De prosodia catholica

Πᾶν ὄνομα διϲύλλαβον ἁπλοῦν εἰϲ ηϲ καθαρεῦον ἀϲυνάλειπτον βαρύνεται, εἰ μὴ ἔχοι πρὸ τέλουϲ μόνον τὸ υ καὶ ἰϲοϲυλλάβωϲ κλίνοιτο ἢ ϲύνθετα εἴη, Ναίηϲ, Δάηϲ Ϲκυθικὸν ἔθνοϲ· λέγονται καὶ Δάϲαι μετὰ τοῦ ϲ. Κλεύηϲ, γλοίηϲ, Βρύηϲ. Τὸ δὲ Ὑῆϲ περιϲπᾶται ἔχον τὸ υ ὥϲπερ καὶ τὸ Θυῆϲ, Κυῆϲ ἰϲοϲυλλάβωϲ κλινόμενα. τὰ δὲ περιττοϲυλλάβωϲ κλινόμενα βαρύνονται Γύηϲ Γύητοϲ βαϲιλεὺϲ τῶν Φρυγῶν, Μύηϲ πόλιϲ Ἰωνική. Ἑκαταῖοϲ Ἀϲίᾳ. τὸ δὲ λυῆϲ λυῆντοϲ ἀπὸ τοῦ λυήειϲ· καὶ τὸ ζαήϲ ὡϲ ϲύνθετον ὀξύνεται. παραιτητέον δὲ τοὺϲ βουλομέμουϲ βαρύνειν, ἴϲωϲ πλανηθένταϲ ἐκ τῆϲ αἰτιατικῆϲ τῆϲ εἰϲ ν περατωθείϲηϲ «ὦρϲε δ’ ἐπὶ ζαῆν ἄνεμον » (Od. μ 313) τοῦτο δὲ ἔδει χωρὶϲ τοῦ ν ζαῆ ὡϲ ἀκραῆ Ζέφυρον» (β 421)· ἔϲτιν οὖν Αἰολικὸν τὸ μετὰ τοῦ ν καὶ ἔδει αὐτὸ Αἰολικῶϲ βαρύνεϲθαι ὡϲ τὸ «αἰνοπάθη πατρίδ’ ἐπόψομαι» παρὰ Ἀνακρέοντι. ὁ δὲ Ἀρίϲταρχόϲ φηϲι περιϲπᾶϲθαι καὶ οὕτωϲ ἔχει ἡ παράδοϲιϲ.

Τὰ εἰϲ βηϲ διϲύλλαβα παραληγόμενα φωνήεντι βαρύνεται Λάβηϲ, λέβηϲ, Κέβηϲ, Κάβηϲ, Χάβηϲ, Ϲίβηϲ, Ἰνδικὸν ἔθνοϲ, Βύβηϲ πόλιϲ κατὰ Πευκετίουϲ καὶ τὸ ἐθνικὸν οἱ Βύβαι ὁμοφώνωϲ ὡϲ Λοκροί καὶ Δελφοί. Νούβηϲ ἔθνοϲ Λιβύηϲ παρὰ Νείλῳ. Ἀπολλόδωροϲ δευτέρῳ περὶ γῆϲ. λέγονται καὶ Νουβαῖοι ὡϲ Ϲαβαῖοι καὶ Νουβάδεϲ οἱ αὐτοί. τὸ δὲ κιβῆϲ περιϲπᾶται ἀπὸ τοῦ κιβέαϲ.

Τὰ εἰϲ γῆϲ διϲύλλαβα βαρύνονται χωρὶϲ εἰ μή τι ἐκ ϲυνθέτου καταλελειμμένον ταλελειμμένον εἴη ἢ παρώνυμον ἐπιθετικόν. τότε γὰρ περιϲπᾶται, ὅτε ϲυναλήλιπται ἢ βραχείᾳ παραλῆγον ἰϲοϲυλλάβωϲ κλίνοιτο. καὶ ἃ μὲν βαρύτονα, Μέγηϲ «Τεῦκρον Μηριόνην τε Μέγην τ’ ἀτάλαντον Ἄρηϊ» (Il. Ο 302). τοῦτο ὁ μὲν Ἀρίϲταρχοϲ βαρύνει ὡϲ Μέϲθλην τε Γλαῦκόν τε» (Il. P 216) καὶ ἐπείϲθη ἡ παράδοϲιϲ. ὁ δὲ Ἀϲκαλωνίτηϲ καὶ ἄλλοι περιϲπῶϲιν ὡϲ Ἑρμῆν καὶ Ποδῆν. τὰ γὰρ εἰϲ ηϲ λήγοντα, φαϲὶ, βαρύτονα διϲύλλαβα, ἀπὸ βραχείαϲ ἀρχόμενα, περιττοϲυλλάβωϲ κλίνεται, λέβητα, Λάχητα· εἰ δ’ οὐχ᾿ οὕτωϲ ἐκλίθη, δῆλον, ὅτι περιϲπαϲθήϲεται. ἄλλωϲ τε εἰ εὑρέθη αὐτοῦ ἡ αἰτιατικὴ ὡϲ ἀπὸ βαρυτόνου «Φυλλείδην τε Μέγητα (Il. Τ 239), ὅτε μὴ οὕτωϲ ἔχῃ, περιϲπαϲθήϲεται ὡϲ Θαλῆν καὶ Θάλητα καὶ Φαλῆν Φάλητα. ἐϲτι δὲ ὑπὲρ τοῦ Ἀριϲτάρχου πρὸϲ αὐτοὺϲ πρῶτον μὲν ἐκεῖνο εἰπεῖν, ὅτι οὐχ ἁπλῶϲ τὰ εἰϲ ηϲ, ἀλλὰ τὰ ῥηματικὰ μὴ εἰϲ τηϲ λήγοντά τὴν προειρημένην ἀναδέχεται κλίϲιν οἷον λέβηϲ, Λάχηϲ, Δάρηϲ, Χάρηϲ, πλάνηϲ πένηϲ, Τρόμηϲ, Κράτηϲ. πρόϲκειται δὲ «μὴ εἰϲ τηϲ » διὰ τὸ δότηϲ, πλύτηϲ, θύτηϲ. ἔπειτα πολλά ἐϲτι διχῶϲ κεκλιμένα. τὸ γοῦν Μύνηϲ ὁ μὲν ποιητὴϲ περιττοϲυλλάβωϲ ἔκλινεν « πέρϲεν δὲ πόλιν θείοιο Μύνητοϲ » (Il. Τ 296) ὁ δὲ Ϲοφοκλῆϲ ἐν Αἰχμαλωτίϲιν ἰϲοϲυλλάβωϲ «Μύνου Ἐπιϲτρόφου τε», μύκητά τε καὶ μύκην, εἰ καὶ πολλὰ ϲημαίνει ἡ λέξιϲ· ϲημαίνει γὰρ καὶ τούϲ ϲπινθῆραϲ τοὺϲ ἐπικειμένουϲ τοῖϲ λύχνοιϲ ὡϲ παρὰ Καλλιμάχῳ ἐν Ἑκάλῃ (fr. 4)

ϲημαίνει δὲ καὶ τούϲ ἀμανίταϲ τοὺϲ περὶ τὰ δένδρα γινομένουϲ ὡϲ παρὰ Ἀντιφάνει «ὄπτα μύκηταϲ πρινίνουϲ τοῦϲδε δύο» (Mein. fr. com. p. 557 ed. min.). ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ μέροϲ τῆϲ λαβῆϲ τοῦ ξίφουϲ «ἔνθα κρατεῖ τιϲ, οὗ πεϲόντοϲ ἐκ Περϲέωϲ Μυκήναϲ ϲυνέβη κτιϲθῆναι», ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ αἰδοῖον τοῦ ἀνθρώπου, ὅπερ ἰϲοϲυλλάβωϲ ἔκλινεν Ἀρχίλοχοϲ (fr. 96 Bergk)

καὶ ὅτι οὐ τὸ μέτρον αἴτιόν ἐϲτι, δῆλόϲ ἐϲτι Ἑκαταῖοϲ οὕτωϲ κλίναϲ· φηϲὶ γὰρ «καὶ ἐπαφήϲαϲ τὸν κολεὸν τοῦ ξίφεοϲ, τὸν μύκην εὗρεν ἀποπεπτωκότα». ὁ δὲ Ἄρατοϲ περιττοϲυλλάβωϲ ἔκλινεν «ἢ λύχνοιο μύκητεϲ ἀγείρονται περὶ μύξαν» (Dios. 244). καὶ μήποτε ταῦτα ϲυναγωνίζεται τῷ Ἀριϲτάρχῳ. καὶ γὰρ ταῦτα διχῶϲ κλιθέντα οὐ μετέβαλε τὸν τόνον, οἷϲ ὅμοιον δύναται εἶναι καὶ τὸ Μέγηϲ. Γύγηϲ ἐπὶ τοῦ γίγαντοϲ καὶ ἐπὶ τοῦ βαϲιλέωϲ τῆϲ Λυδίαϲ. Δράγγηϲ ἔθνοϲ Περϲικῆϲ. Ϲτράβων πεντεκαιδεκάτῃ (p. 721). Μόργηϲ ἔθνοϲ Ἰταλίαϲ. Βρίγηϲ ὁ κατοικήϲαϲ ἐν Μακεδονίᾳ, ἀφ’ οὗ Βριγία ἡ Τρωϊκή, τουτέϲτιν ἡ Φρυγία. Βρύγηϲ ἔθνοϲ Μακεδονικὸν προϲεχὲϲ Ἰλλυριοῖϲ ὃ καὶ Βρύξ, Μίϲγηϲ ἔθνοϲ Ἰβήρων. Ἑκαταῖοϲ Εὐρώπῃ, Λίργηϲ, Ἄργηϲ κύριον «Βρόντην τε Ϲτερόπην τε καὶ Ἄργηϲ ὀβριμόθυμον παῤ Ἡϲιόδῳ (Τheogon. 140). τὸ μέντοι ἀργήϲ ἐπιτεθικὸν ὥϲπερ καὶ τὸ ἀγήϲ ἀπὸ ϲυνθέτου καταλελειμμένον τοῦ ἀαγήϲ ὁ μὴ κλώμενοϲ. τὸ δὲ Μογῆϲ καὶ Δρογῆϲ ἰϲοϲυλλάβωϲ κλινόμενα περιϲπᾶται. καὶ τὸ ἀργῆϲ ἐκ τοῦ ἀργήειϲ καὶ τὸ φθογγῆϲ ἐκ τοῦ φθογγήειϲ καὶ τὸ Αὐγῆϲ ἐκ τοῦ Αὐγέαϲ.

Τὰ εἰϲ δηϲ διϲύλλαβα μὴ διὰ τοῦ ουϲ κλινόμενα ἢ τὸ ο παραληγόμενα βαρύνονται, Πύδηϲ πόλιϲ καὶ ποταμὸϲ Πιϲιδίαϲ ὡϲ παρὰ Ἀντιμάχῳ «καδδ᾿ ᾖα Πύδην ἐρόεντα (fr. 79 Duebner) καὶ «Πύδητοϲ τηλεκλείτου ποταμοῖο» (ibid.). ᾅδηϲ, Γράδηϲ, Μένδηϲ πόλιϲ Αἰγύπτου παρὰ τὴν Λύκων πόλιν. Ϲτράβων ιζ΄ (p. 802), καὶ Λύκων πόλιϲ καὶ Μένδηϲ, ὅπου τὸν Πάνα τιμῶϲι καὶ τὸν τράγον» Πάνδηϲ καὶ Ϲίνδηϲ ἔθνη Ἰνδικά, Ἔϲδηϲ ἔθνοϲ Ἰβηρικόν. Ἑκαταῖοϲ Εὐρώπῃ. Ἴδηϲ. Ὕδηϲ, ἐξ οὗ ἡ πόλιϲ Ὑδιϲϲόϲ. τὸ μέντοι ψευδήϲ καὶ φραδήϲ ἐπιθετικά. καὶ τὸ Ποδῆϲ καὶ Ῥοδῆϲ περιεϲπάϲθη, ὅτι τὸ ο παραλήγει.

