Fragmenta

[262] Arist. Rhet. II 21 , 1394b 13 [ohne lemma]

ἀνδρὶ δ’ ὑγιαίνευν ἄριστόν ἐστιν, ὥς γ’ ἐμὶν δοκεῖ.

[263] Arist. Rhet. II 21, 1394b 25

θνατὰ χρὴ τὸν θνατόν, οὐκ ἀθάνατα τὸν θνατὸν φρονεῖν.

[264] Cic. ad Qu. fr. III 1, 23

γνῶθι πῶς ἄλλωι κέχρηται . . .

[265] Clem. Str. IV 170 II 322, 22 St.)

εὐσεβὴς νόωι πεφυκὼς οὐ πάθοις κ’ οὐδὲν κακὸν κατθανών· ἄνω τὸ πνεῦμα. διαμενεῖ κατ’ οὐρανόν.

[266] — — V 101 (II 393, 10 St.) ὸ μὲν Ἐπίχαρμος (Πυθαγόρειος δὲ ῆν) λέγων

οὐδὲν ἐκφεύγει τὸ θεῖον· τοῦτο γινώσκειν σε δεῖ· αὐτός ἐσθ’ ἁμῶν ἐπόπτης, ἀδυνατεῖ δ’ οὐδὲν θεός.

[267] VI 12 (II 432, 11 St.)

ὡς πολὺν ζήσων χρόνον χώς ὀλίγον, οὕτως διανοοῦ.

[268] — — VI 21 (II 439, 22 St.) Vgl. 1 A1 (I 6, 15). 73a 2. 381

ἐγγύα 〈δ’〉 ἄτας 〈γα〉 θυγάτηρ, ἐγγύας δὲ ζαμία.

[269] — — VII 27 (III 20, 11 St.)

καθαρὸν ἂν τὸν νοῦν ἔχηις, ἅπαν τὸ σῶμα καθαρὸς εἰ.

[270] Cornut. theol. 14

αἴ τί κα ζατῆις σοφόν, τᾶς νυκτὸς ἐνθυμητέον.

[271]

πάντα τὰ σπουδαῖα νυκτὸς μᾶλλον ἐξευρίσκεται.

[272] Gell. I 15, 15

οὐ λέγειν τύ γ’ ἐσσὶ δεινός, ἀλλὰ σιγᾶν ἀδύνατος.

[273] [Plat.] Axioch. p. 366c

ἁ δὲ χεὶρ τὰν χεῖρα νίζει· δός τι καὶ λάβοις τί κα.

[274] Plut. Popl. 15

(πρὸς τὸν ἄσωτον) οὐ φιλάνθρωπος τύ γ’ ἔσσ’· ἔχεις νόσον, χαίρεις διδούς.

[275] — de aud. poet. 4 p. 21 E [ohne Lemma]

ποτὶ [τὸν] πονηρὸν οὐκ ᾄχρηστον ὅπλον ἁ πονηρία.

[284] Stob. flor. (III) 29, 54 H.

ἁ δὲ μελέτα φύσιος ἀγαθᾶς πλέονα δωρεῖται, φίλοι.

[285] — 38, 21 H.

τίς δὲ κα λώιη γενέσθαι μὴ φθονούμενος, φίλοι; δῆλον ὡς ἀνὴρ παρ’ οὐδὲν ἐσθ’ ὁ μὴ φθονούμενος· τυφλὸν ἠλέησ’ ίδών τις, ἐφθόνησε δ’ οὐδὲ εἴς.

[286] — (IV) 23, 37 H.

σώφρονος γυναικὸς ἀρετὰ τὸν συνόντα μὴ ἀδικεῖν [ἄνδρα].

[287] Xenoph. Mem. II 1; 20 μαρτυρεῖ δὲ καὶ Ἐ. ἐν τῶιδε·

τῶν πόνων πυλοῦσιν ἡμῖν πάντα τἀγάθ’ οἱ θεοί.

[288]

ὧ πονηρέ, μὴ τὰ μαλακὰ μῶσο, μὴ τὰ σκλήρ’ ἔχηις.

[277] Stob. Ecl. II 15, 7

πρὸς τὸς 〈οὐ〉 πέλας πορεύου λαμπρὸν ἱμάτιον ἔχων, καὶ φρονεῖν πολλοῖσι δόξεις, τυχὸν ἴσως 〈οὐδὲν φρογῶν〉.