Orationes 49

Aristides, Aelius

Aristides. Vol. 2. Dindorf, Wilhelm, editor. Leipzig: Reimer, 1829.

Περσῶν, ἢ Λακεδαιμόνιοι ἀπὸ τῶν δείνων, ἢ ὁτιδήποτʼ ἂν, ἢ τοὐπίγραμμα ἐξαλειπτέον. ἆρά σοι καὶ τὰ τοιάδε δόξει ἀλαζονία τις εἶναι;

    Ἑλλήνων προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι Μαραθῶνι,
  1. ἔκτειναν Μήδων ἐννέα μυριάδας·
καὶ
    ἀμφί τε Βυζάντειον ὅσοι θάνον, ἰχθυόεσσαν
  1. ῥυόμενοι χώραν ἄνδρες ἀρηίθοοι·
καὶ πάντα ἐκεῖνα καλλίω τῶν σῶν οἶμαι λόγων ἐπιγράμματα, καὶ ἔτι γε μᾶλλον
    ἐξ οὗτʼ Εὐρώπην Ἀσίας δίχα πόντος ἔκρινε
  1. καὶ πόλιας θνητῶν θοῦρος Ἄρης ἐφέπει,
  2. οὐδενί πω κάλλιον ἐπιχθονίων γένετʼ ἀνδρῶν
  3. ἔργον ἐν ἠπείρῳ καὶ κατὰ πόντον ὁμοῦ.
  4. οἵδε γὰρ ἐν γαίῃ Μήδων πολλοὺς ὀλέσαντες
  5. Φοινίκων ἑκατὸν ναῦς ἕλον ἐν πελάγει
  6. ἀνδρῶν πληθούσας, μέγα δʼ ἔστενεν Ἀσὶς ὑπʼ αὐτῶν
  7. πληγεῖσʼ ἀμφοτέραις χερσὶ κράτει πολέμου.
καὶ πρό γε τούτων
    ἔθνεα Βοιωτῶν καὶ Χαλκιδέων δαμάσαντες
  1. παῖδες Ἀθηναίων,
οἶμαι λέγει τὸ ἐπίγραμμα καὶ πολλὰ ἕτερα. νὴ Δίʼ ἀλλὰ ταῦτα Ἀττικὰ καὶ θερμότερα. ἀλλʼ ὡς μὲν καὶ ἡμεῖς οὐκ εἰς ἕτερον τελοῦμεν ἔθνος τῇ προαιρέσει τῶν λόγων ἅπασι πρόδηλον. σὺ δʼ οὖν ἐξέταζε τὰ Δώρια, εἰ βούλει, καὶ τὰ Λακωνικά·
    μυριάσιν ποτὲ τῇδε τριηκοσίῃς ἐμάχοντο
  1. ἐκ Πελοποννήσου χιλιάδες τέτορες.
ἆρʼ οὖν οὐκ ἀλαζονία ταῦτα καὶ πολλὴ καὶ πρός γε αὐθάδεια λαμπρά; τετρακισχίλιοι, φασὶν, ὄντες τριακοσίαις μυριάσι πολεμίων ἀντήραμεν. ἕτεροι δʼ αὖ λέγουσιν
    ἀκμῆς ἑστηκυῖαν ἐπὶ ξυροῦ Ἑλλάδα πᾶσαν
  1. ταῖς αὑτῶν ψυχαῖς κείμεθα ῥυσάμενοι
  2. δουλοσύνας· Πέρσαις δὲ περὶ φρεσὶ πήματα πάντα
  3. ἥψαμεν, ἀργαλέης μνήματα ναυμαχίας.
  4. ὀστέα δʼ ἄμμιν ἔχει Σαλαμίς· πατρὶς δὲ Κόρινθος
  5. ἀντʼ εὐεργεσίης μνῆμʼ ἐπέθηκε τόδε.
ὥστε ὥρα σοι σκώπτειν αὐτοὺς ὡς ἀδολέσχας τινὰς νεκροὺς καὶ οὐκ εἰδότας ἡσυχίαν ἄγειν. κᾆτά σε ἀνήρ τις Σιμωνίδειος ἀμείψεται, ὤνθρωπε, κεῖσαι ζῶν ἔτι μᾶλλον τῶν ὑπὸ γῆς ἐκείνων. φέρε δὴ καὶ ταῦτα ἐξέτασον
    ἁ Μοῦσα γὰρ οὐκ ἀπόρως
  1. γεύει τὸ παρὸν μόνον, ἀλλʼ ἐπέρχεται
  2. πάντα θεριζομένα.
ταῦτʼ οὐ δοκεῖ σοι σαφῶς ὁ ποιητὴς ἑαυτὸν ἐπαινῶν λέγειν