Τὰ εἰϲ ηϲ ἀϲυνάλειπτα βαρύνονται, Ἄνθηϲ, Ϲκύθηϲ ἔθνοϲ Θρᾴκιον ἀπὸ Ϲκύθου παιδὸϲ Ἡρακλέουϲ· τινὲϲ δὲ ἀπὸ τοῦ ϲκύζεϲθαι. ὀργιλώτατοι γάρ. «Ϲκύθηϲ ὅμιλοϲ» (Aeschyl. Prom. 415) καὶ «Ϲκύθην ἐϲ οἶμον» (ibid. v. 2) καὶ «Ϲκύθηϲ ϲίδηροϲ» (Septem 799). ὅθεν τὸ ἀποϲκυθίϲαι τὸ τῷ ϲιδήρῳ τὰϲ τρίχαϲ τεμεῖν. Ϲεύθηϲ, Λάχηϲ, Πάχηϲ, λέϲχηϲ, Ϲάκηϲ ἔθνοϲ· τοὺϲ Ϲκύθαϲ οὕτω φαϲίν, ἀπὸ τοῦ ὅπλου, ὅτι αὐτὸ εὕραντο. Μέληϲ ποταμὸϲ Ϲμυρναῖοϲ, Μήληϲ ποταμὸϲ Κολοφῶνοϲ, Πόλληϲ, Κόμηϲ κύριον, Τρόμηϲ πατὴρ Αἰϲχίνου τοῦ ῥήτοροϲ, Ϲάπηϲ ἔθνοϲ Θράκηϲ, λέγονται καὶ Ϲαπαῖοι καὶ Ϲάϊοι, τάπηϲ, Βρύκηϲ ἔθνοϲ Θράκηϲ. λέγονται καὶ Βρυκεῖϲ καὶ Βρυκήϊοι, Μήκηϲ ἔθνοϲ μεταξὺ Καρμανίαϲ καὶ Ἀραβίαϲ. Βύζηϲ, ἀφ᾿ οὗ κατά τιναϲ Βυζάντιον ἐκτίϲθη. Βούϲηϲ ἔθνοϲ Μήδων· Ἡρόδοτοϲ πρώτῃ (101). Κάλπηϲ λιμήν. Τύμηϲ πόλιϲ Λιβύηϲ. Γέτηϲ Θρᾳκικὸν ἔθνοϲ καὶ τὸ κύριον. Ῥιανὸϲ δὲ Γετηνοὺϲ αὐτούϲ φηϲι. Ἄϲτηϲ ἔθνοϲ Θρᾴκηϲ. Ἀρτεμίδωροϲ. Κέλτηϲ· οὕτωϲ γὰρ Ϲτράβων φηϲὶ τοὺϲ Κελτούϲ. Κώφηϲ Ἰνδικὸϲ ποταμόϲ, ὡϲ Ϲτράβων Χοάϲπηϲ εἰϲ τὸν Κώφην ἐμβάλλει» (p. 697) καὶ πάλιν μετὰ τὸν Κώφην ὁ Ἰνδόϲ, εἶτα ὁ Ὑδάϲπηϲ, εἶτα ὁ Ἀκεϲίνηϲ καὶ ὕϲτατοϲ ὁ Ὕπανιϲ (ibid.). Ἀριϲτοτέληϲ δὲ ἐν πέμπτῳ περὶ Ἀλεξάνδρου τὸν Κωφῆνά φηϲιν ὡϲ ϲωλῆνα. δότηϲ, πλύτηϲ, θύτηϲ, πράτηϲ. τὸ μέντοι κριτήϲ ὀξύτονον καὶ τὸ ψαλτήϲ δὲ Ἀττικῶϲ ὀξύνεται, ὡϲ ἱϲτορεῖ Ἀπολλόδωροϲ, καὶ ἔτι τὸ λῃϲτήϲ ἀπὸ τοῦ ληϊϲτήϲ τριϲυλλάβου· διὸ ἔχει προϲκείμενον τὸ ῑ. τὸ δὲ πότηϲ ἀρϲενικόν, τὸ δὲ ποτήϲ θηλυκόν. τὸ μέντοι ψιλήϲ παῤ Αἰϲχύλῳ ἐπιθετικόν. τὸ δὲ Πυθῆϲ ϲυναλήλιπται.

Τὰ εἰϲ ηϲ διϲύλλαβα μὴ ὄντα τοπικὰ ἢ ϲυναληλιμμένα βαρύνονται, ἔχοντα πρὸ τοῦ η ἢ ϲ ἢ ξ. Ξέρξηϲ, Χρύϲηϲ. Μάϲηϲ πόλιϲ Ἀργείων. Παυϲανίαϲ δευτέρῳ (c. 36, 2) «ὁδόϲ ἐϲτιν ἐπὶ Μάϲητα». Ὅμηροϲ «οἵ τ᾿ ἔχον Αἴγιναν Μάϲητά τε κοῦροι Ἀχαιῶν» (Β 562). λέγεται δὲ ἡ πόλιϲ καὶ ἡ Μάϲητοϲ. Πέρϲηϲ τὸ ἔθνοϲ. λέγεται καὶ Πέρϲηϲ ὄνομα. Βοῦϲηϲ, Μάρϲηϲ, ἀφ᾿ οὗ Μαρϲύα πόλιϲ Φοινίκηϲ. τὸ δὲ καϲῆϲ τὸ πιλωτὸν ἱμάτιον περιϲπᾶται. τὸ δὲ Κιϲϲῄϲ ὀξύνεται ὡϲ ἐπίθετον.

Τὰ εἰϲ νηζ καὶ ρηϲ διϲύλλαβα ἁπλᾶ μὴ ἔχοντα κατ᾿ ἐπιπλοκὴν ϲύμφωνον βαρύνεται· εἰ δέ τι περιϲπαϲθῇ, τοῦτο κατὰ ϲυναλοιφὴν ἐγένετο ἢ ἰαμβικόν ἐϲτι καὶ ἰϲοϲύλλαβον. ὅϲα δὲ ὀξύνεται εἰϲ ουϲ ἔχει τὴν γενικὴν ἢ εἰϲ τοϲ. τὰ βαρύτονα πένηϲ, πλάνηϲ, Μύνηϲ, χλούνηϲ, Φάνηϲ. Τένηϲ ὁ Κύκνου, Τύνηϲ πόλιϲ Λιβύηϲ ἀντικρὺ Ϲικελίαϲ, Κύνηϲ ἔθνοϲ Ἰβηρίαϲ, Γένηϲ ποταμὸϲ Καππαδοκίαϲ παρὰ Ϲοφοκλεῖ, ὃϲ καὶ Γενήτηϲ καλεῖται ἐκ τῆϲ γενικῆϲ ὡϲ τῆϲ Οἰδιπόδοϲ Οἰδιπόδηϲ καὶ τρίποδοϲ τριπόδηϲ. Ϲίνηϲ ἔθνοϲ. Ἄρηϲ ὁ θεὸϲ παρὰ τὸ ἀρῶ καὶ ἀρῶμαι, ἔϲτι καὶ Ἄρηϲ χωρίον Εὐβοίαϲ. θεόπομποϲ εἰκοϲτῇ τετάρτῃ Φιλιππικῶν. Δάρηϲ· γέγονε δὲ ἤτοι παρὰ τὸ δείρω καὶ ἐκδείρω (ἐοικὸϲ γὰρ ἱερεῖ) καὶ ἐχρῆν γε αὐτὸ εἶναι Δέρηϲ ὡϲ Φέρηϲ. ἐτράπη οὖν τὸ ε εἰϲ ᾱ. ἢ παρὰ τὸ δαίω τὸ καίω ἐν πλεοναϲμῷ τοῦ ρ. Χάρηϲ. Κάρηϲ πατὴρ Κρυαϲϲοῦ, Φάρηϲ ἔθνοϲ Βοιωτίαϲ. Βέρηϲ υἱὸϲ Μακεδόνοϲ καὶ πόλιϲ Θράκηϲ ὁμωνύμωϲ. Γέρηϲ ἔθνοϲ τοῖϲ Ἴβηρϲιν ὁμοροῦν. Κύρηϲ πόλιϲ. τὸ δὲ πρηνήϲ εἰϲ ουϲ ἔχει τὴν γενικήν, τὸ δὲ Κουρήϲ Κουρῆτοϲ τὸ ἔθνοϲ «Κουρῆτεϲ τ᾿ ἐμάχοντο καὶ Αἰτωλοί». Ὅμηροϲ (Il. I 529) ὀξύνεται πρὸϲ διαϲτολὴν τοῦ «κούρητεϲ Ἀχαιῶν (Il. Τ 248). τοῦτο γὰρ ἀπὸ τοῦ κόροϲ ὁ νέοϲ κόρηϲ ὡϲ ἰαμβικὸν κλίνεται διὰ τοῦ τοϲ καὶ βαρύνεται ὡϲ πένηϲ· καὶ τὸ ἔθνοϲ δὲ οὐκ ἐχρῆν ὀξύνεϲθαι, καθότι οὐ φιλεῖ τὰ εἰϲ ηϲ λήγοντα ἐθνικὰ ὑπὲρ μίαν ϲυλλαβὴν ὀξύνεϲθαι, ἀλλὰ ϲυνεξωμοιώθη τῷ ἀδμήϲ καὶ ἀβλήϲ. «ἐκλήθηϲαν δὲ Κούρητεϲ, ὡϲ Ἀρχέμαχοϲ ὁ Εὐβοιεύϲ φηϲιν, ὅτι, ἐπεὶ οἱ πολέμιοι τῆϲ κόμηϲ αὐτῶν δραττόμενοι τῆϲ ἔμπροϲθεν κατέϲπων αὐτούϲ, ὄπιϲθεν τοῦ λοιποῦ ἐκόμων, κειρόμενοι τὰ ἔμπροϲθεν. ἔνιοι δὲ ἀπὸ ἥρωοϲ τοὔνομα ἔχειν τὸ φῦλον, οἱ δὲ ἀπὸ ὄρουϲ τοῦ Κουρίου τοὺϲ Κουρῆταϲ εἶναί φαϲιν, οἱ δὲ θηλυϲτολοῦνταϲ ὡϲ αἱ κόραι τοὔνομα ϲχεῖν τοὺϲ περὶ τὴν Αἰτωλίαν φαϲίν. εἶναι γὰρ καὶ τοιοῦτόν τινα ζῆλον ἐν τοῖϲ Ἕλληϲιν ὡϲ καὶ Ἰάονεϲ ἑλκεχίτωναϲ εἰρῆϲθαι καὶ κρώβυλον καὶ τέττιγα ἐμπλέκεϲθαι καὶ τούϲ περὶ Λεωνίδαν κτενιζομένουϲ τὴν κόμην, ὅτ᾿ ἐπεξῄεϲαν εἰϲ τὴν μάχην, καταφρονηθῆναι ὑπὸ Περϲῶν». τὸ μέντοι ϲθενῆϲ, τεχνῆϲ, λαχνῆϲ, ζαχρῆϲ ἀπὸ ϲυναλοιφῆϲ γίνονται· καὶ τὸ Φανῆϲ ἰαμβικὸν ἰϲοϲύλλαβον.

Τὰ εἰϲ ηϲ διϲύλλαβα ἔχοντα πρὸ τοῦ η ἀμετάβολον μετ᾿ ἐπιπλοκῆϲ ϲυμφώνου ἑτέρου κύρια ὄντα ἢ προϲηγορικὰ βαρύνεται, Μέϲθληϲ, μάϲθληϲ, Μάγνηϲ ὁ πολίτηϲ Μαγνηϲίαϲ ὁμωνύμωϲ τῷ οἰκιϲτῇ, Πίγρηϲ ὁ Τίγρηϲ, Ὅπληϲ· Ὅπλητεϲ δέ εἰϲιν φυλὴ παλαιά, μία τῶν τεϲϲάρων τῶν ἀπὸ Ἴωνοϲ παίδων, Πέτρηϲ λιμήν τιϲ. Μέμβληϲ, Βάμβληϲ, λάγνηϲ, Πάϲνηϲ Μάϲνηϲ ὀνόματα ποταμῶν, Τρίϲπληϲ ἔθνοϲ Θράκιον. Ἑκαταῖοϲ Εὐρώπῃ, Πάρνηϲ τὸ ὄροϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ. τοῦτο καὶ ἀρϲενικῶϲ λέγεται. Ἀντιφάνηϲ ἐν Πυραυνῷ «ἐϲ κόρακαϲ· ἥξω φέρων τε δεῦρο τὸν Πάρνηθ’ ὅλον»· καὶ θηλυκῶϲ ὡϲ παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἐν Νεφέλαιϲ (v. 323) «βλέπε νῦν δευρὶ πρὸϲ τὴν Πάρνηθα». Ἴγνηϲ ἔθνοϲ οἰκῆϲαν τὴν Ῥόδον, ὃ καὶ χωρὶϲ τοῦ ῑ λέγεται. Φάγρηϲ πόλιϲ Θράκηϲ· Ἑκαταῖοϲ Εὐρώπῃ καὶ Θουκυδίδηϲ δευτέρᾳ (c. 99). Βάβρηϲ, Ἔγκρηϲ, Ϲάτρηϲ ἔθνοϲ Θράκηϲ ὡϲ Ἑκαταῖοϲ ἐν Εὐρώπῃ φηϲίν. Γόνδρηϲ Θράκιον ἔθνοϲ. Νίγρηϲ ποταμὸϲ Λιβύηϲ καὶ ἔθνοϲ, Γύμνηϲ ἔθνοϲ· ἐκλήθη δὲ ὅτι τῷ θέρει γυμνοὶ μένουϲιν. εἴ τι δὲ περιϲπαϲθῇ, κατὰ πάθοϲ γέγονε· τὸ γὰρ τεχνῆϲ, λαχνῆϲ, ζαχρῆϲ ἀπὸ ϲυναλοιφῆϲ γίνονται. τὸ μέντοι γυμνήϲ, χερνήϲ, ἀβλήϲ, προβλήϲ, ἀδμήϲ, ἀκμήϲ ἐπιθετικὰ ὄντα ὀξύνονται.

Τὰ εἰϲ ηϲ ἐπιθετικὰ διϲύλλαβα εἰϲ ουϲ τὴν γενικὴν ποιοῦντα καὶ μὴ παθόντα ϲυγκοπὴν ὀξύνεται, ψευδήϲ, πρηνήϲ, ζαήϲ, ἁλήϲ, ϲαφήϲ, πρυλήϲ, φραδήϲ, νωθήϲ. τὸ δὲ πλήρηϲ βαρύνεται, πλειήρηϲ τάρ, ὡϲ ξιφήρηϲ, ὀλιγήρηϲ. καὶ τὸ Ἄρηϲ κύριον.

Τὰ εἰϲ ηϲ διϲύλλαβα κύρια ἔχοντα ῡ ἐν τῇ παραληγούϲῃ περιϲπᾶται, Μυῆϲ, Θυῆϲ, Κυῆϲ· βαρύνεται δὲ τὸ Βρύηϲ, Κύηϲ, Γύηϲ περιττοϲύλλαβα. τὸ γύηϲ δὲ οὐ κύριον, ἔϲτι δὲ μέτρον τι γῆϲ καὶ μέροϲ ἀρότρου κατὰ Ἡϲίοδον.

Τὰ εἰϲ ηϲ κύρια ἀπὸ ἐντελεϲτέρου περιϲπᾶται, Ἑρμῆϲ, Θαλῆϲ, Πυλῆϲ, Ποδῆϲ ὁ παῤ Ὁμήρῳ (P 590), Φαλῆϲ, Κιϲϲῆϲ, Ϲωϲῆϲ.

---Τὰ παρὰ τὸ ἄω ϲυντιθέμενα καὶ εἰϲ ηϲ λήγοντα ὀξύνεται, ἀκραήϲ, δυϲαήϲ, ὑπεραήϲ.

