Περὶ παθῶν
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ παθῶν, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
256a. Mon. 14, 15: χαρίειϲ: οὐδὲν εἰϲ ειϲ λῆγον ὄνομα ὑπὲρ μίαν ϲυλλαβὴν ἀρϲενικὸν τῷ ι παραλήγεται. — τὸ τοίνυν χαρίειϲ ϲημειῶδεϲ τῷ ι χρηϲάμενον πρὸ τέλουϲ. ὁ μέντοι Ἀνακρέων καὶ χαριτόειϲ εἶπεν, ἀποδοὺϲ τὸ ἐντελὲϲ τῇ λέξει.
256b. Mon. 2, 5: ἐκεῖθεν: οὐδὲν εἰϲ θεν λῆγον ἐπίρρημα τοπικὸν τῇ εἰ διφθόγγῳ παραλήγεται, ἀλλὰ μόνον τὸ ἐκεῖθεν. σιτίον δὲ τὸ πάθοϲ· ὁ γοῦν Ἀλκαῖοϲ κεινόθεν ἐϲτὶν ὅπου ἀπεφήνατο αὐτό. αἴ γάρ κ’ ἄλλοθεν ἔλθῃ, τί δὲ φὴ κήνοθεν ἔμμεναι.
256c. Il. Pr. Ζ 239. ἐταc: ὁ Ἀϲκαλωνίτηϲ τὸ ἔτηϲ ψιλωτέον φηϲίν, εἰ καὶ ἐπὶ τῶν ἑταίρων τάϲϲεται, ἐπεὶ ϲυγκοπὴ ἐγένετο ὡϲ ἀπὸ τοῦ ἥλατο ἆλτο.
[*](ad fr, *256, Herodianea origo eleganti disserendi ratione demonstratur et dictione, nam hic πρὸϲ διάφορα οὖν ϲημαινόμενα dixit similiter atque supra fr. 113 πρὸϲ τὸ ϲημαινόμενον καὶ ἡ ἀποκοπή.)[*](ad fr. *257 Nota est Herodiani consuetudo qua optionem inter duas interpretationes eligendi concedit atque sic ut posteriori principatum tribuat, quod etiam hic fecisse videtur cf. Lob. El. I 392)[*](eum subiecisse rationem τὸ πάθοϲ i. e. ϲυγκοπή. Αtqne si hoc verum est, ut videtur esse, tum locus E. Orion. ex Herodiano petitus est. ad fr. [256b]. E. M. 321, 40: ἑκεθεν: οὐδέν τῶδν εἰϲ eεν τῇ ει διφθόγγῳ παραλήγεται πλὴν τοῦ κεῖθεν, ὅπερ ἀπὸ τοῦ ἐκεινόθεν γίνεται κατὰ ϲυγκοπὴν καὶ τὸ ἐκε ἀπὸ τοῦ ἐκεῖθι. τοῦτο δὲ ἀπὸ τοῦ ἐκεινόθι καὶ τὸ ἐκεϲε ἀπὸ τοῦ ἐκεινόϲε.)258. E. M. 655, 15: ἅπαϲ: ἀμφίβολον, πότερον ἀφαίρεϲιϲ ἢ πρόϲοδοϲ. οὐδέποτε δαϲυνόμενον α ἀφαιρεῖται. πῶϲ οὖν τὸ ἅπαϲ γέγονε πᾶϲ ἐπλεόναϲε τὸ α. πῶϲ δαϲύνεται τὸ α τὸ γὰρ πλεονάζον α οὐδέποτε δαϲύνεται. ὥϲτε ἀμφίβολον. ὁρῶ δὲ καὶ τὸ θροῦϲ ὄνομα λαμβάνον τὸ α καὶ βαρυνόμενον καὶ δαϲυνόμενον ἕνεκεν ἀντεμφάϲεωϲ ἐν τῷ ἅθρουϲ. οὐκ ἄρα κεκώλυται κατὰ ταύτην τὴν ἀναλογίαν καὶ τὸ πᾶϲ ἅπαϲ ὤϲτε μᾶλλον εἶναι πρόϲοδον ἢ ἀφαίρεϲιν. ὁ δὲ Ἡρωδιανὸϲ βούλεται ἐκ τοῦ ἅμα πᾶϲ εἶναι ἐν ϲυγκοπῇ. περὶ παθῶν.
