Ecclesiasticus sive Siracides (Sapientia Jesu filii Sirach)

τίς ἐδοκιμάσθη ἐν αὐτῷ καὶ ἐτελειώθη ; καὶ ἔσται εἰς καύχημα.

τίς ἐδύνατο παραβῆναι καὶ οὐ παρέβη, καὶ ποιῆσαι κακίαν καὶ οὐκ ἐποίησε ;

διὰ τοῦτο στερεωθήσεται τὰ ἀγαθὰ αὐτοῦ, καὶ τὰς ἐλεημοσύνας αὐτοῦ ἐκδιηγήσεται ἐκκλησία.

ἐπὶ τραπέζης μεγάλης καθίσας, μὴ ἀνοίξῃς φάρυγγά σου ἐπ’ αὐτῆς· καὶ μὴ εἴπῃς· πολλά γε τὰ ἐπ’ αὐτῆς· μνήσθητι ὅτι κακὸν [*](1751) ὀφθαλμὸς πονηρός·

πονηρότερον ὀφθαλμοῦ τί ἔκτισται,. διὰ τοῦτο ἀπὸ παντὸς προσώπου δακρύει.

οὗ ἐὰν ἐπιβλέψῃ, μὴ ἐκτείνῃς χεῖρά σου, καὶ μὴ συνθλίβου αὐτῷ ἐν τρυβλίῳ.

νόει τὰ τοῦ πλησίον ἐκ σεαυτοῦ, καὶ ἐπὶ παντὶ ῥήματι διανοοῦ.

φάγε ὡς ἄνθρωπος τὰ παρακείμενά σοι, καὶ μὴ διαμασῶ, μὴ μισηθῇς·

παῦσαι πρῶτον χάριν παιδείας, καὶ μὴ ἀπληστεύου, μή ποτε προσκόψῃς·

καὶ εἰ ἀνὰ μέσον πλειόνων ἐκάθισας, πρότερος αὐτῶν μὴ ἐκτείνῃς τὴν χεῖρά σου.

ὡς ἱκανὸν ἀνθρώπῳ πεπαιδευμένῳ τὸ ὀλίγον, καὶ ἐπὶ τῆς κοίτης αὐτοῦ οὐκ ἀσθμαίνει.

ὕπνος ὑγείας ἐπὶ ἐντέρῳ μετρίῳ· ἀνέστη πρωί, καὶ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ μετ’ αὐτοῦ·

πόνος ἀγρυπνίας καὶ χολέρα καὶ στρόφος μετὰ ἀνδρὸς ἀπλήστου.