Τὰ παρὰ τὸ κλέοϲ ἐπίθετα ὄντα ὀξύνεται, εὐκλεήϲ, ἀκλεήϲ, δυϲκλεήϲ. κύρια δὲ ὄντα ἐν μὲν τῇ ἐντελείᾳ βαρύνεται, ἐν δὲ τῇ ϲυναιρέϲει περιϲπᾶται, Ἡρακλέηϲ, Ἡρακλῆϲ, Ϲωκλῆϲ, Προκλῆϲ, Ϲοφοκλῆϲ. ὡϲ καὶ τὰ εἰϲ εᾱϲ Ἀρτεμέαϲ Ἀρτεμῆϲ, Θαλέαϲ Θαλῆϲ, Ἀπελλέαϲ Ἀπελλῆϲ.

Τὰ εἰϲ ηϲ ἀπὸ τῶν εἰϲ ηεῑϲ περιϲπῶνται, τιμῆϲ «τιμῆϲ ἔϲεται» (l 605) οὕτωϲ καὶ τὴν αἰτιατικὴν εἶπε «καὶ χρυϲὸν τιμῆντα» (Il. Ϲ 475). τινὲϲ μὲν τὸ τιμῆϲ ὡϲ ἀπὸ τοῦ τιμήειϲ διὰ τοῦ ῑ γράφουϲιν. ἀλλὰ λόγοϲ ἐϲτίν, ὡϲ πᾶϲα εὐθεῖα ἀρϲενικοῦ ὀνόματοϲ ἐν τῇ τελευταίᾳ δύο ἔχουϲα φωνήεντα ταῦτα ἐκφωνεῖ χωρὶϲ τοῦ Θρᾷξ. καὶ ἄλλωϲ οἱ Δωριεῖϲ ἄνευ τοῦ ῑ προφέρονται τιμῆεϲ χαρίεϲ αἱματόεϲ καὶ ἡμεῖϲ λοιπὸν προϲθέϲει τοῦ ῑ γράφομεν. τεχνῆϲ, δαφνῆϲ, φθογγῆϲ, ϲθενῆϲ, λαχνῆϲ ζαχρῆϲ, ἀργῆϲ. τὸ δὲ «ὑψιπέτηϲ» (ll. Μ 202) Ἀρίϲταρχοϲ ἐβάρυνεν εὑρὼν τὸ «ὠκυπέτα χρυϲέῃϲιν ἐθείρῃϲιν» (Il. Θ 42) οὕτωϲ κεκλιμένον ὡϲεὶ καὶ ἀπὸ τοῦ παντοπώληϲ παντοπῶλα. πρόδηλον δὲ κἀκ τῶν διαλέκτων. ὑψιπέταϲ γὰρ εὑρέθη κατὰ τροπὴν τοῦ ἡ εἰϲ ᾱ, ὅπερ ζητεῖ καὶ ἡ κλίϲιϲ καὶ ἡ βαρεῖα τάϲιϲ· τινὲϲ μέντοι ἐτόλμηϲαν ὡϲ τὸ «τιμῆϲ ἔϲεται» οὕτωϲ ὑψιπετήειϲ ὑψιπετῆϲ. ἀλλ᾿ ἐπὶ μὲν τοῦ τιμῆϲ εὕρομεν αἰτιατικήν, ἥτιϲ ἐδίδαϲκε τὸ τῆϲ εὐθείαϲ πάθοϲ. ἐπὶ δὲ τοῦ ὑψιπέτηϲ οὐδὲν εὕρομεν τοιοῦτο, ἔνθεν ἐπείϲθημεν τῷ Ἀριϲτάρχῳ.

---Τὰ εἰϲ γηϲ ὑπὲρ μίαν ϲυλλαβὴν βαρύνεται, Ποδάργηϲ ἔθνοϲ Θράκηϲ, Τεκτοϲάγηϲ ἔθνοϲ Γαλατικόν· ὡϲ γὰρ Καππάδοκοϲ Καππαδόκηϲ, οὕτω Τεκτόϲαγοϲ τεκτοϲάγηϲ. Ϲαννίγηϲ ἔθνοϲ Ϲκυθίαϲ τοῖϲ Ἀβαϲγοῖϲ παρακείμενον.

Τὰ εἰϲ δηϲ πατρωνυμικὰ ἢ ὡϲ πατρωνυμικὰ βαρύνεται, Πηλείδηϲ, Ἀτρείδηϲ, Κρονίδηϲ, Θουκυδίδηϲ.

Ἰϲτέον δὲ ὅτι τὰ εἰϲ δηϲ πατρωνυμικὰ ἢ τύπου πατρωνυμικοῦ πρὸ τοῦ δ ἔχει ἢ .τὸ ᾱ ἢ τὸ ῑ. τὸ μὲν ᾱ οἷον Ἰλιάδηϲ, Μενοιτιάδηϲ, Πυλάδηϲ, Ἀλκιβιάδηϲ· Μιλτιάδηϲ, Δημάδηϲ ἐκ τοῦ Δημεάδηϲ· Ἀργεάδηϲ ὁ Ἀργεῖοϲ· Δειράδηϲ, ἀφ’ οὗ δῆμοϲ Δειράδεϲ, Δολογκιάδηϲ οἱ Δόλογκοι ἔθνοϲ Θράκηϲ· Ἐνδυμιωνιάδηϲ οἱ Ἐπειοί, Ἡλιάδηϲ ὁ Ἠλεῖϲ, Βερενικιάδηϲ ὁ Βερενικεύϲ, Παραπανιϲϲάδηϲ οἱ Παροπανίϲϲῳ ὄρει Ἰνδικῆϲ παροικοῦντεϲ. Ϲκυμνιάδηϲ ἔθνοϲ ϲὺν Γέταιϲ. Εὔδοξοϲ τετάρτῃ γῆϲ περιόδου « Ϲκυμνιάδαι καὶ Γέται». Βουτάδαι δῆμοϲ τῆϲ Αἰγηΐδοϲ φυλῆϲ ἀπὸ Βούτου τοῦ Πανδίωνοϲ· λέγονται γὰρ δῆμοι πατρωνυμικῶϲ. Ἐροιάδαι δῆμοϲ τῆϲ Ἱπποθοωντίδοϲ φυλῆϲ. Ἱπποταμάδαι τῆϲ Οἰνηΐδοϲ, Κειριάδαι τῆϲ Ἱπποθοωντίδοϲ, Λακιάδαι τῆϲ Οἰνηΐδοϲ. Παμβωτάδαι Ἐρεχθηΐδοϲ φυλῆϲ. Ὑβάδαι τινὲϲ τὸν δῆμον «Ὑβα» λέγουϲιν. Οἰνειάδαι πόλιϲ Ἀκαρνανίαϲ πρὸϲ τῷ Ἀχελῴῳ ἡ καὶ Ἐρυϲίχη· ἔϲτι καὶ ἑτέρα τῆϲ Οἰταίαϲ πόλιϲ Οἰνειάδαι. Πατριαργάδαι τόποϲ Περϲικόϲ. οἱ οἰκήτορεϲ ὁμοίωϲ Πατριαργάδαι. Παϲαργάδαι πόλιϲ Περϲική. Ἀπολλόδωροϲ ἀρϲενικῶϲ φηϲιν, θηλυκῶϲ δὲ Διότιμοϲ ἐν ἑξηκοϲτῷ πέμπτῳ παντοδαπῶν ἀναγνωϲμάτων παρατιθέμενοϲ Ἀναξιμένην ἐν μεταλλαγαῖϲ βαϲιλέων οὕτω γράφοντα «τὰϲ δὲ Παϲαργάδαϲ ἔκτιϲεν ὁ Κῦροϲ ἐφ᾿ οὖ τόπου παραταξάμενοϲ Ἀϲτυάγην ἐνίκηϲεν. ὀνομάζεται δὲ ἡ πόλιϲ διερμηνευθεῖϲα Περϲῶν ϲτρατόπεδον ». ἔοικε δὲ ἀρϲενικῶϲ καὶ θηλυκῶϲ εἰρῆϲθαι, τάχα δέ, ὅπερ ἄμεινον, ἐπὶ τῆϲ πόλεωϲ θηλυκῶϲ, ἐπὶ δὲ τῶν οἰκητόρων ἀνδρωνύμωϲ. τῷ δὲ ῑ παραλήγεται ἢ μόνῳ ἢ μετὰ ἑτέρου φωνήεντοϲ ἐν διφθόγγῳ ἢ ἀνεκφωνήτῳ. καὶ ἀνεκφωνήτῳ μὲν οἷον Μίνωϲ Μινωΐδηϲ καὶ ϲυναιρέϲει Μινῴδηϲ καὶ ἥρωϲ Ἡρωΐδηϲ καὶ Ἡρῴδηϲ, ἐν διφθόγγῳ δὲ οἷον Περιθοίδηϲ καὶ Περιθοῖδαι δῆμοϲ Οἰνηΐδοϲ φυλῆϲ, Χολλεῖδαι δῆμοϲ τῆϲ Λεοντίδοϲ φυλῆϲ. καὶ τὰ δὲ ἀπὸ τῶν εἰϲ ευϲ ὄντα πατρωνυμικὰ πάντα διὰ τῆϲ εῑ θέλουϲι γράφεϲθαι Πηλείδηϲ, Ἀτρείδηϲ, Αἰγείδηϲ, Ὠρείδηϲ. τὸ δὲ Ἀλκείδηϲ ἀπὸ τοῦ Ἀλκαῖοϲ τροπῇ τῆϲ ᾱῑ διφθόγγου εἰϲ τὴν εῑ· ἔτι τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ ωϲ Ἀττικῶν διὰ τῆϲ εῑ γράφονται Νείλεωϲ Νειλείδηϲ, Εὔνεωϲ Εὐνείδηϲ· καὶ τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ ηϲ εἰϲ ουϲ ἐχόντων τὴν γενικήν, εἰ μὲν βραχείᾳ παραλήγεται, διὰ τοῦ ι γράφεται Εὐτυχίδηϲ, Πλειϲθενίδηϲ, Ἀχαιμενίδηϲ, δηϲ εἰ δὲ μακρᾷ παραλήγεται, διὰ τῆϲ εῑ Εὐήρηϲ Εὐήρουϲ Εὐηρείδηϲ, Εὐκλείδηϲ, Ἡρακλείδηϲ, Χαρικλείδηϲ· τύπου δὲ πατρωνυμικοῦ ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ ὄντα παρετάθηϲαν διὰ τῆϲ εῑ Λυϲιθείδηϲ, Κηκείδηϲ, Καλλείδηϲ, Ἀχιλλείδηϲ, Ἐχεφυλλείδηϲ, Ϲκυθρωπείδηϲ Θαρρελείδηϲ, Φιλομηλείδηϲ «Φιλομηλείδῃ ἐπάλαιϲεν ἀναϲτάϲ» (Od. ρ 134). Κυθνείδηϲ. ῑ μόνῳ δὲ παραλήγεται τὰ ἀπὸ τῆϲ εἰϲ οϲ εἴτε εὐθείαϲ εἴτε γενικῆϲ ἢ ἀπὸ τῶν εἰϲ ηϲ εἰϲ ου ἐχόντων τὴν γενικὴν γινόμενα πατρωνυμικά, Πριαμίδηϲ, Τανταλίδηϲ, Ἑκτορίδηϲ, Πελοπίδηϲ, Κεκροπίδηϲ, Μεμνονίδηϲ, Φοινικίδηϲ. Ἀϲτακίδηϲ Πείϲανδροϲ δεκάτῃ. Ἀρκαϲίδηϲ ὁ Ἀρκάϲ· ὤφειλε μὲν Ἀρκαδίδηϲ ἀλλὰ διὰ τὸ κακόφωνον οὕτωϲ ἐγένετο καὶ τὸ θηλυκὸν Ἀρκαϲίϲ Ἀρϲακίδηϲ ἔθνοϲ ἀπὸ Ἀρϲάκου, Δαρδανίδαι οἱ Δάρδανοι, Ἰδηΐδαι οἱ Ἰδαῖοι ἀπὸ τῆϲ Ἰδηΐϲ εὐθείαϲ θηλυκῆϲ, Δρυΐδηϲ ἔθνοϲ Γαλατικὸν φιλόϲοφον. Ἐρεβίδαι μέροϲ Λωτοφάγων· Φίλιϲτοϲ ὀγδόῳ. Ὀδρυϲίδηϲ ὁ Ὀδρύϲηϲ, Ἀδυρμαχίδηϲ Λιβυκὸν ἔθνοϲ ὡϲ Ἡρόδοτοϲ (IV 168) Πηδαϲίδηϲ ὁ Πηδαϲεύϲ. Τευθίδηϲ ὁ οἰκῶν Τευθίδα πόλιν Ἀρκαδίαϲ. Πιϲίδηϲ ἔθνοϲ βάρβαρον κατοικοῦν παρὰ τὴν Ἄϲπενδον καὶ τὴν Κιλικίαν. εἴρηται δὲ ἀπὸ Πιϲίδου. ϲυϲτέλλονται δὲ τοῦ Πιϲίδηϲ καὶ Πιϲιδία αἱ δεύτεραι καὶ αἱ πρῶται· Πιϲιδικὴ δὲ καὶ Πιϲιδικὸν καὶ Πιϲιδεῖϲ μετὰ ἐκτάϲεωϲ τοῦ ϊ. Αἰθαλίδαι δῆμοϲ τῆϲ Λεοντίδοϲ φυλῆϲ καὶ οἱ δημόται ὁμοφώνωϲ. Βερενικίδαι ἀπὸ Βερενίκηϲ τῆϲ Μάγα θυγατρόϲ, γυναικὸϲ δὲ Πτολεμαίου δῆμοϲ τῆϲ Πτολεμαΐδοϲ φυλῆϲ· καὶ ἄλλα ἐξηνέχθη πατρωνυμικῶϲ. Δαιδαλίδαι δῆμοϲ τῆϲ Κεκροπίδοϲ φυλῆϲ, Εἰρεϲίδαι τῆϲ Ἀκαμαντίδοϲ, Εὐπυρίδαι τῆϲ Λεοντίδοϲ, Ἐχελίδαι δῆμοϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ, Ἰωνίδαι δῆμοϲ τῆϲ Αἰγηΐδοϲ φυλῆϲ, Κυνδατίδαι τῆϲ αὐτῆϲ, Κοθωτίδαι, δῆμοϲ τῆϲ Ἀντιοχίδοϲ φυλῆϲ, Ϲημαχίδαι δῆμοϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ ἀπὸ Ϲημάχου· ἔϲτι δὲ Ἀντιοχίδοϲ φυλῆϲ· Φιλόχοροϲ δὲ τῆϲ Ἐπακρίαϲ φηϲὶ τὸν δῆμον. Ϲκαμβωνίδαι δῆμοϲ Ἀττικῆϲ Ἀντιοχίδοϲ φυλῆϲ, Ϲυβρίδαι δῆμοϲ τῆϲ Ἐρεχθηΐδοϲ φυλῆϲ, Βωταχίδαι τόποϲ Ἀρκαδίαϲ ἀπὸ Βωτάχου. Φιλαΐδαι δῆμοϲ τῆϲ Αἰγηΐδοϲ φυλῆϲ ἀπὸ Φιλαίου τοῦ Αἴαντοϲ υἱοῦ καὶ Λυϲιδίκηϲ, τῆϲ Κορώνου τοῦ Λαπίθου, ὡϲ Πειραΐδηϲ Πειραΐδαο» (Δ 228) τοῦτο γὰρ ἐν τέϲϲαρϲι ϲυλλαβαῖϲ προφέρονται οἱ ἄλλοι. Τυραννίων δὲ τριϲυλλάβωϲ, λέγων ὡϲ ὅτι οὐδὲν πατρωνυμικὸν παρὰ τῷ ποιητῇ ἔχει πρὸ τέλουϲ διεϲταλμένον τὸ ῑ ἀπὸ ἑτέρου φωνήεντοϲ οἷον Πυθοίδηϲ Βοηθοίδηϲ, Πηλείδηϲ. οὐκ ἄρα τοῦτο. ὑπὲρ δὲ τοῦ τετραϲυλλάβωϲ ἀναγινώϲκειν ἔχομεν ἐκεῖνο λέγειν, ὡϲ ὅτι ἐντελέϲ ἐϲτι τὸ κατὰ διάλυϲιν τοῦ ῑ, καὶ ὅτι οὐκ ἔχομεν τοιοῦτό τι πατρωνυμικόν, ὃ κατὰ ϲύλληψιν ἐξηνέχθη τοῦ ᾱ καὶ τοῦ ῑ πρὸ τέλουϲ. παρὰ τὸ Πείραιοϲ οὖν Πειραΐδηϲ ἐγένετο. ὠγενίδηϲ ὁ ἀρχαῖοϲ ἀπὸ Ὠγένου ἀρχαίου θεοῦ. Καὶ τὰ μητρωνυμικὰ δὲ διὰ τοῦ ῑ γράφεται, Λητοΐδηϲ, Δαναΐδηϲ, Νιοβίδηϲ, ὅθεν τὸ Φιλομηλείδηϲ κύριον λέγεται εἶναι· εἰ γὰρ ἦν μητρωνυμικόν, διὰ τοῦ ῑ ἐγράφετο ἄν· ἀλλ’ οὐδὲ Ὅμηροϲ ἀπὸ μητέρων ϲχηματίζει πατρωνυμικόν ὥϲ φηϲι Διονύϲιοϲ.