259. Ε. M. 243, 25: γυναιμανέϲ: ἐκ τοῦ μαίνω μανῶ καὶ τοῦ γυνή γυναικόϲ γίνεται γυναιμανέϲ κατὰ ϲυγκοπήν , οὐκ ἀπὸ τῆϲ γύναι κλητικῆϲ ἔχει τὴν ϲύνθεϲιν, ἀλλ’ ἀπὸ τῆϲ γυναικόϲ λέγεται γεγενῆϲθαι γυναικομανέϲ καὶκατὰ ϲυγκοπὴν γυναιμανέϲ· ἢ λέγεται ὅτι ὥϲπερ παρὰ τὸ τιμή γίνεται Τιμόθεοϲ, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ γυνή γίνεται γυνομανέϲ καὶ κατὰ μετάθεϲιν τοῦ ο εἰϲ τὴν αι δίφθογγον ὥϲπερ μεϲοπόλιοϲ με-
258a. ΙI. Pr. Ω 213. ὄντιτα: παραφυλακτέον, ὅτι ϲυλλαβὴ λείπει ἡ τι τοῦ ἐντελοῦϲ ὄντοϲ ἀντίτιτα.
258b. Arcad. 62, 8: τὸ λίχνοϲ βαρύτονον ὡϲ ϲύνθετον παρὰ τὸ λίαν χαίνειν.
258c. ΙI. Pr.Α 257 : ὄπατρον. ψιλωτέον οὐχ ὡϲ οἴονται διὰ τὴν ϲυγκοπήν· πολλὰ γάρ φαϲι διὰ τὴν ϲυγκοπὴν ψιλοῦϲθαι ἀπεδείξαμεν δὲ ἡμεῖϲ ἐν ἑτέροιϲ, ὡϲ καὶ δαϲύνεται· ἑϲτήκαμεν γοῦν καὶ ἕϲταμεν, Ἡράκλεεϲ Ἥρακλεϲ· τί οὖν ἐκώλυεν, εἰ καὶ ἀπὸ τοῦ ὁμόπατροϲ ἦν, τὸ κατὰ ϲυγκοπὴν πάλιν δαϲύνεϲθαι ἄμεινον οὖν λέγειν ὅτι φιλεῖ τὸ ο πρὸ τοῦ π κείμενον μὴ κατὰ ἀναφορικὴν ἔννοιαν ψιλοῦϲθαι.
258d. Arcad. 47, 18. τὸ ὄμαργοϲ ϲύνθετον ἀπὸ τοῦ ὁμοῦ καὶ ἀργόϲ· ἔϲτι δὲ ὄνομα κυνόϲ.
[*](ad fr. 258. Non solum extremam partem inde ab ὁ δὲ Ἡρωδιανόϲ ab hoc profectum esse, sed totum adnotamentum clarum est post ἀμφίβολον perspicuitatis causa inserui πότερον ἀφαίρεϲιϲ ἢ πρόϲοδοϲ; tum pro ἐμφάϲεωϲ scripsi ἀντεμφάϲεωϲ coll. Mon. 35, 30.)[*](ad Pr. *259. uamquam Eustathius huiuscemodi praeceptum a Choerobosco traditum esse dicit 380, 7: ὡϲ τὸ γυναιμανήϲ οὐκ ἀπὸ τῆϲ κλητικῆϲ ϲυντέθειται ὁ Χοιροβοϲκὸϲ δείκνυϲιν ἐπὶ τοῦ Βακχέβακχοϲ καὶ Ἀργειφόντηϲ καὶ τῶν ὁμοίων, tamen, nisi E. M. ex fonte primario hausit , Choeroboscum ex Herodiano pen dere manifestum est et conformatione expositionis, in qua duae sententiae com-)[*](ad fr. [258a]. improbat Lob. El.1 360.)[*](ad fr. |258). cf. Il. Pr. Ξ 351 cum Lehrsii adnotatione. Hine Herodiani esse suspicari licet E Οrion. 40, γλίχεϲθαι παρὰ τὸ λίαν ἔχεϲθαι.)ϲαιπόλιοϲ γυναιμανέϲ. ἀλλ’ οὐκ ἀπὸ τῆϲ κλητικῆϲ ϲυντέθειται· ἀπὸ γὰρ τῆϲ κλητικῆϲ οὐ ϲυντίθεται οὕτε τὸ βακχέβακχοϲ ἀπὸ τῆϲ κλητικῆϲ λέγεται ϲυντεθέν, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ Βάκχου γέγονε Βακχόβακχε καὶ τροπῇ τοῦ o εἰϲ ὲ Βακχέβακχε ὡϲ ἁλοτρίβανον ἁλετρίβανον.