Περὶ παθῶν

206e. Arcad. 62, 18: τὸ ἀμνόϲ ὀξύνεται· ἀπὸ γὰρ τοῦ α καὶ ἐπιθετικώτερον. ἄμενοϲ γὰρ παρὰ τὸ μὴ ἔχειν μένοϲ. Schel. ΒDLV ad II. B 461. Ἀϲίω ἐν λειμῶνι (Β 461) ἐν γενικῇ ἐκληπτέον καὶ χωρὶϲ τοῦ ι ὡϲ τὸ «ἐϋμμελίω Πριάμοιοs. οὕτωϲ Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῇ καθόλου.

208. Choer. 318, 24: τὸ πατήρ πατέροϲ γίνεται κατὰ ϲυγκοπὴν πατρόϲ ἐν τῇ γενικῇ καὶ μήτηρ μητέροϲ μητρόϲ καὶ θυγάτηρ θυγατέροϲ θυγατρόϲ. τὸ δὲ ἀνήρ ἀνέροϲ γενόμενον κατὰ ϲυγκοπὴν ἀνρόϲ ἐξ ἀνάγκηϲ ἐπλεόναϲε τὸ δ καὶ ἐγένετο ἀνδρόϲ οὐκ ἠδύνατο γὰρ εἰναι ἀνρόϲ χωρὶϲ τοῦ δ, ἐπειδὴ τὸ ν πρὸ τοῦ ρ οὔτε ἐν ϲυλλήψει δύναται εἰναι οὕτε ἐν διαϲτάϲει.

209. Choer. 348, 15: ἄξιόν ἐϲτι ζητῆϲαι διατί ὥϲπερ τὸ γαϲτήρ γαϲτέροϲ γίνεται κατὰ ϲυγκοπὴν γαϲτρόϲ, μὴ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὸ ἀϲτήρ ἀϲτέροϲ γίνεται κατὰ ϲυγκοπὴν ἀϲτρόϲ καὶ ἐπιλύονταί τινεϲ λέγοντεϲ ὅτι, ἐπειδὴ τὸ ἀϲτήρ ἀρϲενικόν ἐϲτι, τούτου χάριν οὐ πάϲχει ϲυγκοπήν, οὖτοι οὐκ ἀκριβῶϲ λέγουϲι. καὶ γὰρ καὶ ἐπὶ ἀρϲενικῶν ὁρᾶται πολλάκιϲ ἡ τοιαύτη ϲυγκοπὴ κατὰ τὴν γενικὴν ὡϲ ἐπὶ τοῦ πατήρ πατέροϲ πατρόϲ καὶ ἀνήρ ἀνέροϲ ἀνδρόϲ τοῦ δ μετὰ τὴν ϲυγκοπὴν πλεονάϲαντοϲ· κρεῖττον οὖν ἐϲτιν ἐπιλύϲαϲθαι οὕτωϲ· αἱ ϲυγκεκομμέναι γενικαὶ μιμεῖϲθαι θέλουϲι τὰϲ ὀξυτόνουϲ εὐθείαϲ οἶον ἡ ἀνδρόϲ γενικὴ μιμεῖται τὴν χονδρόϲ εὐθεῖαν καὶ πάλιν ἡ μητρόϲ καὶ πατρόϲ γενικὴ μιμεῖται τὴν ἰατρόϲ εὐθεῖαν. ἐπειδὴ οὖν ἡ ἀϲτέροϲ γενική, εἰ ϲυνεκόπτετο καὶ ἐγένετο ἀϲτρόϲ, οὐκ εἶχε μιμήϲαϲθαι εὐθεῖαν διὰ τοῦ ϲτροϲ ἐκφερομένην ὀξύτονον τὸ γὰρ Ἴϲτροϲ (ἔϲτι δὲ ὄνομα ποταμοῦ) βαρύνεται — τούτου χάριν ὡϲ μὴ ἔχουϲα εὐθεῖαν ἣν ὤφειλε μιμήϲαϲθαι, οὐ ϲυγκόπτεται. εἰ δέ τιϲ εἴποι ὅτι τούτῳ τῷ λόγῳ οὕτε ἡ γαϲτέροϲ γενικὴ ὤφειλε ϲυγκοπὴν ἀναδέξαϲθαι καὶ γενέϲθαι γαϲτρόϲ, οὖτε γὰρ αὕτη ἔχει εὐθεῖαν ἣν ὤφειλε μιμήϲαϲθαι —οὐδὲ γὰρ ἔχομεν ὡϲ εἴρηται εὐθεῖαν διὰ τοῦ ϲτροϲ ἐκφερομένην ὀξύτονον ˜—λέγομεν ὅτι ἐπειδὴ τὸ γαϲτήρ κατὰ τὴν εὐθεῖαν παραλόγωϲ ὀξύνθη τῶν ἄλλων τῶν εἰϲ ηρ ὑπὲρ μίαν ϲυλλαβὴν θηλυκῶν βαρυνομένων οἷον Δημήτηρ, εἰνάτηρ, μήτηρ, τούτου χάριν καὶ κατὰ τὴν γενικὴν παραλόγωϲ ἀνεδέξατο ϲυγκοπήν.