Ἔτι τὰ διὰ τοῦ ωδηϲ βαρύνονται, εὐώδηϲ, πετρώδηϲ, δυϲώδηϲ, γεώδηϲ, ὀνώδηϲ, βοώδηϲ, λιμώδηϲ, κτηνώδηϲ, πυρώδηϲ, ἀμμώδηϲ, γραώδηϲ, ϲαρκώδηϲ.

---Τὰ εἰϲ κηϲ κύρια βαρύνονται· Ἀρτάκηϲ ὁ κατοικῶν Ἀρτάκην πόλιν Φρυγίαϲ. Ϲοφοκλῆϲ δὲ ἀπὸ τοῦ Ἀρτακεύϲ εἶπε τί μέλλει Ἀρτακῆϲ τε καὶ Περκώϲιοι»· ἔϲτι δὲ καὶ κύριον Ἀρτάκηϲ « ἠδὲ καὶ Ἀρτάκεα, πρόμον ἀνδρῶν» (Apoll. Rhod. I 1047). Ἀριαράκηϲ ἔθνοϲ παρὰ τὴν Ἀριαράκην, πόλιν πρὸϲ τῇ Καϲπίᾳ θαλάϲϲῃ ὡϲ λέϲχη λέϲχηϲ, ἀράχνη ἀράχνηϲ. Ὑδάρκηϲ ἔθνοϲ Ἰνδικόν. Ἀπαϲιάκηϲ Μαϲϲαγετῶν ἔθνοϲ. Ϲτράβων ἑνδεκάτῃ (p. 513) καὶ Πολύβιοϲ δεκάτῃ (c. 48) « οἱ δ’ Ἀπαϲιάκαι νομάδεϲ κατοικοῦϲι μὲν ἀνὰ μέϲον Ὤξου καὶ Τανάϊδοϲ». Δαδίκηϲ ἔθνοϲ Περϲικόν. Ἡρόδοτοϲ ἑβδόμῃ (c. 66). Ὀξυδράκηϲ ἔθνοϲ Ἰνδικόν, ἀφ’ ὧν ϲώϲαϲ Ἀλέξανδρον Πτολεμαῖοϲ ϲωτὴρ ἐκλήθη· οἱ δὲ ψεῦδοϲ τὸ περὶ τῶν Ὀξυδρακῶν. Δερβίκκηϲ ἔθνοϲ πληϲίον τῶν Ὑρκανῶν. Ἀπολλώνιοϲ δὲ δὶϲ τὸ κ καλῶϲ γράφει. Κτηϲίαϲ δὲ Δερβιϲϲοὺϲ αὐτούϲ φηϲιν ἢ Τερβιϲϲούϲ. Καππαδόκηϲ. ρόδοτοϲ δέ φήϲιν (I 72). λέγεται καὶ Καππάδοξ καὶ Καππάδοκοϲ. Καραμβύκηϲ ἔθνοϲ Ὑπερβορέων ἀπὸ ποταμοῦ ἰαραμβύκα ὡϲ Ἑκαταῖοϲ ὁ Ἀβδηρίτηϲ. Παυϲάρκηϲ ἔθνοϲ ὑπὸ τὸν Καύκαϲον. Πολυδεύκηϲ, Πολυνείκηϲ. βαρύνεται δὲ καὶ ὅϲα παρὰ ῥῆμα προϲηγορικά, ἱερονίκηϲ, Ὀλυμπιονίκηϲ. τὰ δὲ ἐπίθετα ὀξύνεται πολυδευκήϲ, πολυνεικήϲ πλὴν τῶν παρὰ τὸ ἀρκῶ αὐτάρκηϲ, ποδάρκηϲ.

Τὰ εἰϲ ληϲ βαρύνεται, εἰ διὰ τοῦ ητοϲ ἢ διὰ τοῦ ου κλίνονται, Ἐπιάληϲ Ἐπιάλητοϲ, οὗ χρῆϲιϲ παρὰ Ϲώφρονι οἶον « Ἡρακλῆϲ Ἠπιάλητα πνίγων » Κεφάλληϲ ἰεφάλλητοϲ ὄνομα κύριον, Ἀκέληϲ Ἀκέλητοϲ ὄνομα ποταμοῦ· ἔϲτι καὶ πόλιϲ Ἀκέληϲ καὶ ὁ πολίτηϲ ὁμοφώνωϲ. Ἑλλάνικοϲ δ’ εἶπεν *εἰϲ πόλιν Ἀκέλην · ἐχρῆν δὲ Ἀκέλητα εἰναι. ἔοικε δὲ λέγεϲθαι ἀπὸ Ἀκέλου τοῦ Ἡρακλέουϲ καὶ Μαλίδοϲ παιδόϲ, δούληϲ τῆϲ Ὀμφάληϲ, ὡϲ Ἑξλλάττικοϲ. Ἀμέληϲ Ἀμέλητοϲ ὄνομα ποταμοῦ, Τρεμίληϲ Τρεμίλου καὶ Τρεμίλητοϲ, ἀφ’ οὗ ἡ Λυκία ἐκαλεῖτο Τρεμίλη ὡϲ Πανύαϲιϲ

Ἑκαταῖοϲ Τρεμίλαϲ τούϲ κατοικοῦνταϲ καλεῖ ἐν τετάρτῳ τῶν γενεαλογιῶν, Ἀλέξανδροϲ δὲ Τρεμιλέαϲ « τελευτήϲαϲ τοὺϲ Τρεμιλεαϲ Λυκίουϲ Βελλεροφόντηϲ μετωνόμαϲεν ». Ἡρόδοτοϲ δὲ Τερμίλαϲ αὐτοὺϲ καλεῖ ἐν πρώτῳ (c. 173). ὁ δὲ χρηϲμὸϲ ὁ περὶ αὐτῶν Τερμιλέαϲ αὐτούϲ φηϲι. Δημομέληϲ Δημομέλου. Ἀψίληϲ ἔθνοϲ Ϲκυθικὸν γειτνιάζον Λαζοῖϲ, ὡϲ Ἀρριανὸϲ ἐν περίπλῳ τοῦ Εὐξείνου πόντου (p. 12). Μυτίληϲ ὁ οἰκιϲτὴϲ τῆϲ Μυτιλήνηϲ· Δαϲκύληϲ ὁ υἱὸϲ Περιαύδου, ἀφ’ οὐ Δαϲκύλιον πόλιϲ Γαρίαϲ. Ὀζόληϲ ἔθνοϲ. Λοκρῶν μοῖραι τρεῖϲ εἰϲιν Ἐπιζεφύριοι Ἐξπικνημίδιοι, οἱ καὶ Ἐπούντιοι ὧν ήν Αὶαϲ, καὶ Ὀζόλαι. φαινόληϲ, νόληϲ, γενειόληϲ. τὸ δὲ ἀμελήϲ, ἀφελήϲ, καὶ ἀελλήϲ καὶ ἀολλήϲ ἐπίθετα καὶ είϲ ουϲ ἔχουϲι τὴν γενικήν.

Ἔτι βαρύνονται τὰ παρὰ τὸ ὄλω, πανώληϲ, ἐξώληϲ, προώληϲ καὶ τὰ παρὰ τὸ πωλῶ παντοπ τώληϲ.

---Τὰ εἰϲ μήϲ βαρύνονται, Γιλγάμηϲ ἔθνοϲ Λιβύηϲ· Ἡρόδοτοϲ ἑβδόμῃ (c. 66). Ἰάμηϲ ἔθνοϲ Ϲκυθικόν. Ἑξκαταῖοϲ Ἀϲίφ. λέγονται καὶ Ἴαμοι, ὡϲ Ἀλέξανδροϲ ἐν τῷ περὶ Εξὐξείνου πόντου μυθολογεῖ. Ἀδρύμηϲ μηϲ Λἄιβύηϲ πόλιϲ· λέγεται καὶ ἀρϲενικῶϲ καὶ θηλυκῶϲ ἡ Ἀδρυμητόϲ καὶ οὐδετέρωϲ τὸ Ἀδρυμητόν. κεκληται δὲ ἀπό τινοϲ Ἀδρύμητοϲ τῆϲ γενικῆϲ παραχθείϲηϲ εἰϲ εὐθεῖαν. ἄμεινον δὲ τὸ Ἀδρύμηϲ· αἱ γὰρ ἀπὸ γενικῆϲ εὐθεῖαι δίχα ποιητικῆϲ φράϲεωϲ ϲπανιώταται.

Ἔτι τὰ εἰϲ ανηϲ κύρια, Τιγράνηϲ, Ἰορδάνηϲ, ἘΘξοϲτάνηϲ, Ἀῖάνηϲ, Βαρδάνηϲ, Ἀλριϲτοφάνηϲ, Θεοφάνηϲ. τὸ δὲ ἐπίθετον θεοφανήϲ ὀξύνεται. καὶ τὰ εἰϲ αννηϲ διὰ δύο νν Ὀρθάννηϲ. καὶ τὰ είϲ νηϲ παραληγόμενα τῷ ρ. Βαϲτάρνηϲ ἔθνοϲ ὑπὲρ τὸν Ἰϲτρον οἰκοῦν. καὶ τὰ εἰϲ ηϲ Περϲικὰ πάντα, Ἀρταφἐρνηϲ, Ἱν ταφἐρνηϲ.

---Τὰ διὰ τοῦ ενῆζ κύρια βαρύνονται, Δ ημοϲθένηϲ, Διογένηϲ, Ἀντιγένηϲ, Ἀλλριϲτομένηϲ, Bορυϲθἐνηϲ πόλιϲ καὶ ποταμὸϲ τοῦ Πόντου παρὰ τὴν Μαιῶτιν λίμνην καὶ Τάναιν τὸν ποταμόν. οὕτωϲ καὶ ὁ Ἑλλήϲποντοϲ πρὸ τῆϲ Ἕλληϲ ἐκαλεῖτο. ἔϲτι δὲ καὶ πόλιϲ Ἑλληνὶϲ πρὸϲ ἑϲπέραν Βορυϲθένου τοῦ ποταμοῦ, Μιληϲίων ἄποικοϲ, ἠν οἱ μὲν ἄλλοι Βορυϲθένην, αὐτοὶ δὲ Ὀλείαν. κεῖται δ’ ἐν νήϲῳ, ἠν ποιοῦϲιν ὅ τε Βορυϲθένηϲ καὶ Ὕπανιϲ. ἀμένηϲ ἀμένητοϲ τὸ παιδίον διὰ τὸ μὴ ἔχειν μένοϲ. τὰ δὲ ἐπίθετα ὀξύνεται, ἀμενήϲ, εὐμενήϲ, δυϲμενήϲ, μενήϲ, ἀγενήϲ.

---Τὰ διὰ τοῦ ηνηϲ ὀξύνονται, ϲαφην ήϲ ὁ ϲαφήϲ, παιδηνήϲ ὁ παιδικόϲ, γα ληνήϲ ὁ γαληνὸϲ τρόποϲ, δυϲδην ήϲ, ἀπηνήϲ, πρὸϲηνήϲ, ηνήϲ, δυϲηνήϲ.

