Exodus

λέγει δὲ Μωσῆς Εἴρηκας· οὐκέτι ὀφθήσομαί σοι εἰς πρόσωπον.

Εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν Ἔτι μίαν πληγὴν ἑπάξω ἐπὶ Φαραὼ καὶ ἐπ’ Αἴγυπτον, καὶ μετὰ ταῦτα ἐξαποστελεῖ ὑμᾶς ὅταν δὲ ἐξαποστέλλῃ ὑμᾶς, σὺν παντὶ ἐκβαλεῖ ὑμᾶς ἐκβολῆ.

λάλησον οὖν κρυφῇ εἰς τὰ ὤτα τοῦ λαοῦ, καὶ αἰτησάτω ἕκαστος παρὰ τοῦ πλησίον σκεύη ἀργυρᾶ καὶ χρυσᾶ καὶ ἱματισμόν.

Κύριος δὲ ἔδωκεν τὴν χάριν τῷ λαῷ αὐτοῦ ἐναντίον τῶν Αἰγυπτίων, καὶ ἔχρησαν αὐτοῖς. καὶ ὁ ἄνθρωπος Μωυσῆς μέγας ἐγενήθη σφόδρα ἐναντίον τῶν Αἰγυκαὶ ἐναντίον Φαραὼ καὶ ἐναντίον πόντων τῶν θεραπόντων αὐαπο [*](Α) [*](19 θαλ. ἄνεμον Α | εβαλεν] ἐνέβαλεν Α | τὴν θαλ. τὴν ἐρυθρὰν Α 22 τὴν χ.] + αὐτοῦ Α 23 om τρεῖς ἡμέρας 1° Α | ἀνέστη Α | ἢν Α | κατεγεινοντο Β* Α κατεγιν. B b) 24 ὑπολείπεσθε Α 25 ποιήσωμεν Α 26 οὐχ υπολειφθ. B ab οὐκ υπολιΦθ. B*)] οὐχ υπολειφομεθα Α 27 ἠβουλήθη B a 28 λεγει] + ἀυτῶ Α 29 Μωυσης Α Χ Ι 1 εξαν] αποστελλη Α | εκβολη εκβαλει ὑμὰς Α 2 του πλήσιον] + καὶ η πάρα τῆς πλήσιον A 3 om πάντων Α)

Καὶ εἶπεν Μωυσῆς τάδε λέγει κύριος περὶ μέσας νύκτας ἐγὼ [*](B) εἰσπορεύομαι εἰς μέσον Αἰγύπτου,

καὶ τελευτήσει πᾶν πρωτότοκον ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, ἀπὸ πρωτοτόκου Φαραὼ ὃς κάθηται ἐπὶ τοῦ θρόνου, καὶ ἕως πρωτοτόκου τῆς θεραπαίνης τῆς παρὰ τὸν μύλον καὶ ἕως πρωτοτόκου παντὸς κτήνους·

καὶ ἔσται κραυγὴ μεγάλη κατὰ πᾶσαν γῆν Αἰγύπτου, ἥτις τοιαύτη οὐ γέρνεν καὶ τοιαύτη οὐκέτι προστεθήσεται. σεται.

καὶ ἐν πᾶσι τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ οὐ γρύξει κύων αὐτοῦ, οὐδὲ ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους· ὅπως ἴδῃς ὅσα παραδοξάζει κύριος ἀνὰ μέσον τῶν Αἰγυπτίων καὶ τοῦ Ἰσραήλ.

καὶ καταβήσονται πάντες οἱ παῖδές σου οὗτοι πρὸς μὲ καὶ προσκυνήσουσίν με λέγοντες σὺ καὶ πᾶς ὁ λαός σου οὗ σὺ ἀφηγῆ· καὶ μετὰ ταύτα ἐξελεύσομαι. ἐξῆλθεν οε Μωυσης ἄπο Φαραὼ μετὰ θυμοῦ.

Εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν Οὐ εἰσακούσεται ὑμῶν Φαραώ, ἵνα πληθύνων πληθύνω μου τὰ σημεῖα καὶ τὰ τέρατα ἐν γῇ Αἰγύπτῳ.

Μωσῆς δὲ καὶ Ἀαρὼν ἐποίησαν πάντα τὰ σημεῖα καὶ τὰ τέρατα ταῦτα ἐν γῆ Αἰγύπτῳ ἐναντίον Φαραώ· ἐσκλήρυνεν δὲ Κύριος τὴν καρδίαν Φαραώ, καὶ οὐκ εἰσήκουσεν ἐξαποστεῖλαι τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ ἐκ γῆς Αἰγύπτου.

Εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν καὶ Ἀαρὼν ἐν γῇ Αἰγύπτου λέγων

῾Ο μὴν οὗτος ὑμῖν ἀρχὴ μηνῶν, πρῶτός ἐστιν ὑμῖν ἐν τοῖς μησὶν τοῦ ἐνιαυτοῦ.

λήλησον πρὸς πᾶσαν συναγωγὴν υἱῶν Ἰσραὴλ λέγων τῇ δεκάτῃ τοῦ μηνὸς τούτου λαβέτωσαν ἕκαστος πρόβατον κατ’ οἴκους πατριῶν, ἕκαστος πρόβατον κατ’ οἰκίαν.

ἐὰν δὲ ὀλιγοστοὶ ὦσιν οἱ ἐν τῆ οἰκίᾳ ὥσ·τε μὴ εἶναι ἱκανοὺς εἰς πρόβατον, συλλήμψεται μεθ’ ἑαυτοῦ τὸν γείτονα τὸν πλησίον αὐτοῦ· κατὰ ἀριθμὸν ψυχῶν ἕκαστος τὸ ἀρκοῦν αὐτῷ συναριθμήσεται εἰς πρόβατον.

πρόβατον τέλειον ἄρσεν ἐνιαύσιον ἔσται ὑμῖν· ἀπὸ τῶν ἀρνῶν καὶ τῶν ἐρίφων λήμψεσθε.