Machabaeorum iv

Καὶ ὁ Ἐλεάζαρος, ὥσπερ πικρότερον διὰ τῆς συμβουλίας αἰκισθείς, ἀνεβόησεν

Μὴ οὕτως κακῶς φρονήσαιμεν, οἱ Ἀβραὰμ παῖδες, ὥστε μαλακοψυχήσαντας ἀπρεπές ἡμῖν δρᾶμα ὑποκρίνασθαι

καὶ γὰρ ἀλόγιστον, εἰ πρὸς ἀλήθειαν ζήσαντες [*](37 αγνον] + δε U+05D0c.a εισδεξονται U+05D0* (προσδεξ, U+05D0c.a ) 38 περι] υπερ U+05D0 | U+05D0 ευσεβιας U+05D0 VII αντιρητορευσαντος U+05D0* (αντιρρ. U+05D0c.ᵃ) 2 εκκεκοσμη- μενον] ενκοσμουμενον U+05D0 τη περι την ευσεβιαν ευσχημοσυνη U+05D0 6 τον ουρανον] om τον U+05D0 ταις] τας A* (ι superscr A¹) τα (sic) πλευρας U+05D0c.a 7 ορθρο A ακλινη] ν sup ras et η in mg A¹ 8 εξανιστατο U+05D0* (-σταιτο U+05D0c.a ) 9 υπεμενε U+05D0 11 γε] γεν (sic) A om επι U+05D0 | ευτυχια] ευψυχια U+05D0 13 της συνηθειας (ϊυν. A* συν. A?)] την συνηθειαν U+05D0* (της συνηθειας U+05D0c.a) θαυμαστω] θαυμασμω U+05D0 των του βασ.] om των U+05D0 14 om τι (hab U+05D0¹?c) απολλεις αλογιστως U+05D0 15 μεν] μεντοι U+05D0 | συ] σε A αποκρινομενος U+05D0c.a (postea restit υποκρ.) απογευεσθαι U+05D0 | σωζοιο U+05D0 18 ζησαντας U+05D0c.a)

καὶ αὐτοὶ μὲν ἡμεῖς γενοίμεθα τοῖς νέοις ἀσεβείας τύπος, ἵνα παράδειγμα γενώμεθα τῆς μιεροφαγίας.

αἰσχρὸν γὰρ εἰ ἐπιβιώσομεν ὀλίγον χρόνον, καὶ τοῦτον καταγελώμενοι πρὸς ἁπάντων ἐπὶ δειλίᾳ·

καὶ ὑπὸ μὲν τοῦ τυράννου καταφρονηθῶμεν ὡς ἄνανδροι, τὸν δε θεῖον ἡμῶν νόμον μέχρι θανάτου μὴ προασπίσαιμεν.

πρὸς ταῦτα ὑμεῖς μέν, ὦ Ἀβραὰμ παῖδες, εὐγενῶς ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας τελευτᾶτε.

οἱ δὲ τοῦ τυράννου δορυφόροι, τί μέλλετε;

Πρὸ τὰς ἀνάγκας οὕτως μεγαλοφρονοῦντα αὐτὸν ἰδόντες, καὶ μηδέ πρὸς τὸν οἰκτειρμὸν αὐτῶν μεταβαλλόμενοι, ἐπὶ τὸ πῦρ αὐτὸν ἤγαγον.

ἔνθα διὰ κακοτέχνων ὀργάννων καταφλέγοντες αὐτὸν ὑπερίπτοσαν καὶ δυσώδεις χυλοὺς εἰς τοὺς μυκτῆρας αὐτοῦ κατέχεον.

ὁ δὲ μέχρι ἀστέων ἤδη κατακεκαυμένος καὶ μέλλων λιποθυμεῖν, ἀνέτεινεν τὰ ὄμματα πρὸς τὸν θεόν, καὶ εἶπεν

Σὺ οἶσθα, θεέ, παρόν μοι σώζεσθαι, βασάνοις καυστικαῖς ἀποθνήσκω διὰ τὸν νόμον.

ἵλεως γενοῦ τῷ ἔθνει σου, ἀρκεσθεὶς τῇ ἡμετέρᾳ περὶ αὐτῶν δίκῃ.

καθάρσιον αὐτῶν ποίησον τὸ ἐμὸν αἷμα, καὶ ἀντίψυχον αὐτῶν λάβε τὴν ἐμὴν ψυχήν.

καὶ ταῦτα εἰπὼν ὁ ἱερὸς ἀνὴρ εὐγενῶς ταῖς βασάνοις ἐναπἐθανεν, καὶ μέχρι τῶν τοῦ θανάτου βασάνων ἀντέστη τῷ λογισμῷ διὰ τὸν νόμον.

ὁμολογουμένως οὖν δεσπότης ἐστιν τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴς λογισμός.

εἰ γὰρ τὰ πάθη τοῦ λογισμοῦ κεκρατήκει, τούτοις ἂν ἀπεδόμην τὴν τῆς ἐπικρατίας μαρτυρίαν.

νυνὶ δὲ τοῦ λογισμοῦ τὰ πάθη νικήσαντος, αὐτῷ προσηκόντως τὴν τῆς ἡγεμονίας προσνέμομεν ἐξουσίαν.

καὶ δίκαιόν ἐστιν ὁμολογεῖν ἡμᾶς τὸ κράτος εἶναι τοῦ λογισμοῦ, ὅπου γε καὶ τῶν ἔξωθεν ἀλγηδόνων ἐπικρατεῖ

ἐπεὶ καὶ γελοῖον. καὶ οὐ μόνον τῶν ἀλγηδόνων ἐπιδείκνυμι κεκρατηκέναι τὸν λογισμόν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἡδονῶν κρατεῖν, μηδὲ αὐταῖς ὑπείκειν.