---Τὰ εἰϲ ινῆϲ κύρια βαρύνονται, Αἰϲχίνηϲ, Ϲμικρίνηϲ, Λεπτίνηϲ, νηϲ, Θεοκρίνηϲ, Κηκίνηϲ, Ἀξίνηϲ, Ἀψίνηϲ, Ϲπαϲίνηϲ ἀφ’ οὗ Ϲπαϲίνου χάραξ πόλιϲ ἐν τῇ μέϲῃ τοῦ Πίγρητοϲ Μεϲήνῃ. Ἀκεϲίνηϲ ποταμὸϲ ὁ Τάναϊϲ. Ἀρκεϲίνηϲ· οὕτωϲ ἀρϲενικῶϲ Πολύβιοϲ τὴν Ἀρκεϲίνην πόλιν ἐν Ἀμόργῳ τῇ νήϲῳ φηϲίν. Βαρδίνηϲ ποταμὸϲ Ϲύ. ρίαϲ. τὸ δὲ ἀπιν ήϲ ὁ ἀμόλυντοϲ καὶ ἀκλινήϲ ἐπίθετα καὶ εἰϲ ουϲ τὴν γενικὴν ἔχει.

Τὰ εἰϲ ονηϲ βαρύνεται, Μηριόνηϲ, Κεβριόνηϲ ὁ Πριάμου.

--- Ἔτι τὰ εἰϲ ὕνῆϲ, Κερύνηϲ καὶ τὰ εἰϲ ωνηϲ τελώνηϲ.

---Τὰ εἰϲ ξηϲ βαρύνεται, Ἀράξηϲ ποταμὸϲ Ἀρμενίαϲ καὶ Θεττα λίαϲ· οὕτωϲ γὰρ ὁ Πηνειὸϲ ἐκαλεῖτο ἐκ τοῦ ἀράξαι. ἔϲτι δὲ καὶ ἔθνοϲ Ἰλλυρίαϲ, ὃ καὶ Ἄραξοϲ λέγεται, ὡϲ Ἀλέξανδροϲ Γορνήλιοϲ ἐν τῷ περὶ τῶν παρ’ Ἀλκμᾶνι τοπικῶϲ εἰρημένων. Ϲαῖξηϲ ἔθνοϲ παρὰ τῷ Ἴϲτρῳ.

---Ἔτι τὰ εἰϲ πηϲ Παντικάπηϲ ποταμόϲ, Ὑϲτάϲπηϲ ἔθνοϲ Περϲικόν.

Ἔτι τὰ εἰϲ άβῆζ , εἰ μὴ ἐπίθετα εἴη, Κυαξάρηϲ, Παντάρηϲ Ϲωχάρηϲ, Τυνδάρηϲ, Ἀφάρηϲ, Ἀλμφιάρηϲ, Kαβάρηϲ ὄνομα ποταμοῦ, Γαν δάρηϲ Ἰνδῶν ἔθνοϲ. Ἑκαταῖοϲ Ἀϲίᾳ. λέγονται καὶ Γανδάριοι παρ’ αὐτῷ. Δουϲάρηϲ θεὸϲ παρὰ Ἄραψι καὶ Δαχαρηνοῖϲ τιμώμενοϲ, ἀφ’ οὺ Δουϲαρή ϲκόπελοϲ Ἀραβίαϲ. τὸ δὲ θυμαρήϲ ἔχει δ’ ἄλοχον θυμαρέα » (ΙΙ. 1 336) καὶ ϲκῆπτρον θυμαρέϲ » (Οd. ρ 199) ὀξύνεται· ἔϲτι γὰρ ἐπίθετον παρὰ τὸ θυμόϲ καὶ ἀρῶ.

---Τὰ εἰϲ ερηϲ βαρύνονται, εί εἰϲ ητοϲ τὴν γενικὴν ἔχει, Ὑπέρηϲ τπέρητοϲ ὁ Λυκάονοϲ υἱόϲ, ἀφ’ οὐ Ππερηϲία πόλιϲ τῆϲ Ἀχαῖδοϲ, υψικέρηϲ ὑψικέρητοϲ ὁ ἐν ὕψει κεκτημένοϲ τὰ κέρατα, τὸ δὲ ἀ ἀμερήϲ διὰ τοῦ ουϲ κλινόμενον ὀξύνεται.

Ἔτι τὰ διὰ τοῦ ηρηϲ βαρύνονται, χαλκήρηϲ, χρυϲήρηϲ, θυμήρηϲ, ἐνθὲν τὸ «θυμῆρεϲ κεράϲαϲα » (Od. κ 362), φρενήρη, τριήρηϲ· ἔϲτι καὶ πόλιϲ Ϲυρίαϲ, ὁλιγήρηϲ, ποδήρηϲ· τὸ δὲ ἀπηρήϲ ὁ ἀβλαβήϲ Ἀπολλώνιοϲ Ἀργοναυτικοῖϲ (I 556) « νόϲτον ἐπευφήμηϲαν ἀπηρέα νιϲϲομένοιϲι » οὐκ ἔϲτι τύπου τῶν διὰ τοῦ ηρηϲ, ἐβαρύνετο γὰρ ἂν ὡϲ χαλκήρηϲ, κωπήρηϲ.

Ἕτι τὰ διὰ τοῦ ωρηϲ βαρύνονται, νεώρηϲ, αὐτώρ ηϲ, κατώρηϲ, ρηϲ, ὑληώρ ηϲ, μεϲϲώρηϲ, Διώρηϲ ὄνομα κύριον. Λυκώρηϲ. ἡ δὲ Λυκωρέοϲ γενικὴ παρὰ ἰαλλιμάχῳ (hymn. Apoll. 94) ἀπὸ τῆϲ Λυκωρεύϲ εὐθείαϲ ἐκφέρεται.

---Tὰ εἰϲ ϲηϲ βαρύνεται, Ἀγ χίϲηϲ, Ἀντίϲηϲ, λμφίϲηϲ, Ἐρίϲηϲ, ὄνομα κύριον, Κυρίϲηϲ ποταμὸϲ Κελτικῆϲ, Τιπανίϲηϲ, ἔθνοϲ παρὰ τὸν Καύκαϲον. Ἑκαταῖοϲ ὐρώπῃ. Βαϲανίϲηϲ ἔθνοϲ Θρᾴκιον, Ὀδρύϲηϲ ἔθνοϲ Θράκηϲ· Ϲτράβων ἑβδόμῃ (fr.48), Λαπέρϲαι· οὕτωϲ οἱ Διόϲκουροι ἐκλήθηαν Λᾶν πόλιν Λακωνικὴν ἑλόντεϲ.

Τὰ εἰϲ ῆζ ἁπλᾶ ἀρϲενικὰ καθαρὸν ἔχοντα τὸ τ βραχείᾳ παραληγόμενα ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ βαρύνεται, ἐργάτηϲ, ἐλάτηϲ, Ἰξιβάτηϲ ἔθνοϲ πρὸϲ τῷ Πόντῳ προϲεχὲϲ τῇ Ϲινδικῇ. Ἑκαταῖοϲ Ἀϲίᾳ. Ἰαζαβάτηϲ ἔθνοϲ παρὰ Μαιῶτιν, οὓϲ Ϲαυρομάταϲ φηϲὶν Ἔφοροϲ. Ϲαρμάτηϲ ἔθνοϲ Ϲκυθικόν, Ϲαυρομάτηϲ ἔθνοϲ Ἰνδικόν. λέγονται καὶ Ϲυρμάται, ὡϲ E6δοξοϲ πρώτῳ «ϲποταμὸν τοῦ Τανάϊδοϲ Ϲυρμάταϲ κατοικεῖν ». Γαλάτηϲ ἔθνοϲ πρὸϲ νότον τοῖϲ Παφλαγόϲιν· ἀπὸ τῶν ἐν τῇ Γελτικῇ Γαλατῶν, οἳ πλανηθέντεϲ πολὺν χρόνον καὶ καταλαβόντεϲ τὴν χώραν οὕτωϲ ὠνόμαϲαν. παρήχθη δὲ τὸ Γαλάτηϲ ἐκ τοῦ Γάλλοϲ ὑφέϲει τοῦ ἑνὸϲ λ. Ἀβρινάτηϲ Ποντικὸν ἔθνοϲ καὶ μετὰ τοῦ ρ καὶ χωρὶϲ τοῦ ρ. Δαλμάτηϲ ἔθνοϲ Ἰταλίαϲ. λέγονται δὲ καὶ Δελματεῖϲ καὶ Δάλμιοι καὶ Δαλμιεῖϲ. Χαριμάτηϲ ἔθνοϲ πρὸϲ τῷ Πόντῳ. Παλαίφατοϲ ἐν ἑβδόμῳ Πρωϊκῶν « Κερκετέων ἔχονται Μόϲχοι καὶ Χαριμάται τοῦ Παρθενίου κρατέουϲιν εἰϲ τὸν ἔὕξεινον πόντον ». καὶ Ἐξλλάνικοϲ ἐν κτίϲεϲιν ἐθνῶν καὶ πόλεων «Κπερκετέων δ’ ἄνω οἰκέουϲι Μόϲχοι καὶ Χαριμάται, κάτω δ’ Ἰνίοχοι, ἄνω δὲ Κοραξοί ». Καβάτηϲ ἀφ’ οὐ ἔθνοϲ τῶν εὐδαιμόνων Ἀράβων. Καβάτηϲ δέ ἐϲτιν ἀραβιϲτὶ ὁ ἐκ μοιχείαϲγενόμενοϲ. οἰκέτηϲ,ὀφελέτηϲ,φυλέτηϲ,εὐνέτηϲ,ἐρέτηϲ, γενέτηϲ,γαμέτηϲ,Κακέτηϲ ὁ Μακεδών,Ματυκέτηϲ ἔθνοϲ Ϲκυθικόν. Ἑκαταῖοϲ Εὐρώπῃ. παϲϲαγέτηϲ ἔθνοϲ Ϲκυθῶν, ἔνθα κῦροϲ ἐτελεύ τηϲε. Εὐεργέτηϲ Ϲκυθικὸν ἔθνοϲ. Ϲτράβων (p. 724) δ καὶ Ἀριμαϲποί ἐλέγετο. ἐκεῖ γὰρ τῶν ἐπὶ τῆϲ Ἀργοῦϲ χειμῶνοϲ πνεύϲαντοϲ διαϲωθῆναι τὸ ϲκάφοϲ καὶ οὕτω κληθῆναι. Θυϲϲαγέτηϲ ἔθνοϲ περὶ τὴν Μαιῶτιν λίμνην ὡϲ Ἡρόδοτοϲ (IV 22). Τορέτηϲ ἔθνοϲ Ποντικόν. Ἀπολλόδωροϲ δευτέρῳ περὶ γῆϲ. Κυργέτηϲ ἔθνοϲ Ϲκυθικόν. Ἐξκα τοῖοϲ Εὐρώπη. ἀρότηϲ, ἀγρότηϲ, δημότηϲ, ὀμότηϲ καὶ ξυνωμότηϲ, τοξότηϲ, ἱππότηϲ, δεϲπότηϲ. ϲεϲημείωται τὸ εὑρετήϲ· τὸ μέντοι ἀθλητήϲ, μαθητήϲ, ποιητήϲ, μαχητήϲ, ἐγγυητήϲ, φοιτητήϲ, τρυγητήϲ, άκονητήϲ, αὐλητήϲ, πειρατήϲ, θεατήϲ, τορευτήϲ, βραβευτήϲ, χρυϲωτήϲ, ϲταυρωτήϲ,βεβαιωτήϲ, ζη λωτήϲ, διορθ ωτήϲ ὀξύνεται, ὅτι οὐ βραχεῖαν ἔχει τὴν παραλήγουϲαν. Τὰ γὰρ εἰϲ τῆζ ῥηματικὰ ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ φύϲει μακρᾷ παραληγόμενα ὀξύνεϲθαι θέλει. οὐκ ἄρα ὑγιῶϲ Τυραννίων παροξύνει τὸ ἐεδνωτήϲ ϲχηματιϲθὲν παρὰ τὸ *ἑεδνώϲαιτο θύγατρα » (Οd. β 53). μάχεται δὲ τὸ κυβερνήτηϲ. τὸ γὰρ ἀήτηϲ οὐ παρὰ ῥῆμα γέγονε. τὰ γὰρ εἰϲ τηϲ φύϲει μακρὲ παραληγόμενα μὴ ῥηματικὰ βαρύνεται, κομήτηϲ, πεδήτηϲ, π λανήτηϲ, ἀλήτηϲ, λιμνήτηϲ, ὑπηνήτηϲ, κορυνήτηϲ, νικήτηϲ, κωμήτηϲ, λιπερνήτηϲ ὁ πρότερον πλούϲιοϲ, ὕϲτερον δὲ πένηϲ παρὰ τὸ λείπεϲθαι ἐρνέων ἤγουν φυτῶν. Δανθαλήτηϲ ἔθνοϲ Θρᾳκικόν. Θεόπομποϲ μη . Δαϲϲαρήτηϲ ἔθνοϲ Ἰλλυρίαϲ. Πολύβιοϲ ὀγδόῳ. Δεκιήτηϲ ἔθνοϲ Ἰταλίαϲ, ὡϲ Ἀρτεμίδωροϲ ἐν α′ γεωγραφουμένων. Γαζήτηϲ ἔθνοϲ Γαλατῶν χρυϲοφοροῦν. Ϲιδήτηϲ, πολιήτηϲ κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ η ὥϲπερ μυθιήτηϲ καὶ Κεραμιήτηϲ καὶ Ἰουλιή τηϲ ἀπὸ τοῦ Ἰουλίτηϲ. Αἰγινήτηϲ κατὰ τροπὴν ἀπὸ τοῦ Αἰγινάτηϲ· ἔϲτι καὶ Αἰγινήτηϲ πολίχνιον καὶ ποταμὸϲ Παφλαγονίαϲ· οὕτω καὶ Βεμβινήτηϲ, ὡϲ Πανύαϲιϲ ἐν Ἡρακλείαϲ πρώτῃ «κδέρμα τε θήρειον Βεμβινήταο λέοντοϲ» καὶ ἄλλωϲ «καὶ Βεμβινήταο πελώρου δέρμα λέοντοϲ ». καὶ Βαργυλιήτηϲ, Μαϲϲαλιήτηϲ, Μαλειήτηϲ Μαλειήτηϲ τρύπανον αίπολικόν». ϲτρατιώτηϲ, νηϲιώτηϲ, ταξεώτηϲ, βοώτηϲ, γαλεώτηϲ. ἔϲτι δὲ καὶ Γαλεώτηϲ ἔθνοϲ ἐν Ϲικελίᾳ ἢ ἐν τῇ Ἀττικῇ ἀπὸ Γαλεώτου υἱοῦ Ἀπόλλωνοϲ καὶ Θεμιϲτοῦϲ, τῆϲ θυγατρὸϲ Ζζζαβίου, τοῦ βαϲιλέωϲ τῶν Ὑ περβορέων. τινὲϲ δὲ ὅτι Γαλεῶται μάντεων εἰδὸϲ Ϲικελῶν. ἀγγελιώτηϲ. Περκώτηϲ. Μαλλώτηϲ. Ἠπειρώτηϲ. Κολὡ τηϲ. ἀϲκαλαβώτηϲ, δεϲμώτηϲ, δενδρώτηϲ, λεϲχηνώτηϲ, ἀγρώτηϲ καὶ ἐν πλεοναϲμῷ τοῦ ϲ ἀγρώϲτηϲ ἀγροιώτηϲ, μονώτηϲ καὶ μονώϲτηϲ. Μαιώτηϲ ἔθνοϲ Ϲκυθικὸν μέγιϲτον καὶ πολυάνθρωπον. ἔϲτι καὶ μαιώτηϲ ίχθῦϲ τιϲ. Ἀλραχώτηϲ ποταμὸϲ Ἰνδικόϲ, ὃϲ καὶ ραχωτόϲ. Ἀζειώτηϲ ἔθνοϲ τῆϲ Πρῳάδοϲ, ὡϲ Ἐξλλάνικοϲ ἐν τοῖϲ περὶ Λυδίαν λέγει. ἔοικε δὲ τὸ πρωτότυπον Ἄζεια εἰναι, ἵν’ ῇ ὡϲ Μάρεια Καρειώτηϲ, Ῥάφεια Ῥαφειώ τηϲ. λέγεται δὲ καὶ Ἀζειοί. Ἡρακλεώτηϲ, Ῥαφανεώτηϲ, λμβρακιώτηϲ, Πηλιώτηϲ, ὧθιώτηϲ, Ἰταλιώτηϲ, Ϲικελιώτηϲ. ἀϲπίδιώτηϲ — τὸ δὲ προπετήϲ, ἀκρατήϲ, τριετήϲ ϲύνθετα.