210. Ep. Cr. I 346, 17 : πατέρα: ϲυγκέκοπται ἡ γενικὴ καὶ δοτική, [*](ad fr. *208. Arcad. 128, 2 προϲτίθηϲιν ὁ τεχνικόϲ, ὅτι τὸ μητρόϲ καὶ ἀνδρόϲ καὶ πατρόϲ ἁπὸ τοῦ μητέροϲ καὶ ἀνέροϲ καὶ πατέροϲ ἐγένετο κατὰ ϲυγκοπήν, διὸ οὐκ ἐφύλαξαν τὸν τόνον et p. 129, 10 τὸ πατρόϲ καὶ ἀνδρόϲ καὶ τὸ μητρόϲ ϲυγκοπέντα ἠκολούθηϲε τῷ χαρακτῆρι τῶν εἰϲ οϲ διϲυλλάβων γενικῶν (e. g. μηνόϲ χηνόϲ γραόϲ) cf. Lob. EI. I 258.) [*](ad fr. *209. ct. Mon. 34. 24 τὰ εἰϲ νοϲ λήγοντα ὀνόματα διϲύλλαβα ὀξυνόμενα τῇ ου διφθόγγῳ παραληγόμενα ἐπ’ εὐθείαϲ ὁρᾶται, γουνόϲ, ὅθεν η δοτικὴ «εγουνῷ ἀλωῆϲ», βουνόϲ, κρουνόϲ. δῆλον οὖν ὅτι η γουνόϲ γενικὴ οὐχ ὑγιαίνει εὐθείαϲ γὰρ χαρακτῆρα ἀνεδέξατο. ἔϲτι δὲ καὶ ἐπὶ παϲῶν τῶν ἠλογημένων γενικῶν τὸ τοιοῦτον ἐπιδεῖξαι, ὡϲ ὅτι παραβαίνουϲι καὶ τοὺϲ χαρακτῆραϲ παθοῦϲαι, ad quem locum Lehrsius in hoc nostro loco vestigium huius doctrinae esse dicit. Apertum est Choeroboscum sua ex Herodiano deprompsisse, unde etiam praeceptum de anomala tonosi voc. γαϲτήρ fluxit, cf. Arcad. 19, 24, Mon. 16, 21. Similia tradit Choer. Ep. in Psalm. 8, 7.)

211. E. M. 778, 40: ἀπὸ τοῦ ὑπερδεήϲ ἡ αἰτιατικὴ ὑπερδεέα καὶ ϲυγκοπῇ  ὑπερδέα.

212. Choer. Dict. 180, 5: τὸ Ἥρακλεϲ ἀπὸ τοῦ Ἡράκλεεϲ γέγονε κατὰ ϲυγκοπὴν τοῦ ε.

213. Choer. Dict. 372, 15: τὸ χρέα καὶ κλέα ἀπὸ τοῦ χρέεα καὶ κλέεα

213a. Eust. 1446, 24. τοῦ ὄϲϲοϲ ὤφειλε τὸ δυϊκὸν γεγενῆϲθαι τὼ ὄϲϲεε, παθὸν δὲ ἀποκοπὴν ἢ ϲυγκοπήν, ἄδηλον γάρ φηϲι (sc. Hierodianus, u videtur, in Catholica) τὸ πάθοϲ, ἐποίηϲε τὸ ὄϲϲε.

213b. Choer. Dict. 463, 4: τὸ ϲπέεϲϲι ϲυγκοπὲν καὶ γενόμενον ϲπέϲϲι διὰ μὲν τὴν διϲυλλαβίαν ὤφειλεν ὀξύνεϲθαι, διὰ δὲ τὸν διπλαϲιαϲμὸν τοῦ ϲ, ὅϲτιϲ ἀεὶ ἐν βαρυνομέναιϲ δοτικαῖϲ θεωρεῖται, κατὰ τοῦτο ἐβαρύνθη. Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῇ Α ῥαψψδίᾳ τῆϲ δυϲϲειακῆϲ προϲψδίαϲ.