Exodus
Septuaginta
Septuaginta. The Old Testament in Greek According to the Septuagint. Volume 1: Genesis-IV Kings. Swete, Henry Barclay, editor. Cambridge: Cambridge University Press, 1901.
καὶ ἐκ τούτων λεπτόν, καὶ θήσεις ἀπέναντι τῶν μαρτυρίων ἐν τοῦ μαρτυρίου, ὅθεν γνωσθήσομαί σοι ἐκεῖθεν· ἅγιον τῶν ἠίων ἔσται ὑμῖν.
θυμίαμα κατὰ τὴν σύνθεσιν ταύτην οὐ ποιήσετε ὑμῖν αὐτοῖς· ἁγίασμα ἱστᾶι ὑμῖν κυρίῳ·
ὃς ἅν ποιήση ὡσαύτως ὥστε ὀσφραίνεσθαι ἐν αὐτῷ, ἀπολεῖται ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.
Καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων
Ιδοὺ ἀνακέκλημαι ἐξ ὀνόματος τὸν Βεσελεήλ τὸν τοῦ οὐρείου τὸν Ὥρ τῆς φυλῆς Ἰούδα,
καὶ ἐνέπλησα αὐτὸν πνεῦμα θεῖον σοφίας καὶ συνέσεως καὶ ἐπίστη· μὴς ἐν παντὶ ἔργῳ,
διανοεῖσθαι καὶ ἀρχιτεκτονῆσαι, ἐργάζεσθαι τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον καὶ τὸν χαλκόν, καὶ τὴν ὑάκινθον καὶ τὴν πορφύραν καὶ τὸ κόκκινον τὸ νηστόν,
καὶ τὰ λιθουργικά, καὶ εἰς τὰ ἔργα τὰ τεκτονικὰ τῶν ξύλων, ἐργάζεσθαι κατὰ πάντα τὰ ἔργα.
καὶ ἐγὼ ἔδωκα αὐτὸν καὶ τὸν Ἐλιὰβ τὸν τοῦ Ἀχισαμὰχ ἐκ φυλῆς Δάν· καὶ παντὶ συνετῷ καρδίᾳ δέδωκα σύνεσιν, καὶ ποιήσουσιν πάντα ὅσα σοι συνέταξα·
τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς [*](27 om καὶ τὴν σκήνην του μαρτ. καὶ πάντα τὰ σκεύη ἀύτης AF 28 ’τον AF λουτῆρα] + καὶ τὴν βάσιν αὐτοῦ AF 32 ποιηθησεται] ποιήσεται Α 33 om αὐτοῦ 2° Α 34 χαλβάνην] καὶ χαβρανην Α 35 ἐν ἀυτῶ καθαρον] αὐτὸ θυμιαμα....καθαρον sup ras pi litt Aa | μεμιγμένον] + συν- θέσεως Aa 37 αυτοις] ἑαυτοῖς Α 38 αὐτοῦ BaA ἀύτης B*) XXXI 2 οὐρείου] οὐρίου Bb οὐρὶ Α | ’τον Ωρ] υἱοῦ lip Α 4 αρχιτεκτονησαι] ἀρχιτέκτον’ εἰν Α | τὸ νηστὸν] + καὶ τὴν βύσσον τὴν κεκλωσ μένην Α 5 καὶ εἶ τὰ ἔργα] εἰς τὰ ἔργα καὶ Α 6 ἔδωκα] δέδωκα Α | συνεταξα σοι Α)
καὶ τὰ θυσιαστήρια, καὶ τὴν τράπεζαν καὶ πάντα τὰ σκεύη αὐτῆς, καὶ τὴν λυχνίαν τὴν καθαρὰν καὶ πόντα τὰ σκεύη αὐτῆς,
καὶ τὸν λουτῆρα καὶ τὴν βόσιν αὐτοῦ,
καὶ τὰς στολὰς τὰς λειτουργικάς Ἀαρὼν καὶ τὰς στολὰς τῶν υἱῶν αὐτοῦ ἱερατεύειν μοι,
καὶ τὸ ἔλαιον τῆς χρίσεως, καὶ τὸ θυμίαμα τῆς συνθέσεως τοῦ ἁγίου· κατὰ ὅσα ἐγὼ ἐνετειλάμην σοι ποιήσουσιν.
Καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων
Καὶ σύνταξον τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ λέγων Ὀρᾶτε καὶ τὰ σάββατά μου σημεῖόν ἐστιν παρ’ ἐμοὶ κοὶ ἐν ὑμῖν εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν, ἵνα ὅτι ἐγὼ Κύριος ὁ ἁγιάζων ὑμᾶς.
καὶ φυλάξεσθε τὰ σάββατα, ὅτι ἅγιον τοῦτό ἐστιν κυρίου ὑμῖν· ὁ βεβηλῶν αὐτὸ θανάτῳ θανατωθή- σεται· πᾶς ὃς ποιήσει ἐν αὐτῷ ἔργον, ἐξολεθρευθήσεται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.
ἓξ ἡμέρας ποιήσεις ἔργα, τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα, ἀνάπαυσις ἁγία τῷ κυρίῳ· πᾶς ὅς ποιήσει ἔργον τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ θανατωθήσεται.
καὶ φυλάξουσιν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τὰ σάββατα, ποιεῖν αὐτὰ εἰς τὰς γένεὰς αὐτῶν· διαθήκη αἰώνιος
ἐν ἐμοὶ καὶ τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ, σημεῖόν ἐστιν ἐν ἐμοὶ αἰώνιον· ὅτι ἕξ ἡμέραις ἐποίησεν Κύριος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῆ ἑβδόμῃ κατέπαυσεν καὶ ἐπαύσατο.