Psalmi
Septuaginta
Septuaginta. The Old Testament in Greek According to the Septuagint.
Volume 2: I Chronicles-Tobit. Swete, Henry Barclay, editor. Cambridge: Cambridge University Press,
1896.
ὅτι βραχίονες ἁμαρτωλῶν συντριβήσονται, ὑποστηρίζει δὲ τοὺς δικαίους Κύριος.
γινώσκει Κύριος τὰς ὁδοὺς τῶν ἀμώμων, καὶ ἡ κληρονομία αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα ἔσται·
οὐ καταισχυνθήσονται ἐν καιρῷ πονηρῷ, καὶ ἐν ἡμέραις λιμοῦ χορτασθήσονται.
ὅτι οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπολοῦνται, οἱ δὲ ἐχθροὶ τοῦ κυρίου ἅμα τῷ δοξασθῆναι αὐτοὺς καὶ §ὑψωθῆναι [*] (§ Τ) ἐκλιπόντες ὡσεὶ καπνὸς ἐξέλιπον.
δανίζεται ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ οὐκ ἀποτίσει ὁ δὲ δίκαιος οἰκτείρει καὶ διδοῖ
ὅτι οἱ εὐλογοῦντες αὐτὸν κληρονομήσουσι γῆν, οἱ δὲ καταρώμενοι αὐτὸν ἐξολοθρευθήσονται.
παρὰ Κυρίου τὰ διαβήματα ἀνθρώπου κατευθύνεται. καὶ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ θελήσει·
ὅταν πέσῃ οὐ καταραχθήσεται, ὅτι Κύριος ἀντιστηρίζει χεῖρα αὐτοῦ.
νεώτερος ἐγενόμην καὶ γὰρ ἐγήρασα, καὶ οὐκ ἴδον δίκαιον ἐνκαταλελιμμένον οὐδὲ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ζητοῦν ἄρτους.
ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλεῷ καὶ δανίζει, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἰς εὐλογίαν ἔσται.
ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθόν, καὶ κατασκήνου εἰς αἰῶνα αἰῶνος.
ὅτι Κύριος ἀγαπῷ κρίσιν, καὶ οὐκ ἐνκαταλείψει τοὺς ὁσίους αὐτοῦ, [*] (15 εισελθοι] εισελθατω R | την καρδιαν] ψυχην U+05D0* τας καρδιας U+05D0c.a | συν. U+05D0ART τριβειη U+05D0c.aA (-βίη) R 17 Κυριος BU+05D0*c.bR*] pr ο U+05D0c.aARa 18 τον αιωνα] om τον U+05D0c.a A 20 τω δοξασθηναι] του δοξ. R | εκλιποντες B*ᵇ⁽ᵛⁱᵈ)U+05D0] εκλειποντες BᵃAT | εξελειπον AΤ 21 δανειζ. Bᵃᵇ (item 26) | διδοι] διδωσιν U+05D0c.a (διδοι U+05D0c.b AT 22 κληρονομησουσιν RT | εξολεθρ.U+05D0ART T 23 τα διαβ. ανθρωπου (ἄνου sic Τ) κατευθ.] κατευθ. τα διαβ. ανδρι U+05D0* τα δ. ανδρι κατευθ. U+05D0c.a | θελησει] + σηφοδρα ART 24 πεσειται R 25 ειδον BᵃᵇA | εγκαταλελειμμ. Bᵃᵇ εγκαταλελιμμ. A | ζητειν R 26 ελεει BᵃᵇA | δανιζει] + ο δικαιος AT 27 om αιωνος U+05D0* (hab U+05D0c.a) 28 εγκαταλειψ. BabA) 260
[*] (B) εἰς τὸν αἰῶνα φυλαχθήσονται· ἄμωμοι ἐκδικηθήσονται, καὶ σπέρμα ἀσεβῶν ἐξολοθρευθήσεται.
δίκαιοι δέ κληρονομήσουσι γῆν, καὶ κατασκηνώσουσιν εἰς αἰῶνα αἰῶνος ἐπʼ αὐτῆς.
στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ λαλήσει κρίσιν·
ὁ νόμος τοῦ θεοῦ αὐτοῦ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ, καὶ οὐχ ὑποσκελισθήσεται τὰ διαβήματα αὐτοῦ.
κατανοήσει ὁ ἁμαρτωλὸς τὸν δίκαιον, καὶ ζητεῖ τοῦ θανατῶσαι αὐτόν·
ὁ δὲ κύριος οὐ μὴ ἐνκαταλίπῃ αὐτὸν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ, οὐδὲ μὴ καταδικάσῃ αὐτὸν ὅταν κρίνηται αὐτῷ.
ὑπόμεινον τὸν κύριον καὶ φύλαξον τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, καὶ ὑψώσει σε τοῦ κατακληρονομῆσαι τὴν γῆν, ἐν τῷ ἐξολεθρεύεσθαι ἁμαρτωλοὺς ὄψῃ.
εἶδον ἀσεβῆ ὑπερυψούμενον καὶ ἐπαιρόμενον ὡς τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου·
καὶ παρῆλθον, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν· καὶ ἐζήτησα αὐτόν, καὶ οὐχ εὑρέθη ὁ τόπος αὐτοῦ.