Ecclesiasticus sive Siracides (Sapientia Jesu filii Sirach)

ἐπὶ τραπέζης μεγάλης καθίσας, μὴ ἀνοίξῃς φάρυγγά σου ἐπ’ αὐτῆς· καὶ μὴ εἴπῃς· πολλά γε τὰ ἐπ’ αὐτῆς· μνήσθητι ὅτι κακὸν [*](1751) ὀφθαλμὸς πονηρός·

πονηρότερον ὀφθαλμοῦ τί ἔκτισται,. διὰ τοῦτο ἀπὸ παντὸς προσώπου δακρύει.

οὗ ἐὰν ἐπιβλέψῃ, μὴ ἐκτείνῃς χεῖρά σου, καὶ μὴ συνθλίβου αὐτῷ ἐν τρυβλίῳ.

νόει τὰ τοῦ πλησίον ἐκ σεαυτοῦ, καὶ ἐπὶ παντὶ ῥήματι διανοοῦ.

φάγε ὡς ἄνθρωπος τὰ παρακείμενά σοι, καὶ μὴ διαμασῶ, μὴ μισηθῇς·

παῦσαι πρῶτον χάριν παιδείας, καὶ μὴ ἀπληστεύου, μή ποτε προσκόψῃς·

καὶ εἰ ἀνὰ μέσον πλειόνων ἐκάθισας, πρότερος αὐτῶν μὴ ἐκτείνῃς τὴν χεῖρά σου.

ὡς ἱκανὸν ἀνθρώπῳ πεπαιδευμένῳ τὸ ὀλίγον, καὶ ἐπὶ τῆς κοίτης αὐτοῦ οὐκ ἀσθμαίνει.

ὕπνος ὑγείας ἐπὶ ἐντέρῳ μετρίῳ· ἀνέστη πρωί, καὶ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ μετ’ αὐτοῦ·

πόνος ἀγρυπνίας καὶ χολέρα καὶ στρόφος μετὰ ἀνδρὸς ἀπλήστου.

καὶ εἰ ἐβιάσθης ἐν ἐδέσμασιν, ἀνάστα μεσοπορῶν ἔμεσον καὶ ἀναπαύση.

ἄκουσόν μου, τέκνον, καὶ μὴ ἐξουδενώσῃς με, καὶ ἐπ’ ἐσχάτων εὑ ῥήσεις τοὺς λόγους μου.

ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου γίνου ἐντρεχής, καὶ πᾶν ἀρρώστημα οὐ μή σοι ἀπαντήσῃ.

λαμπρὸν ἐπ’ ἄρτοις εὐλογῆσαι χείλη, μαρτυρία τῆς καλλονῆς αὐτοῦ πιστή·

πονηρῷ ἐπ’ ἄρτῳ γογγύσει πόλις, καὶ ἡ μαρτυρία τῆς πονηρίας αὐτοῦ ἀκριβής.

ἐν οἴνῳ μὴ ἀνδρίζου, πολλοὺς γὰρ ἀπώλεσεν ὁ οἶνος.

κάμινος δοκιμάζει στόμωμα ἐν βαφῇ, οὕτως οἶνος ἐν καρδίᾳ ὑπερηφάνων ἐν μέθη.

ἐπ’ ἴσον ζωῆς οἶνος ἀνθρώποις, ἐὰν πίνης αὐτὸν ἐν μέτρῳ αὐτοῦ·

τίς ζωὴ ἐλασσουμένῳ οἴνῳ; καὶ αὐτὸς ἔκτισται εἰς εὐφροσύνην ἀνθρώποις·

ἀγαλλίαμα καρδίας καὶ εὐφροσύνη ψυχῆς οἶνος πινόμενος ἐν καιρῷ αὐτάρκης·

πικρία ψυχῆς οἶνος πινόμενος πολὺς ἐν ἐρεθισμῷ καὶ [*](XXXII) ἀντιπτώματι.

πληθύνει θυμὸν μέθη ἄφρονος εἰς πρόσκομμα, ἐλαττῶν ἰσχὺν καὶ προσποιῶν τραύματα.

ἐν συμποσίῳ οἴνου μὴ ἐλέγξῃς τὸν πλησίον, καὶ μὴ ἐξουδενώσῃς ὤσῃς αὐτὸν ἐν εὐφροσύνη αὐτοῦ·