Job

Septuaginta

Septuaginta. The Old Testament in Greek According to the Septuagint. Volume 2: I Chronicles-Tobit. Swete, Henry Barclay, editor. Cambridge: Cambridge University Press, 1896.

  1. εἴτε γὰρ ἠσέβησα, οὐκ οἶδα τῆ ψυχῇ.
  2. πλὴν ἀφαιρεῖταί μου ἡ ζωή.
[*](U+05D0A)[*](7 ηλιω] + μη ανατελλεῖ| A | κατα δε αγγελων...επενοησεν] pr asterisc U+05D0c.a om A 8 περιπατων] pr και BᵃᵇA pr ο U+05D0 | επι θαλασσης ως επ εδαφους A | επ] επι U+05D0* (επ [ras ι] U+05D0?) | om επι U+05D0* (hab U+05D0c.a a(ᵛⁱᵈ)c.c) 9 Πλιαδα A | ταμεια Bᵃᵇ (-μια B*U+05D0A) 11 υπερβη] αρ post υ et μ post ρ U+05D0* (improb U+05D01 et postea ras U+05D0?) | ου, δ ως (sic) A 12 εαν] pr και A 13 οργη A | αυτου] + δη U+05D0c.a | εκαμφθη A 14 υπακουσεται (-σηται U+05D0)] εισακουση A | διακρινη A 15 εαν] +τε U+05D0c.a A 16 τε) δε U+05D0 | om μη A | υπακουση] εισακουση A 17 γνοφω| pr εν A | συντριμματα] +μου A 18αναπλευσαι U+05D0* (αναπν. U+05D0c.ᵃ) | δε] γαρ U+05D0 19 ισχυι U+05D0Α 21 ησε- βηκα U+05D0 | πλην] διο U+05D0* πλην U+05D0c.a πλην οτι U+05D0c.a A | αφηρηται A)
537
  1. διὸ εἶπον Μέγαν καὶ δυνάστην ἀπολλύει ὀργή,
  1. ὅτι φαῦλοι ἐν θανάτῳ ἐξαισίῳ,
  2. ἀλλὰ δίκαιοι καταγελῶνται·
  1. παραδέδονται γὰρ εἰς χεῖρας ἀσεβοῦς.
  2. πρόσωπα κριτῶν αὐτῆς συνκαλύπτει·
  3. εἰ δὲ μὴ αὐτός ἐστιν, τίς ἐστιν;
  1. ὁ δὲ βίος μού ἐστιν ἐλαφρώτερος δρομέως·
  2. ἀπέδρασαν, καὶ οὐκ εἴδοσαν.
  1. ἢ καὶ ἔστιν ναυσὶν ἴχνος ὁδοῦ,
  2. ἢ ἀετοῦ πετομένου ζητοῦντος βοράν
  1. ἐάν τε γὰρ εἴπω, ἐπιλήσομαι λαλῶν,
  2. συνκύψας τῷ προσώπῳ στενάξω.
  1. σείομαι πᾶσιν τοῖς μέλεσιν,
  2. οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ ἀθῷόν με ἐάσεις.
  1. ἐπειδὴ δέ εἰμι ἀσεβῆς, διὰ τί οὐκ ἀπέθανον;
  1. ἐὰν γὰρ ἀπολούσωμαι χιόνι,
  2. καὶ ἀποκαθάρωμαι χερσὶν καθαραῖς,
  1. ἱκανῶς ἐν ῥύπῳ με ἔβαψας,
  2. ἐβδελύξατο δέ με ἡ στολή.
  1. οὐ γὰρ εἶ ἄνθρωπος κατʼ ἐμὲ ᾧ ἀντικρινομαι,
  2. ἳνα ἔλθωμεν ὁμοθυμαδὸν εἰς κρίσιν.
  1. εἲθε ἦν ὁ μεσίτης ἡμῶν καὶ ἐλέγχων
  2. καὶ διακούων ἀνὰ μέσον ἀμφοτέρων·
  1. ἀπαλλαξάτω ἀπʼ ἐμοῦ τὴν ῥάβδον,
  2. ὁ δὲ φόβος αὐτοῦ μή με στροβείτω,
  1. καὶ οὐ μὴ φοβηθῶ ἀλλὰ λαλήσω·
  2. οὐ γὰρ οὕτω συνεπίσταμαι,
  1. κάμνων τῇ ψυχῇ μου.
  2. στένων ἐπαφήσω ἐπʼ αὐτὸν τὰ ῥήματά μου·
    3. [*](22 απολυει A 23 εξαισιω (εξωσ. A)] + απολουνται A 24 αυ U+05D0A πης] αυτου A | συγκαλυπτει Bᵃᵇ | om τις εστιν U+05D0c.ᵃ A 25 εστιν λαφρωτερος (ελαφροτ. BᵃᵇU+05D0A)] ελαφρ. εστιν A | απεδρασαν] απεδρα A | ιδοσαν] ιδον A 26 βορρᾶ| A 27 συγκυψας Bᵃᵇ 28 σειομαι] γαρ A | μεεσιν U+05D0* (μελ. U+05D0¹) 29 om δε A 30 απολουσομαι A | ερσι A 31 με εν ρυπω A | στολη] μου A 32 ω] ου A 33 ειθε] ι γαρ A | ελεγχων] ο διελεγχων A | διακουων] διακρινων A | αμφοτερων] + δυειν δε μοι χρια A 34 ραβδον] + αυτου A | ο δε φοβος] και ο φοβος A 5 om μη U+05D0* (hab U+05D0c.ᵃ) | αλλα] αν U+05D0* (αλλα U+05D0c.ᵃ) | ουτω] αυτω U+05D0* ουτως U+05D0c.a a m A | συνεπισταμαι] +εμαυτω αδικον U+05D0c.aA X 1 om καμνων τη ψυχη ου U+05D0* (hab U+05D0c.ᵃ) | καμνων] καμνω δε (inc stich) A | επαφησω επ αυτον] επ μαυτον επαφ. A | τα ρηματα] τον θυμον A)
    538
    [*](B)
  3. λαλήσαω πικρίᾳ ψυχῆς μου συνεχόμενος.
  1. καὶ ἐρῶ πρὸς Κύριον Μή με ἀσεβεῖν δίδασκε·
  2. καὶ διὰ τί με οὕτως ἔκρινας;
  1. ἢ καλόν σοι ἐὰν ἀδικήσω;
  2. ὅτι ἀπείπω ἔργα χειρῶν σου,
  3. βουλῆ δὲ ἀσεβῶν προσέσχες;
  1. ἢ ὥσπερ βροτὸς ὁρᾷ καθορᾷς;
  2. ἢ καθὼς ὁρᾷ ἄνθρωπος βλέψῃς
  1. ἢ ὁ βίος σου ἀνθρώπινός ἐστιν,
  2. ἢ τὰ ἔτη σου ἀνδρός;