Proverbia

Septuaginta

Septuaginta. The Old Testament in Greek According to the Septuagint. Volume 2: I Chronicles-Tobit. Swete, Henry Barclay, editor. Cambridge: Cambridge University Press, 1896.

  1. συμπορευόμενος σοφοῖς σοφὸς ἔσῃ,
    2. [*](8 υπισταται U+05D0* (υφ. U+05D01) 9 a ελεουσῑ) A 12 εν αρχ. Bfort εναρ- U+05D0A χομενος U+05D0A | βοηθων] βοηθειν U+05D0c.a (-θιν) A | αγαθη] om U+05D0* (hab U+05D0c.a) κακη A 13 a δουλιω U+05D0* (δολ. U+05D01? c.a) | εσταγαθον U+05D0* (εσται αγ. U+05D0c.a) | πραξις U+05D0*vid (-ξεις U+05D0c.a) 15 διδωσι A | απωλια U+05D0 16 εξεπετασε U+05D0 17 σοφος] πιστος U+05D0* (σοφ. U+05D0c.a) 18 παιδια U+05D0Α 19 ηδυνουσι U+05D0 20 συμπορευο- μενος 1⁰] pr ο U+05D0c.aA | εση] εσται U+05D0c.aA)
    442
    [*](B)
  2. ὁ δὲ συμπορευόμενος ἄφροσι γνωσθήσεται.
  1. ἁμαρτάνοντας καταδιώξεται κακά,
  2. τοὺς δὲ δικαίους καταλήμψεται ἀγαθά.
  1. ἀγαθὸς ἀνὴρ κληρονομήσει υἱοὺς υἱῶν,
  2. θησαυρίζεται δὲ δικαίοις πλοῦτος ἀσεβῶν.
  1. δίκαιοι ποιήσουσιν ἐν πλούτῳ ἔτη πολλά,
  2. ἄδικοι δὲ ἀπολοῦνται συντόμως.
  1. ὃς φείδεται τῆς βακτηρίας, μισεῖ τὸν υἱὸν αὐτοῦ,
  2. ὁ δὲ ἀγαπῶν ἐπιμελῶς παιδεύει.
  1. δίκαιος ἔσθων ἐμπιπλᾷ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ,
  2. ψυχαὶ δὲ ἀσεβῶν ἐνδεεῖς.
  • σοφαὶ γυναῖκες ᾠκοδόμησαν οἴκους,
  • ἡ δὲ ἄφρων κατέσκαψεν ταῖς χερσὶν αὐτῆς.
    1. ὁ πορευόμενος ὀρθῶς φοβεῖται τὸν κύριον,
    2. ὁ δὲ σκολιάζων ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ ἀτιμασθήσεται.
    1. ἐκ στόματος ἀφρόνων βακτηρία ὕβρεως,
    2. χείλη δὲ σοφῶν φυλάσσει αὐτούς.
    1. οὗ μή εἰσιν βόες, φάτναι καθαραί·
    2. οὗ δὲ πολλὰ γενήματα, φανερὰ βοὸς ἰσχύς.
    1. μάρτυς πιστὸς οὐ ψεύδεται,
    2. ἐκκαίει δὲ ψευδῆ μάρτυς ἄδικος.
    1. ζητήσεις σοφίαν παρὰ κακοῖς καὶ οὐχ εὑρήσεις,
    2. αἴσθησις δὲ παρὰ φρονίμοις εὐχερής.
    1. πάντα ἐναντία ἀνδρὶ ἄφρονι,
    2. ὅπλα δὲ αἰσθήσεως χείλη σοφά.
    1. σοφία πανούργων ἐπιγνώσεται τὰς ὁδοὺς αὐτῶν,
    2. ἄνοια δὲ ἀφρόνων ἐν πλάνῃ.
    1. οἰκίαι παρανόμων ὀφειλήσουσιν καθαρισμόν,
    2. οἰκίαι δὲ δικαίων δεκταί.
    1. καρδία ἀνδρὸς αἰσθητική, λυπηρὰ ψυχὴ αὐτοῦ·
    2. ὅταν δὲ εὐφραίνηται, οὐκ ἐπιμίγνυται ὕβρει.
    1. οἰκίαι ἀσεβῶν ἀφανισθήσονται,
    2. σκηναὶ δὲ κατορθούντων στήσονται.
    [*](U+05D0A)[*](20 συμπορευομενος 2⁰] συνρεμβομενος A | αφροσι] αφρονι U+05D0* (αφροσι U+05D0c.a) αφροσιν A 22 αγαθος] pr ο A 25 εσθων] εσθιων U+05D0c.a XIV 1 κατ- εσκαψεν] κατεστρεψεν A 2 om δε U+05D0* (hab U+05D0c.a) 3 φυλαξει A 5 εκκαει U+05D0* (εκκαιει U+05D0c.a ) 9 παρανομων] αφρονων A | οφιλησουσι U+05D0* (-σῑ ut vid U+05D0c.a) 10 υβρει Bᵃᵇ (υβρι B*U+05D0)] υβριν A)
    443
    1. ἔστιν ὁδὸς ἣ δοκεῖ παρὰ ἀνθρώποις ὀρθὴ εἶναι,
      2. [*](B)
    2. τὰ δὲ τελευταῖα αὐτῆς ἔρχεται εἰς πυθμένα ᾅδου.
    1. ἐν εὐφροσύναις οὐ προσμίγνυται λύπη,
    2. τελευταία δὲ χαρὰ εἰς πένθος ἔρχεται.
    1. τῶν ἑαυτοῦ ὁδῶν πλησθήσεται θρασυκάρδιος,
    2. ἀπὸ δὲ τῶν διανοημάτων αὐτοῦ ἀνὴρ ἀγαθός.