Τὰ διὰ τοῦ ατηϲ τὸ α μακρὸν ἔχοντα μὴ ὄντα ῥηματικὰ βαρύνεται, Εὐφράτηϲ ποταμόϲ, ιφάτηϲ ὄροϲ Ἀρμενίαϲ. ἔοικε δὲ παρὰ τὸ νείφειν, ἀλλ’ ὀνοματικῶϲ διὰ τοῦ ι γράφεται. καὶ Πείϲανδροϲ ἑβδόμῳ ταῦρον πρυμνώρειαν ἐϋϲκόπελόν τε Νιφάτην ». λαραυγάτηϲ ὁ Ἴβηρ· Ἑκαταῖοϲ Εξὐρώπῃ. καὶ Ἰλαραυγάτηϲ ποταμόϲ. Ἀντεμνάτηϲ, Βεμβινάτηϲ, Μεϲολάτηϲ, Na π άτηϲ, Πιϲἀτηϲ, Ῥαβεννάτηϲ, Ῥεϲινάτηϲ, Ϲπινάτηϲ, ζαιάτηϲ, Βαιάτηϲ, Ἐλεάτηϲ, Τεγεάδιώτηϲ τηϲ, δαλεάτηϲ. Ἀνδροτίων πέμπτῳ. Γυθεάτηϲ, Ϲερρεάτηϲ, Φενεάτηϲ, Πανεάτηϲ, Κορϲεάτηϲ, Ὑδρεάτηϲ, ὔρνεάτηϲ, Ζελειότηϲ, Κορωνειάτηϲ, Καυλωνειάτηϲ, Ἐρευάτηϲ πόλιϲ Λυκίαϲ καὶ τὸ ἐθνικὸν ὁμοφώνωϲ. Ϲπαρτιάτηϲ κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ α ἀπὸ τοῦ Ϲπαρτίτηϲ ὡϲ Κροτωνιάτηϲ, Φαριάτηϲ, Φαϲιάτηϲ, Νωνακριάτηϲ, οἰκιάτηϲ. Ἰότηϲ, Ϲκιάτηϲ, Ἐξρινιάτηϲ κώμη Κεγαρίδοϲ. Παυϲανίαϲ α′ (c. 44, 5) καὶ ὁ οἰκήτωρ Ἐξρινιάτηϲ διὰ τὸ προκατειληφόϲ. Βρεν θιάτηϲ ποταμὸϲ Ἀρκαδίαϲ. Αὐταριάτηϲ ἔθνοϲ Θεϲπρωτικόν. Χάραξ ἐν ἑβδόμῃ χρονικῶν καὶ Φαβωρῖνοϲ ἐν παντοδαπαῖϲ καὶ Ἐρατοϲθένηϲ. Γεν οάτηϲ, Θειϲοάτηϲ, Αυκοάτηϲ, Μεϲϲοάτηϲ, Οἰάτηϲ, Καψυάτηϲ Κωλυάτηϲ, ἀγυιάτηϲ. τὸ δὲ θεατήϲ καὶ πειρατήϲ ῥηματικὰ ὄντα ὀξύνεται.

Τὰ εἰϲ iῆῆϲ τοῦ ι μακροῦ ὄντοϲ καὶ ειτῆϲ βαρύνεται, πόλίτηϲ, τεμενίτηϲ, ἔϲτι καὶ λόφοϲ ἐν τῇ Θράκη πρὸϲ τῇ Τριβαλλῶν. ζευγίτηϲ, ϲτυλίτηϲ, ἑρκίτηϲ, Θερϲίτηϲ, ἔϲτι καὶ ἔθνοϲ Ἰβηρικόν. Πολύβιοϲ ἐντρίτῳ. μεϲίτηϲ, ϲτεφανίτηϲ, πυρίτηϲ, ὁδί τηϲ,ἐπαλξίτηϲ, μαγνίτηϲ, φεγγίτηϲ, λυχνίτηϲ, αἰθερίτηϲ, ἀγρίτηϲ, τοπίτηϲ, χωρίτηϲ· Ϲοφοκλῆϲ Αἰγεῖ ἐκλύομεν. οὐκ ἔγωγε χωρίτην γ’ ὁρῶ ». καὶ ἐν Ἰίρακλεῖ τρέφουϲι κρήνηϲ φύλακα, χωρίτην ὄφιν». καὶ Αἰϲχύλοϲ ἐν Λέοντι ϲατυρικῷ «κὁδοιπόρων δήλημα, χωρίτηϲ δράκων». καὶ Ἀπολλώνιοϲ ἐν τῷ Κανώβῳ

ἑδρίτηϲ, Ὠρίτηϲ ἔθνοϲ Ἰνδῶν αὐτόνομον. Ϲτράβων πεντεκαιδεκάτῃ (p. 720) τῷ ὁρίζοντι αὐτοὺϲ ἀπὸ τῶν ἑξῆϲ Ὠριτῶν· Ἰνδῶν δέ ἐϲτι καὶ αὕτη μερίϲ, ἔθνοϲ αὐτόνομονα. καὶ Ἀπολλόδωροϲ δευτέρῳ νἔπειτα ζρίταϲ τε καὶ Γεδρωϲίουϲ, ὡν τοὺϲ μὲν Ἰνδούϲ ὡϲ ἐνοικοῦνταϲ πέτραν ---» Ὑθμίτηϲ ἔθνοϲ πρὸϲ τοῖϲ Λιβυρνοῖϲ καὶ Ϲυωπίοιϲ, ὥϲ φηϲιν Ἑκαταῖοϲ Εὐρώπῃ. Αὐϲχίτηϲ ἔθνοϲ Λιβύηϲ ὑπὲρ Βάρκηϲ, Ἀλπολλόδωροϲ περὶ γῆϲ δευτέρῳ. Ἀλμαλεκίτηϲ ἔθνοϲ ξβραϊκόν. Αὐαλίτηϲ κόλποϲ ἐν δεξιοῖϲ μέρεϲι τῆϲ Ἐρυθρᾶϲ θαλάϲϲηϲ. Ἀλμμανίτηϲ διὰ δύο μῦ γένοϲ τῶν Ναβαταίων Ἀράβων ὡϲ Ἰώϲηποϲ (Ant. Iud. 1, 11, 5 ἐκλήθηϲαν δὲ ἀπὸ Ἀμμάνου τοῦ παιδὸϲ Λώτου καὶ τῆϲ νεωτέραϲ θυγατρόϲ. Ἀλμανίτηϲ ὁ οἰκήτωρ Ἀμάνου ὄρουϲ πρὸϲ τῇ Κιλικίᾳ ἀπὸ τοῦ Ταύρου καθήκοντοϲ. Α ὐϲονίτηϲ. Λυκόφρων «παρ’ Αὐϲονίτην Φύλαμον δομήϲεται» (v. 593). Βοιίτηϲ. Γεβεωνίτηϲ ἔθνοϲ πληϲίον Ἰεροϲολύμων, ὡϲ ἰώϲηποϲ (A. Ι. 1, 2). Γολομίτηϲ ἔθνοϲ τῆϲ Ἰδουμαίαϲ. Διοχίτηϲ κώμη Αἰγύπτου, ἐν ἡ τέθαπται --- Ὄϲιριϲ. ἐθνικὸν τὸ αὐτὸ Διοχίτηϲ. Ἁλρματίτηϲ ἐθνικὸν Ἁρμάτων πόλεωϲ πληθυντικῶϲ Ἰνδικῆϲ ὡϲ τοῦ ἕρμα ἑρματίτηϲ· ἔϲτι καὶ πόλιϲ Ἁρματίτηϲ. Ἐπαρίτηϲ ἔθνοϲ Ἀρκαδίαϲ, περὶ οὖ Ξενοφῶν καὶ Ἔφοροϲ καὶ Ἀνδροτίων φαϲίν. Εὐωνυμίτηϲ ἔθνοϲ Αἰγύπτιον πρὸϲ τῇ Αἰθιοπίᾳ. Ἀλέξανδροϲ Αἰθιοπικῶν πρώτῳ. Ἰβηρίτηϲ ὁ καὶ Ἴβηρ ἔθνοϲ. Παρθένιοϲ ἐν Λευκαδίᾳ «κἰβηρίτῃ πλεύϲει ἐν αἰγιαλῷ ». Nεφθαλίτηϲ ἔθνοϲ κρατῆϲαν τῆϲ ἕω, ὡϲ Ἰώϲηποϲ (A. I. 5, 1). μηρίτηϲ ἔθνοϲ Αἰθιόπων. Ὀρβίτηϲ ἔθνοϲ ἰνδικόν, ὡϲ Ἀπολλόδωροϲ δευτέρῳ, περὶ Ἀλεξάνδρειαν. Ϲαυνίτηϲ τῶν Ἰαπύγων ὄμοροϲ. Τρωῖτηϲ ποταμὸϲ ’Αἰγύπτου. ἀϲτίτηϲ. Ϲοφοκλῆϲ Ἀλεξάνδρῳ εού γάρ τι θεϲμὰ τοῖϲιν ἀϲτίταιϲ πρέπειε καὶ κβοτῆρα νικᾶν ἄνδραϲ ἀϲτίταϲ. τί γάρ;» ἐντεῦθεν καὶ τὸ ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ προαϲτίτηϲ. οὐ γὰρ παρὰ τὸ προάϲτιον· ἦν γὰρ προαϲτεύϲ ὡϲ Δουλιχιεύϲ, ἢ προάϲτιοϲ ὡϲ Βυζάντιοϲ. οὕτω γὰρ καὶ τὸ θηλυκὸν εὺρίϲκεται προαϲτία γῆ ἐν Φρίξῳ οφοκλέουϲ «κὅρια κελεύθου τῆϲδε γῆϲ προαϲτίαϲ ». ἀϲπιδίτηϲ. Ϲοφοκλῆϲ ἐν Ναυπλίῳ καταπλέοντι «ἑἀλλ’ ἀϲπιδίτην ὄντα καὶ πεφραγμένον ». παραιγιαλίτηϲ ἰχθῦϲ παρὰ τὸν αἰγιαλὸν εὺριϲκόμενοϲ ὡϲ Παρωκεανίτηϲ, Παραχελωῖτηϲ. Ϲινωπίτηϲ, Ἰοππίτηϲ, Ἀκεϲίτηϲ, Παγαϲίτηϲ, Ἀκμονίτηϲ, Ἀβ δηρίτηϲ, Γαβαλίτηϲ, Διολκίτηϲ, Κεμφίτηϲ, Ναυκρατίτηϲ, εὐρείτηϲ, βαθυρρείτηϲ, ἀκαλαρείτηϲ ὁ ἡϲύχωϲ ῥέων. ἀκαλὸν γὰρ παρὰ Ϲικελοῖϲ τὸ ἥϲυχον. ἱερείτηϲ, αμαρείτηϲ, Ἀταρνείτηϲ, Ἑλείτηϲ, Ἁλγνωνείτηϲ, ξαρωνείτηϲ, Καυκωνείτηϲ, Δικαιαρχείτηϲ, ζελείτηϲ, Ὠρείτηϲ, ἀλείτηϲ, ᾧ ἀντιπαράκειται τὸ ἀλοίτηϲ. τὸ τραπεζίτηϲ ἐπὶ μὲν τοῦ ἐν τῇ ἀγορῷ διαπονουμένου διὰ τοῦ ῑ γράφεται, παρὰ γὰρ τὸ τράπεζα· ἐπὶ δὲ κυνόϲ, ἐπεὶ ἀπὸ τοῦ τραπεζεύϲ παρῆκται, διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεται· τοῦτο δὲ παρ’ Ἰβύκῳ εiρηται κατὰ τροπὴν τϲ ει διφθόγγου εἰϲ η.

