Fragmenta

[278] — — 18 (ohne Lemma)

τῶι λόγωι μὲν εὗ διέρχηι πάντα, τῷι δ’ ἔργωι κακῶς.

[279] — — 31, 25 (ohne Lemma)

φύσιν ἔχειν ἄριστόν ἔστι, δεύτερον δὲ 〈μανθάνειν〉.

[280] —  flor. (III) 1, 10 H.

οὐ μετανοεῖν ἀλλὰ προνοεῖν χρὴ τὸν ἄνδρα τὸν σοφόν.

[281] — — 20, 8 H.

μὴ (ἐ)πὶ μικροῖς αὐτὸς αὐτὸν ὀξύθυμον δείκνυε.

[282] — — 20, 9 H.

ἐπιπολάζειν οὔ τι χρῆ τὸν θυμόν, ἀλλὰ τὸν νόον.

[283] — — 20, 10 H.

οὐδὲ εἰς οὐδὲν μετ’ ὀργῆς κατὰ τρόπον βουλεύεται.

[297] Anthoi. Mahaff. [Flinders Petrie Pap. I t. 3] III. Jahrh. v. Chr.a) Ἐπιχάρμου

〈ἥκιστά γ’ ὅσ〉τις δυστυχῶν βίον τ’ ἔχων 〈μηδὲν καλόν〉 τε κἀγαθὸν ψυχᾶι διδῶι, 〈ἐγὼν μὲν αὐτὸ〉ν οὔτι φασῶ μακάριον, 〈φύλακα δὲ μ〉ᾶλλον χρημάτων καλῶν 〈κακὸν〉.

εἰ δ’ εὐτυχῶν τις καὶ βίον κεκτημένος μηδὲν δόμοισι τῶν καλῶν θηράσεται, ἐγὼ μὲν αὐτὸν οὔποτ’ ὄλβιον καίω, φύλακα δὲ μᾶλλον χρημάτων δυσδαίμονα.

[299] Philo Qu. in Gen. IV 203 p. 406 Auch. porro optime dixit Epicharmus quicunque, ait, minus delinquit optimus est vir: nemo est enim innocens, nemo reprehensionis expers. et Euripides [fr. 954 N.] quicunque incontinentes sunt et redundat in eis malum inimicitiae et iniustitiae, mali sunt; in quibus autem opposita praevalent, virtute praediti; in aliis vero ita, quasi aequalis sit commixtio; ita ut nulli sint qui omnia mala habeant sine ullo bono.

[1 Vahlen 1903] Cic. Ac. II 16, 51 at cum somniavit [näml. Ennius], ita narravit visus Homerus adesse poeta [Ann. 7]; idemque in Epicharmo

nam videbar somniare med ego esse mortuum

[5] Prisc. I 341 H. (mentis ― mens)

–⏒–⏒ terra corpus es at mentis ignis est.