλ’ εὖξαι κυρίῳ, καὶ αὐτὸς ἰᾶταί σε·

ἀπόστησον πλημμελείας καὶ εὔθυνον χεῖρα, καὶ ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας καθάρισον καρδίαν·

δὸς εὐωδίαν καὶ μνημόσυνον σεμιδάλεως, καὶ λίπανον προσφοράν, ὡς μὴ ὑπάρχων.

καὶ ἰατρῷ δὸς τόπον, καὶ γὰρ αὐτὸν ὁ κύριος ἔκτισε καὶ μὴ ἀποστήτω σου, καὶ γὰρ αὐτοῦ χρεία·

ἔστιν ὅτε καιρὸς καὶ ἐν χερσὶν αὐτῶν εὐοδία καὶ γὰρ αὐτοὶ κυρίου δεηθήσονται, ἵνα εὐοδώσῃ αὐτοῖς ἀνάπαυσιν,

καὶ ἴασιν χάριν ἐμβιώσεως.

ὁ ἁμαρτάνων ἐναντίον τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ.

τέκνον, ἐπὶ νεκρῷ κατάγαγε δάκρυα, καὶ ὡς δεινὰ πάσχων ἔναρξαι θρήνων, κατὰ δὲ τὴν κρίσιν αὐτοῦ περίστειλον τὸ σῶμα αὐτοῦ, καὶ μὴ ὑπερίδης τὴν ταφὴν αὐτοῦ.

πίκρανον κλαυθμὸν καὶ θέρμανον κοπετόν, καὶ ποίησον τὸ πένθος κατὰ τὴν ἀξίαν αὐτοῦ,

ἡμέραν μίαν καὶ δύο χάριν διαβολῆς, καὶ παρακλήθητι λύπης ἕνεκα.

ἀπὸ λύπης γὰρ ἐκβαίνει θάνατος, καὶ λύπη καρδίας κάμψει ἰσχύν·

ἐν ἐπαγωγῆ παραμένει καὶ λύπη, καὶ βίος πτωχοῦ κατάρα καρδίας.

μὴ δῷς εἰς λύπην τὴν καρδίαν σου, ἀπόστησον αὐτὴν μνησθεὶς τὰ ἔσχατα·