Kαὶ ὅϲα παρώνυμα τὸ μακρὸν ἔχοντα βαρύνεται, πρεϲβύτηϲ, ἐλύτηϲ, βαϲανύτηϲ, ὰλκυονύτηϲ, Ἀλρχύτηϲ, Πιδύτηϲ, Αἰγύτηϲ ἐθνικόν , ὡϲ Παυϲανίαϲ, Κωβρύτηϲ, Μωλύτηϲ, Αἰπύτηϲ, Πατραϲύτηϲ· τραϲύτηϲ· τὸ μέντοι κωλυτήϲ, μηνυτήϲ ῥηματικὰ καὶ οὐ παρώνυμα.

Τὰ εἰϲ ο̅ἱ̅τ̅η̅ϲ̅ ἰϲοϲύλλαβα βαρύνεται, Δ αμοίτηϲ, Μενοίτηϲ, Θυμοίτηϲ, Ἀλγροίτηϲ, Φιλοίτηϲ, Λαοίτηϲ, Ἀλνεμοίτηϲ, Ὀροίτηϲ, Ἀνδροίτηϲ, Ϲακοίτηϲ, ἀλοίτηϲ, ζιποίτηϲ βαϲιλεύϲ Βιθυνίαϲ· καὶ τὰ ἐθνικὰ Βουτοίτηϲ ἐκ τοῦ Βουτοῖτηϲ παρὰ τὴν Βουτὼ πόλιν Αἰγύπτου, Ϲαβοῖτηϲ Ϲαβοίτηϲ ὁ πολίτηϲ τῆϲ Ϲαβοῦϲ, Κυβοίτηϲ τῆϲ Κυβώ.

---Τὰ εἰϲ ουτῆϲ βαρύνεται, Μαντότηϲ κατὰ ϲυγκοπὴν παρὰ τὸ Μάντουα ὡϲ ζελείτηϲ παρὰ τὸ ζέλεια. τριακοντούτηϲ.

---Τὰ εἰϲ τηϲ ἔχοντα τὴν παραλήγουϲαν εἰϲ ἀμετάβολον λήγουϲαν, ἀπρόϲληπτα τοῦ c κατὰ τὴν γενικήν, βαρύνεται, εἰ μὴ εἰη μετοχικά, ὑφάντηϲ, ἀγύρτηϲ, εὐφράντηϲ, ὁξύντηϲ, ἐγέρτηϲ, ὀρίντηϲ, αὐθέντηϲ. Ααέρτηϲ· ἔϲτι καὶ kιλικίαϲ χωρίον· Ϲτράβων ιδ′ (p. 669) Ἀλέξανδροϲ δὲ «καὶ ὄροϲ καὶ πόλιϲ » φηϲί. Ϲιβύρτηϲ· Βερεκύντηϲ, ἀφ’ οὗ ἡ Βερεκυντία χώρα. Βιϲάλτηϲ ὁ Ἡλίου καὶ Γῆϲ, ἀφ’ οὗ Βιϲαλτία πόλιϲ καὶ χώρα Μακεδονίαϲ. καὶ τὸ ἐθνικὸν ὁμοφώνωϲ· ἔϲτι καὶ Βιϲάλτηϲ ποταμόϲ. Ἰαξάρτηϲ ποταμὸϲ ὁ Τάναϊϲ. τὸ δὲ ἑκοντήϲ , Θελοντήϲ μετοχικά. παρὰ δὲ Ἀττικοῖϲ ὀξύνεται τὸ καθαρτήϲ, ἀμυντήϲ ἐπὶ τοῦ βοηθοῦ, φαιδρυντήϲ, ποικιλτήϲ, καλλυντήϲ, πραϋντήϲ.

---Τὰ εἰϲ ϲτηϲ ῥηματικὰ πολυϲύλλαβα ὀξύνεται, λυριϲτήϲ, λεπιϲτῆϲ, ὑβριϲτήϲ, ἐρανιϲτήϲ, Αἰτωλιϲτήϲ ὁ αἰτωλίζων καὶ τὰ τῶν Αἰτωλῶν φρονῶν, Ἐορδιϲτήϲ ἀπὸ τοῦ ἐορδίζω ὡϲ Λυδόϲ λυδίζω Λυδιϲτήϲ, δικαϲτήϲ, ἡλιαϲτήϲ, δανειϲτήϲ, παλαιϲτήϲ, χηρωϲτήϲ παρὰ τὸ χηρώϲαϲ δὲ γυναῖκα » (Ιl. P 36). τὸ δὲ παρὰ Ϲοφοκλεῖ ἐν Ἀλεξάνδρῳ «ϲτείχων δ’ ἀγρώϲτην ὄχλον » παρώνυμον ὡϲ καὶ τὸ μονώιτηϲ μονώϲτηϲ.

Τὰ διὰ τοῦ εϲτηϲ μὴ ὄντα ἐπιθετικὰ βαρύνεται, Ὀρέϲτηϲ παρὰ τὸ ὄροϲ, Ὀφελέϲτηϲ παρὰ τὸ ὄφελοϲ, Θυέϲτηϲ παρὰ τὸ θύοϲ, Ἀκέϲτηϲ. Διέϲτηϲ Παυϲανίαϲ δὲ Διάϲταϲ αὐτούϲ καλεῖ—Μακεδονικὸν ἔθνοϲ ὡϲ καὶ Ὀρέϲτηϲ παρ’ Ἑκαταίῳ Εὐρώπῃ. Πενέϲτηϲ καὶ Ἐθνέϲτηϲ ἀπὸ Ἐθνέϲτου τοῦ Νεοπτολέμου παιδῶν ἑνόϲ, ὡϲ Ῥιανὸϲ δ΄ καὶ ε΄ Θεϲϲαλικὰ ἔθνη. καὶ Κυρρέϲτηϲ ἔθνοϲ Ϲυρίαϲ, ὡϲ Πολύβιοϲ πέμπτῳ· Δημήτριοϲ δὲ ὁ Ἀντιγόνου τὸ Κυρήϲτηϲ διὰ τοῦ η φηϲὶ καὶ καθ’ ὕφεϲιν τοῦ ἑνὸϲ ρ. ὁμοίωϲ δὲ τῷ Ὀρέϲτηϲ βαρύνεται καὶ Πιάϲτηϲ ἔθνοϲ πρὸϲ τῷ Πόντῳ καὶ Προν άϲτηϲ ἔθνοϲ Βοι τίαϲ « Βοιωτῶν δέ τινεϲ τὸ πάλαι ἔθνοϲ Προνάϲται καλέονται ». καὶ Ἀϲβύϲτηϲ ἔθνοϲ Λιυβύηϲ « οἵ τε Τρίτωνοϲ ἐφ’ ὕδαϲιν Ἀϲβύϲταο» Καλλίμαχοϲ Αἰτίων πρώτῃ. τὸ μέντοι κηδεϲτήϲ καὶ ἀργεϲτήϲ «αἄνεμοϲ ἀργεϲτᾶο Νότοιο » (Λ 306) ἐπιθετικὰ ὀξύνονται. τὸ δὲ Κηδέϲτηϲ ὄνομα κύριον βαρύνεται.

Τὰ εἰϲ ϲτηϲ λήγοντα, τῷ η παραληγόμενα, ἔχοντα πρὸ τοῦ τ τὸ ϲ, ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ ὄντα ὀξύνεται, ἑρπηϲτήϲ, ὀρχηϲτήϲ, ἀλφηϲτήϲ. τὸ ὠμηϲτήϲ Ἀρίϲταρχοϲ ὡϲ ἀθλητήϲ, Τυραννίων δὲ ὡϲ κομήητηϲ, ϲύνθετον ἐκδεχόμενοϲ τὴν λέξιν. ἐπεκράτηϲε δὲ ἡ τοῦ Ἀριϲτάρχου προϲῳδία.

Τὰ εἰϲ ηϲ πολυϲύλλαβα παρώνυμα μεταθέϲει τῆϲ εἰϲ οϲ εἴτε εὐθείαϲ εἴτε γενικῆϲ εἰϲ ηϲ γινόμενα βαρύνονται, Ἄραξοϲ Ἀλράξηϲ ἔθνοϲ Ἰλλυ ρίαϲ, Λάπιθοϲ Λαπίθηϲ ἔθνοϲ Θεϲϲαλίαϲ, εἰϲπνηλοϲ εἰϲπνήληϲ ὁ ἐρώμενοϲ, ἀγκυλόχειλοϲ ἀγκυλοχείληϲ, Ἄϲκαλοϲ Ἀϲκάληϲ, δάμαλοϲ δαμάληϲ δαμάληϲ ἔρωϲ », ἀπὸ τοῦ χαράξω Χάραξοϲ Χαράξηϲ, εὔπατριϲ εὐπάτριδοϲ εὐπατρίδηϲ εὐπατρίδου, ἐπτάπουϲ ἑπτάποδοϲ ἑπταπόδηϲ παρ’ Ἰϲιόδῳ, τρίπουϲ τρίποδοϲ τριπόδηϲ, Οἰδίπουϲ Οἰδίποδοϲ Οἰδιπόδηϲ. Γένηϲ Γένητοϲ Γενήτηϲ λιμὴν καὶ ποταμὸϲ Καππαδοκίαϲ. τὸ δὲ ἐθελοντήϲ ἀπὸ τοῦ ἐθέλοντοϲ καὶ ἑκοντήϲ ἀπὸ τοῦ ἑκόντοϲ γενικῆϲ μετοχῆϲ. τὸ δὲ νεοπτορθήϲ παρὰ τὸ νεόπτορθοϲ καὶ πολυκλαδήϲ παρὰ τὸ πολύκλαδοϲ ὀξύνονται ὡϲ διὰ τοῦ ουϲ κλινόμενα.

Τὰ εἰϲ ηϲ ἐπίθετα παρὰ ῥῆμα ϲύνθετα εἰϲ ουϲ ποιοῦντα τὴν γενικὴν ὀξύνεται, εὐϲεβήϲ, ἀϲεβ ήϲ, εὐλαβῆ ϲ, θεοφιλήϲ, αὐτοϲφαγῆϲ, ἀνηλεγήϲ, ὅθεν τὸ «νίϲϲετ’ ἀνηλεγέωϲ » (Apoll. Rhod. Α 785), δυϲηχήϲ, πολυηδήϲ, λαθικηδήϲ, οἰνοπληθήϲ, ἀληθήϲ, ἀναιδήϲ, θυμαρήϲ, δυϲαήϲ, ζαχρηήϲ, πολυϲπειρήϲ, νεοαρδήϲ, πρωτοπαγήϲ, ἀριφραδήϲ, διοπειθήϲ, πολυδευκήϲ, ἀἱδήϲ κδυϲμενέων δ’ ἀϊδήϲ» λέγει Βακχυλίδηϲ, οὺ τὸ οὐδέτερον ἀϊδέϲ «κτοῦ δὲ τάφον καὶ ϲῆμ’ ἀϊδὲϲ ποίηϲεν ». Ἡϲίοδοϲ (Scut. 447), Ἀλριφράδηϲ δὲ καὶ Διοπείθηϲ, Πολυδεύκηϲ, Ἀῖδηϲ τὰ κύρια βαρύνονται ὡϲ καὶ τὸ Ἀριϲτοφά νηϲ Διομήδηϲ. ὁμοίωϲ ὀξύνονται καὶ τὰ εἰϲ τοϲ τὴν γενικὴν ποιοῦντα, ἡμιθνήϲ, ἡμιτρήϲ, ἐπιβλήϲ· διὸ καὶ παρὰ Ἀριϲτοφάνει (Vesp. 590) τὸ «ὁ μέγαϲ οὗτοϲ κολακώνυμοϲ ἀϲπιδαποβλήϲ», ὅ ἐϲτι ῥίψαϲπιϲ, καίτοι ἐκ τριῶν ϲυγκείμενον λέξεων, ὅμωϲ ὀξύνεται· οὐ καλῶϲ οὖν τὸ ἐπιβλήϲ βαρύνει Ἀρίϲταρχοϲ, ὅτι δοκόϲ ἐϲτιν. οὐ γάρ ἐϲτι βλήϲ μονοϲύλλαβον καθ’ ἑαυτὸ ἐπὶ ταύτηϲ τῆϲ ἐννοίαϲ, ἱνα ἐν ϲυνθέϲει βαρύνηται ὥϲπερ τὸ Γρήϲ Ἐξτεόκρηϲ. Βαρύνονται δὲ τὰ παρὰ τὸ ὄλω πανώληϲ, ἐξώληϲ, προώλη ϲ καὶ τὰ παρὰ τὸ ἀρκῶ αὐτάρκηϲ, ποδάρκηϲ ϲημαίνει τὸν ταχὺν περὶ τὸν δρόμον ὁ τοῖϲ ποϲὶ τοῖϲ ἑαυτοῦ ἐπαρκεῖν δυνάμενοϲ πρὸϲ τὸ ὑπὲκφυγεῖν ἢ διώκειν τοὺϲ πολεμίουϲ. Ὅμηροϲ «κποδάρκηϲ δῖοϲ Ἀχιλλεύϲ» (Α 121). ἔϲτι δὲ καὶ ὄνομα κύριον. ῶφειλε δὲ εἶναι ποδαρκήϲ ὀξυτόνωϲ ὡϲ ἐπίθετον , ἀλλὰ ϲεϲημείωαι τὰ παρὰ τὸ ἀρκῶ. γίνεται δὲ ἡκλητικὴ πόδαρκεϲ ὡϲ αὔταρκεϲ· καὶ τὸ οὐδέτερον ποδαρκέϲ ὀξυτόνωϲ, τῶν ἄλλων ὁμοφωνούντων τῇ κλητικῇ τοῦ ἀρϲενικοῦ. ϲεϲημείωται δὲ καὶ τὰ παρὰ τὸ ἀντῶ προϲάντηϲ καὶ τὰ παρὰ τὸ ἅδω αὐθάδηϲ. Τὰ μέντοι παρὰ ῥῆμα ϲύνθετα εἰϲ οῦ ἔχοντα τὴν γενικὴν βαρύνεται οἰον πωλῶ παντοπώληϲ μετρῶ γεωμέτρηϲ, τρίβω παιδοτρίβηϲ, δοτρίβηϲ, ὀφείλω χρεωφείληϲ, βαίνω ναυβάτηϲ, μιϲῶ ἐργομίϲηϲ, τύπτω πατροτύπτηϲ. τὸ μέντοι φιλαλήθηϲ καὶ μιϲαλήθηϲ καὶ εὐη θηϲ καὶ κακοή θηϲ παρώνυμά εἰϲιν, οὐ παρὰ ῥῆμα.

Τὰ παρ’ οὐδέτερα διϲύλλαβα εἰϲ οϲ λήγοντα, μὴ τῷ η παραληγόμενα , ϲυντιθέμενα, είϲ ηϲ λήγοντα , ἀρϲενικὰ ὀνόματα ὀξύνεται ἐπιθετικὰ ὄντα,εἰδοϲ εὐειδήϲ, βάθοϲ « ἀγχιβαθήϲ δὲ θάλαϲϲα» (Οd.ε 43), λέχοϲ ἀγχιλεχήϲ· Ἀντίμαχοϲ «τό ῥά οἱ ἀγχιλεχὲϲ κρέματο περὶ πάϲϲαλον ἀεί«, κράτοϲ ἐγκρατήϲ, γένοϲ εὐγενήϲ, ἀγενῆ ϲ, δυϲγενήϲ, προϲγενήϲ, τέλοϲ εὐτελήϲ, ἐντελήϲ, μένοϲ εὐμενήϲ, δυϲμενήϲ, μέροϲ ἀμερήϲ, κλέοϲ δυϲκλεήϲ, τεῖχοϲ εὐτειχήϲ. τὸ δὲ *εὐτείχεα» (ΙΙ. Π 57) οὐ παρὰ τὸ εὐτειχήϲ, ἀλλὰ παρὰ τὸ εὐτείχεοϲ, ἀφ’ οὐ τὸ « δῷϲι πόλιν Προῖην εὐτείχεον ἐξαλαπάξαι » (Il.Α 129), κατὰ μεταπλαϲμὸν ὡϲ πυργοκέρατον πυργοκέρατα· τὸ η παρῃτηϲάμην διὰ τὸ εὐμήκηϲ, ἐπιμήκηϲ, ϲυν ήθηϲ, κακοήθηϲ, μεγακήτηϲ, τὴν διϲυλλαβίαν διὰ τὸ εὐμεγέθηϲ, εὐϲτελέχηϲ. τὰ δὲ παρὰ τὸ ἔτοϲ παρ’ ἡμῖν μὲν ὀξύνονται, διετήϲ, τριετήϲ, παρὰ δὲ τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ βαρύνονται· οἱ γὰρ Ἀθηναῖοι διέτηϲ, τριέτηϲ, ἑξαέτηϲ λέγουϲι βαρυτόνωϲ ὁμοίωϲ τῷ εὐνέτηϲ, οἰκέτηϲ καὶ ἱκέτηϲ, εἰ καὶ ταῦτα εἰϲ οῦ δίφθογγον ἔχουϲι τὴν γενικὴν τῶν παρὰ τὸ ἔτοϲ εἰϲ ουϲ αὐτὴν ἐχόντων. οὐ μόνον δὲ περὶ τὸν τόνον πταίουϲιν οἱ Ἀττικοὶ τοῖϲ παρὰ τὸ ἔτοϲ βαρυτόνωϲ αὐτὰ προφέροντεϲ, ἀλλὰ καὶ περὶ τὴν κλίϲιν. οἶoν δωδεκαέται γὰρ λέγουϲι τὴν εὐθεῖαν τῶν πληθυντικῶν, ἀπὸ ἰϲοϲυλλάβου κλίϲεωϲ ποιούμενοι αὐτὴν ὥϲπερ ὁ οἰκέτηϲ τοῦ οἰκέτου οἱ οἰκέται, ὀφείλοντεϲ εἰπεῖν οἱ δωδεκαέτειϲ ὥϲπερ οἱ Δημοϲθένειϲ· ὡϲαύτωϲ καὶ τὰ θηλυκὰ τούτων ὡϲ ἀπὸ ἰϲοϲυλλάβου κλίϲεωϲ ποιοῦνται· ὧϲπερ γὰρ ὁ πολίτηϲ τοῦ πολίτου καὶ ἡ πολῖτιϲ τῆϲ πολίτιδοϲ καὶ ὁ κυνηγέτηϲ τοῦ κυνηγέτου καὶ ἡ κυνηγέτιϲ τῆϲ κυνηγέτιδοϲ, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ τριακονταέτηϲ τριακονταέτουϲ ποιοῦϲι τὸ θηλυκὸν ἡ τριακονταέτιϲ τριακονταέτιδοϲ, ὡϲ παρὰ τῷ ϲυγγραφεῖ (Thucyd. 1. 87) «τῶν τριακονταετίδων ϲπονδῶν» καὶ κατὰ κρᾶϲιν τριακοντουτίδων, ὀφείλοντεϲ εἰπεῖν ἡ τριακονταετήϲ τῆϲ τριακονταετοῦϲ. τούτων οὕτωϲ ἐχόντων μὄτριχαϲ οἰέτεαϲ (ll. 8 7055) ἀναγινώϲκουϲι κατὰ βαρεῖαν τάϲιν, ἀλλ’ οὐδὲ τοῦτο πάλιν καθολικῶϲ ϲώζοντεϲ· *ἑξετέα γὰρ ἀδμήτην» (ΙΙ. ψ 266) ἀναγινώϲκουϲιν ὡϲ εὐϲεβέα. Ποῖϲ μέντοι ἐπιθετικοῖϲ ὀξυνομένοιϲ ϲυνθέτοιϲ παράκειται κύρια βαρύτονα « αὐτὰρ ὁ διογενήϲ», ἀλλὰ Διογένηϲ, «πολυνεικὴϲ δῖ· Ἑλένα, ἀλλὰ Πολυνείκηϲ, «κπαγκρατὴϲ ἀλήθεια » (hacchyl. fr. 20) — Παγκράτηϲ, «ὁ πλοῦτοϲ εὐρυϲθενήϲ (Pind. Pyth. V 1) ὐρυϲθένηϲ, εὐτειχήϲ ὐτείχηϲ ὄνομα κύριον παρ’ Ἀλκμᾶνι *Εὐτείχη τ’ ἄνακτ’ Ἀρήϊον χ, τηλαυγήϲ Τηλαύγηϲ, Γαλλιϲθένηϲ, Δημοϲθένηϲ, Ἀντιγένηϲ , Ἀλριϲτομένηϲ, Πυλαιμένηϲ. οὐ μάχεται τὸ Εὐμενήϲ· οὐ γὰρ πάντωϲ τὰ μὲν κύρια ἀεὶ βαρύνεται, τὰ δὲ ἐπιθετικὰ ὀξύνεται, ἀλλ’ εἴ που βαρύνεται τὸ κύριον , τὸ ἐπιθετικὸν ὀξύνεται.

Τὰ παρὰ τὰ εἰϲ η λήγοντα θηλυκὰ ϲυντιθέμενα καὶ εἰϲ ηϲ περατούμενα ἐπιθετικὰ τότε ὀξύνεϲθαι θέλει, ὅταν ἔχῃ οὐδετέρου παραϲχηματιϲμὸν καὶ τὴν γενικὴν εἰϲ oῦϲ περατουμένην, εὐτυχοῦϲ εὐτυχέϲ εὑτυχεῖϲ, εὐρυπυλοῦϲ εὐρυπυλέϲ εὐρυπυλεῖϲ. οὕτωϲ οὖν ἐχρῆν καὶ τὸ νεήκηϲ παρὰ τὸ ἀκή ϲυντιθέμενον. ὅμωϲ μέντοι ἡ παράδοϲιϲ τὸ νεήκηϲ καὶ ταναήκηϲ βαρύνει κατὰ ϲυνεκδρομὴν τοῦ εὐμήκηϲ, μεγακήτηϲ. Τὰ δὲ ἀπὸ τῶν εἰϲ η θηλυκῶν εἰϲ ηϲ γινόμενα μὴ οὐδέτερον καὶ εἰϲ δῦ ἔχοντα τὴν γενικὴν βαρύνονται, ἀκειροκόμη, ἑλλανοδίκηϲ, μιϲογύνηϲ, κυανοχαίτηϲ, κλυτοτέχνηϲ.

Τὰ εἰϲ ηϲ παρὰ τὸ ἔργον ὀξύνεται, λεπτουργήϲ, Nαξουργήϲ, Ἀττικουργήϲ, Κορινθουργήϲ.

Τὰ εἰϲ ηϲ ἀπὸ τῶν εἰϲ υϲ ὀξυτόνων μὲν ὀξύνονται, βριθύϲ ἐμβριθήϲ, βαρύϲ ἀβαρήϲ, ἡδύϲ ἀηδήϲ, ἠῦϲ ἐνηήϲ· οὕτωϲ οὖν ὤφειλε καὶ. τὸ ποδώκηϲ ὀξυτονεῖϲθαι, γινόμενον ἀπὸ τοῦ ὠκύϲ· ἀλλά φαϲιν εἰϲ ἰδιότητα τοῦ Ἀχιλλέωϲ βεβαρυτονῆϲθαι τὸ ποδώκηϲ. παρὰ γοῦν τῷ Ἡϲιόδῳ ἀνεγνώκαϲι « ποδωκὴϲ δ’ Ἀταλάντη (catal. XXVI Marksch.). τί οὖν ἐπὶ τοῦ Δόλωνοϲ κατὰ βαρεῖαν τάϲιν ἀνεγνώκαϲι καὶ ἐπὶ τούτου « ὃϲ δή τοι εἶδοϲ μὲν ἔην κακόϲ, ἀλλὰ ποδώκηϲ» (Il. Κ 316). τὰ δὲ ἀπὸ βαρυτόνων βαρύνονται, πῆχυϲ τριπήχηϲ, τετραπήχηϲ.

Τὰ εἰϲ ηζ ϲύνθετα μὴ ἀπὸ μονοϲυλλάβων τὴν πρωτοτύπων τάϲιν φυλάττει, ἐρανιϲτήϲ ἀρ χιερανιϲτήϲ, δανειϲτήϲ μιϲοδανειϲτήϲ, λῃϲτήϲ ἀρχιλῃϲτήϲ, κορυϲτήϲ ἱπ ποκορυϲτήϲ, Ἀπελλῆϲ Φιλαπελλῆϲ, ϲαφήϲ ἀϲα φήϲ, ἀντεραϲτήϲ, φιλαθλητήϲ, φιλοψευδήϲ. ϲεϲημείωται ἀληθήϲ φιλαλήθηϲ — ἐπειδὴ τὰ διὰ τοῦ ηθηϲ ϲύνθετα παρώνυμα βαρύνεται οἷον ἦθοϲ εὐήθηϲ, ϲυνήθηϲ, κακοήθηϲ, τούτοιϲ ϲυνεξηκολούθηϲε καὶ τὸ φιλαλήθηϲ παναλήθηϲ — καὶ δικαιοκρίτηϲ, ὀνειροκρίτηϲ, ἐπειδὴ παράλογόϲ ἐϲτιν ἐν τῇ ἁπλότητι ἡ ὀξεῖα τάϲιϲ, ὤφειλε γὰρ βαρύνεϲθαι τὸ κριτήϲ· τὸ δὲ ὑποκριτήϲ, προκριτήϲ, παρακριτήϲ οὐ παρὰ τὸ κριτήϲ, ἀλλὰ τὸ ὑποκρίνομαι, προκρίνω, παρακρίνω. τὸ δὲ Ἐτεόκρηϲ καὶ ἑτερόγνηϲ ἀπὸ μονοϲυλλάβων ϲυντέθειται· τὰ γὰρ μονοϲύλλαβα ὀνόματα ἐν τῇ ϲυνθέϲει ἀναβιβάζουϲι. τὸν τόνον οἷον χθών αὐτόχθων, Θρᾷξ Ϲαμόθρᾳξ, παῖϲ εὔπαιϲ χωρὶϲ τοῦ πτώξ πολυπτώξ. οὐκ ἀντίκειται ἡμῖν τὸ Ποϲειδάωνοϲ ὑποδμώϲ» (δ 386) παρέλκουϲαν γὰρ ἔχει τὴν ὑπό πρόθεϲιν.

Τὰ εἰϲ τηϲ πολυϲύλλαβα θηλυκὰ βαρύνονται, λογιότηϲ, λευκότηϲ, ποιότηϲ, ἑνότηϲ, ἰότηϲ, ἰϲότηϲ, κουφότηϲ, δανότηϲ, ὀρϲότηϲ, λαμπρότηϲ, ὁϲιότηϲ, γενναιότηϲ, μεγαλειότηϲ, κοϲμιότηϲ, κακότηϲ, δαϲύτηϲ, δριμύτηϲ, γλυκύτηϲ. ϲεϲημείω ταί τα χυτήϲ, βραδυτήϲ, ἁδροτήϲ, ἀνδροτήϲ, δηῖοτήϲ. καὶ τὰ παρ’ Ἀττικοῖϲ ὀξύτονα τραχυτήϲ, κουφοτήϲ. τὸ μέντοι πρ τήϲ καὶ ἑϲτήϲ καὶ ἐϲθήϲ διϲύλλαβα. τὸ δὲ νημερτήϲ καὶ ἀψευδ ή ϲ ἐπίθετα.

Νημερτήϲ τε καὶ Ἀψευδὴϲ καὶ Καλλιάναϲϲα (ΙΙ. Ϲ 46).